"Otello", fot. D. Matvejev
W ramach XXV Festiwalu Szekspirowskiego zobaczyć będzie można spektakl Otello w interpretacji Oskarasa Koršunovasa, który podejmuje problem Innego, nienawiści, wrogości do niego. Temat pozwala pokazać bohaterów Szekspirowskich, jako tych absolutnie współczesnych, przyjrzeć się aktualnym podziałom między obywatelami państw opiekuńczych a uchodźcami, którzy są trzymani z dala od możliwości, jakie dają tzw. kraje rozwinięte. Zawiera odniesienie do globalnej nowoczesności, demontażu starych murów, ale i wznoszenia nowych. Epoki, w której sztywne struktury władzy stają się realną siłą. Współczesne kryzysy ukazują pilną potrzebę przemyślenia konsekwencji płynących z tzw. nowoczesności. Historia inscenizacji Otella może wiele powiedzieć o różnych poglądach na rasę, płeć, narodowość, które dominowały przez stulecia. Otello nie był stanie mówić własnym głosem, realizować własnej wizji, nie wolno mu było kochać. Często był traktowany jako szlachetny, ale nierozsądny człowiek. W tej inscenizacji reżyser zaprasza go do zabrania głosu. Choreografia w znaczący sposób koreluje tu ze scenografią. Stosowane są różne techniki ruchu i tańca, ponieważ , jak uważa reżyser, spektakl musi być tak dynamiczny i żywy, jak współczesny świat. Spektakl jest niezwykle wymagający fizycznie, więc Koršunovas postanowił zaprosić do niego wyłącznie młodych aktorów. Na scenie będą królować młodość, dramat i pasja.
Otello to już siódma sztuka Williama Szekspira w dorobku reżyserskim Oskarasa Koršunovasa. Jego poprzednie spektakle, oparte o dzieła brytyjskiego klasyka, to: Sen nocy letniej, Romeo i Julia, Hamlet, Burza, Tłumienie upartego oraz Oko za oko.
„Iago jest współczesnym influencerem. Istnieje poza prawdą i zmyśleniem.”
Heban i alabaster, cień i światło, Eros i Tanatos w świecie, który stał się jedynie ponurą przestrzenią, w której zewsząd otaczają nas fałszywe wiadomości… Oskaras Koršunovas patrzy na tragedię Otella przez pryzmat naszych społeczeństw, trawionych strachem i zazdrością — tym „zielonookim potworem”, który infiltruje umysł bohatera tak samo, jak nasze ekrany. To cielesna sztuka o pożądaniu, pięknie i przeznaczeniu. To także sztuka wybitnie polityczna, która kwestionuje nasz stosunek do obcokrajowców, do płci, do drugiego człowieka. Wrzucając nasze czasy i ich postkolonialne narracje w świat Szekspira, litewski reżyser tworzy zarówno dystans, jak i perspektywę. Jeśli pasja, zdrada, zemsta i potępienie łączą się w tej zmysłowej, a czasem brutalnej choreografii, Otello cofa się również o krok, aby pokazać nam zakres politycznej manipulacji w naszych nowoczesnych światach, w których wykluczenie, wyzysk i ksenofobia są nieustannie obecne. Kontrola nad językiem i narracją staje się tu surowcem dla złudzeń, wątpliwości i przemocy. Zły Oskaras Koršunovas bardziej niż kiedykolwiek wzywa nas do walki!
