Gdańsk / OSB im. Janiny Jarzynówny Sobczak: wieczór baletowy

Każdy z wieczorów będzie składał się z trzech części, w trakcie których zostaną zaprezentowane następujące choreografie:

Część I:

Les beaux yeux de la jeunesse

choreografia: Francois Mauduit

muzyka: Edith Piaf, Antonin Dvorak

Francois Mauduit o swoim spektaklu mówi:

„Oczy młodości zawsze są piękne –  błyszczące, niewinne, pełne nadziei, czasem melancholijne, zawsze jednak pełne marzeń. Nie da się zostać tancerzem nie mając tego spojrzenia. Młodość to egzaltacja uczuć i namiętności. W kilka sekund przechodzimy od śmiechu do łez, zmieniamy się z osoby niewinnej w kogoś zbuntowanego. Czy obserwowanie świata właśnie takimi oczami i otwieranie ich przed publicznością nie jest największą  siłą artysty ?Moje wspomnienia związane z nauką w szkole tańca są czasami bolesne. Taniec jest sztuką niezwykle wymagającą, ale nikt nigdy nie zdołał zniechęcić mnie do życia jego pełnią, oddania się w całości.  Tak jak dziecko, nie znając realiów życia, jestem skłonny dawać, nie licząc na nic w zamian. Pracując z uczniami wspaniałej Gdańskiej Szkoły Baletowej, widziałem  przed sobą wyłącznie piękne oczy, chętne do nauki, zrozumienia, poznawania i przede wszystkim łaknące  tańca. Pracując z uczniami wspaniałej Gdańskiej Szkoły Baletowej, widziałem  przed sobą wyłącznie piękne oczy, chętne do nauki, zrozumienia, poznawania i przede wszystkim łaknące  tańca. Chciałbym podziękować uczniom, nauczycielom i dyrektorowi szkoły. Dziękuje Dworzakowi, który jest symbolem dziecięcej niewinności, szczerości i młodzieńczego romantyzmu, pobudzenia zmysłów i spokoju duszy. I dziękuję Piaf, która przeżyła swoje życie z nieskończoną pasją i wieczną młodością.”

Część II:

Ego

choreografia: Sayaka Haruna-Kondracka, Bartosz Kondracki

muzyka: Beniamin Baczewski – kompozycja, Meredith Monk – Walking Songs, Click Song n. 2, Pauline Oliveros – Greetings, Sainkho Namtchylak – Nostalgia To

kostiumy: Olga Leszko

O spektaklu:
Spektakl jest spojrzeniem w głąb siebie, powrotem dorosłego do czasu gdy sam był dzieckiem. Próba przywołania wspomnień, które nie są przejrzyste. Proces ten może pomóc w lepszym zrozumieniu współczesnych problemów młodzieży. Choreogarfia rozpoczyna się od powstania obrazu człowieka, kóry dalej przechodzi przez proces socjalizacji. Od początku podejmuje decyzje, które mają wpływ na jego dalszą drogę. Przechodzimy przez wszystkie etapy rozwoju własnego Ja.

The Spirit of Gravity

choreografia: Gabor Halasz

muzyka: Gabor Halasz

O spektaklu:

The Spirit of Gravity to koncepcja zaproponowanego tańca współczesnego stworzony dla Ogólnokształcącej Szkoły Baletowej im. Janiny Jarzynówny-Sobczak w Gdańsku. Ta koncepcja tańca czerpie inspirację z pism filozoficznych Fryderyka Nietzschego, zwłaszcza z jego eksploracji „ducha grawitacji” w Tako rzecze Zaratustra.
Koncepcja ta uwzględnia także myśli innych znaczących filozofów, takich jak Platon, Voltaire i  Watts.

W tańcu chodzi o lekkość, wzniesienie ludzkiej duszy, co symbolizuje życie postaci Zaratustry. W Pieśni tanecznej stwierdza nawet:

„Wierzę tylko w Boga, który umie tańczyć” – (F. Nietzsche, Tako rzecze Zaratustra)

Idea Ducha Grawitacji pojawia się już w rozdziale  Pieśni tanecznej jako największy nemezis życia, śmiechu, lekkości. To siła, która ściąga nas na ziemię, obciąża ramiona i wciąga do grobu. Jedynym sposobem na pokonanie tej elementarnej złej siły jest śmiech, taniec i radość.
Proces tworzenia skoncentruje się na tych filozoficznych ideach jako wytycznych, ale nie będzie zastosowana żadna zamierzona narracja. W zestawie minimalistycznych, ale efektownych wizualnie scen, poza stylem prezentacji, w centrum uwagi znajdzie się percepcja czasu i jakości ruchu.
Podczas prób najważniejsza będzie waga. Ucieleśnienie ciężaru lub lekkości miało symbolizować ciężar oczekiwań społecznych i uciążliwych „obcych rzeczy”, które jednostki często noszą na swoich ramionach.
Dramaturgiczny przebieg utworu pokaże stopniową transformację, podróż od ciężkości do lekkości, od zwątpienia w siebie do miłości własnej. Tancerze zgłębią koncepcję miłości własnej i akceptacji, porzucając ciężkie słowa i wartości, które kiedyś ich obciążały.
Utwór będzie charakteryzował się kombinacją płynnych i wyrazistych ruchów, symbolizujących przebudzenie wewnętrznego światła i odporności.
Przez cały spektakl tancerze będą używać swoich ciał do przekazywania emocjonalnych i filozoficznych wątków obecnych w pismach Nietzschego. Choreografii będzie towarzyszyć potężna i sugestywna partytura muzyczna, która wzmocni emocjonalną podróż tancerzy i publiczności.
The Spirit of Gravity zaprasza widzów do refleksji nad znaczeniem miłości własnej, wagą oczekiwań społecznych i przemieniającą mocą przyjęcia prawdziwego siebie. Poprzez sztukę tańca współczesnego utwór ten zainspiruje widzów do odnalezienia swojego własnej lekkości i wyzwolenia w obliczu wyzwań życia.

Bilety:
https://operabaltycka.pl/repertuar