Tekst: William Szekspir
Reżyseria: Oskaras Koršunovas
Muzyka: Antanas Jasenka
Scenografia: Oskaras Koršunovas, Julija Skuratova
Choreografia: Vesta Rasa Grabštaite
Światła: Eugeniusz Sabaliauskas
Wideo: Artis Dzerve
Kostiumy: Julija Skuratowa
Asystent reżysera: Jokubas Brazys
Konsultacja literacka: Kasparas Pocius
Kierownik techniczny: Mindaugas Repšys
Nagłośnienie: Ignas Juzokas
Rekwizyty i kostiumy: Laura Aurylaitė
Kierownik sceny: Malvina Matickienė
Obsada:
Oneida Kunsunga Vildžiūniene, Digna Kulionytė, Saulius Ambrozaitis, Sofija Gedgaudaitė, Karolis Norvilas, Miglė Navasaitytė, Gerda Čiuraitė, Džiugas Gvozdzinskas, Aurelijus Pocius, Džiugas Grinys, Domantas Starkauskas, Julija Korpačiova
Oskaras Koršunovas – (ur. 1969, Wilno, Litwa). Karierę jako reżyser teatralny rozpoczął w 1994 roku w Litewskiej Akademii Muzyki i Teatru, gdzie uzyskał tytuł magistra reżyserii. Już w czasie studiów ustanowił swój indywidualny podpis w najważniejszych teatrach na Litwie, wystawiając trylogię sztuk, takich jak Tu być (1990), Stara kobieta (1992) i Hello Sonya New Year (1994), które były na podstawie twórczości Daniila Charmsa i Aleksandra Vvedensky’ego, XX-wiecznych rosyjskich pisarzy awangardowych. Od wczesnych etapów Koršunovas wyróżniał się unikalnym językiem teatralnym i nowym współczesnym podejściem do przedstawień scenicznych, które krytycy teatralni przewidywali jako nieuniknione pojawienie się nowego teatru.
Odtąd Koršunovas kontynuował współpracę z podobnie myślącymi kolegami i założył w 1998 roku renomowany teatr repertuarowy Oskaro Koršunovo Teatras (OKT) w celu zdystansowania się od ówczesnej rzeczywistości artystycznej i stworzenia nowej rzeczywistości opartej na współczesnym języku teatru. Intencją było znalezienie nowych sposobów komunikacji z publicznością. Jego przekonanie, że współczesne sztuki teatralne powinny odzwierciedlać teraźniejszość i przepowiadać przyszłość jako element ostrzegawczy, przykuło uwagę publiczności. Koršunovas został pierwszym reżyserem, który zbadał niezależne, postkomunistyczne społeczeństwo litewskie, jego relacje i konflikty. Szukał nowych form i sposobów komunikowania się, wychodząc poza granice tradycyjnego rozumienia teatru.
Za swoją twórczość Koršunovas otrzymał litewską Narodową Nagrodę Kultury i Sztuki w 2002 roku, Nagrodę Europy Nowe Rzeczywistości Teatralne w 2002 roku, Nagrodę Meyerholda w 2010 roku oraz krajowe Nagrody Złotego Krzyża w trzech różnych latach 2004, 2011 i 2012. W 2006 roku uhonorowany Złotym Krzyżem Zasługi przez Prezydenta RP, a w 2009 roku Zaszczytnym tytułem Kawalera Francuskiego Orderu Literatury i Sztuki.
Wyprodukował i wyreżyserował ponad 70 sztuk. Wśród nich wyróżnia się Hamlet Szekspira z 2008 roku, The Lower Depths z 2010 roku, który został nagrodzony za najlepsze wykonanie 2010 i spektakl Miranda na podstawie Szekspirowskiej Burzy z 2012 roku, który zyskał międzynarodową sławę i otrzymał trzy nagrody krajowe Złotego Krzyża 2012: za najlepszą reżyserię, dla najlepszej pierwszoplanowej aktorki (Airida Gintautaite) oraz najlepszą muzykę/kompozytora (Gintaras Sodeika). Teatr Oskarasa Koršunovasa realizował projekty wystawiane we Francji, Niemczech, Hiszpanii, Włoszech, Portugalii, Australii, Japonii, Chinach, Izraelu, Korei Południowej, Brazylii, Argentynie i Stanach Zjednoczonych. Brał również udział w festiwalach na całym świecie, w tym prestiżowym Edinburgh International Festival oraz w Festiwalu w Awinionie.
Koršunovas został odznaczony Krzyżem Oficerskim Wielkiego Księcia Litewskiego Giedymina oraz zaszczytnym tytułem Kawalera francuskiego Ordre des Arts et des Lettres oraz Europejską Nagrodą Nowej Rzeczywistości.
Produkcja:
OKT/Wileński Teatr Miejski (Vilnius City Theatre) i Teatr Dramatyczny w Kłajpedzie
przy wsparciu Litewskiej Rady Kultury (Lithuanian Council for Culture).
Więcej informacji oraz pełen program XXV Festiwalu Szekspirowskiego dostępny na stronie: https://festiwalszekspirowski.pl/pl/strona-glowna/.
