Urszula Bernat-Jałocha, Marcin Motyl „Showreel”, fot. Andrzej Janikowski
Teatr Tańca EGO VU, Gryfiński Dom Kultury, Środowisko Inicjatyw Artystycznych HYBADU i Gmina Gryfino zapraszają na spektakle w ramach X Festiwalu Małych Form Ruchowych Jesienna Scena Tańca 2019. Drugiego wieczoru festiwalu będzie można zobaczyć dwa spektakle: Showreel Urszuli Bernat-Jałochy i Marcina Motyla oraz Her(t)z Natalii Murawskiej, Anny Zglenickiej, Magdaleny Kowali i Joanny Woźnej.
Showreel
Urszula Bernat-Jałocha, Marcin Motyl
To obraz relacji damsko-męskich we współczesnym świecie. Spektakl w skrócie przedstawia historie kobiety i mężczyzny, potraktowane momentami z przymrużeniem oka, a niekiedy całkiem poważnie. Wychodząc od bardzo pierwotnych, tradycyjnych wzorców partnerskich, do dzisiejszych, bardziej wolnych i „otwartych” relacji między kobietą i mężczyzną, a także zahaczając o zjawisko metroseksualizmu spektakl zwraca uwagę na utratę harmonii damsko-męskiej, gdzie zaistniały proces zacierania płci i jej znaczenia niesie za sobą pewne konsekwencje.
Spektakl stawia znak zapytania widzowi – gdzie się znajdujemy i do czego dążymy w relacjach partnerskich, a także w szeroko pojętych relacjach międzyludzkich i czy tak naprawdę nie tęsknimy za tradycyjnością i przeszłością. Czy w obecnym świecie pęd życia i kosmicznie szybki rozwój technologiczny może doprowadzić nieodwracalnych zaburzeń relacji międzyludzkich?
Spektakl powstał dzięki stypendium twórczemu MKiDN 2018 dla Urszuli Bernat-Jałochy.
Koncept: Urszula Bernat-Jałocha
Spektakl stworzyli: Urszula Bernat-Jałocha i Marcin Motyl
Muzyka: Ben Frost O God Protect Me, Ben Frost Through the Roof of Your Mouth, Carnage&Borgore Incredible, The Haxan Cloak Miste
Urszula Bernat-Jałocha – tancerka, pedagożka, choreografka, reżyserka. Rozpoczęła edukację w zakresie tańca w Ogólnokształcącej Szkole Baletowej im. Romana Turczynowicza w Warszawie. Po uzyskaniu dyplomu w 2002 roku dołączyła do zespołu Opery na Zamku w Szczecinie, a następnie w latach 2006-2008 była tancerką Teatru Wielkiego w Poznaniu. W 2007 roku ukończyła studia na Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie, gdzie uzyskała tytuł magistra sztuki ze specjalizacją pedagoga baletu. W sezonie 2008/2009 kontynuowała naukę w Scottish School of Contemporary Dance, gdzie uzyskała tytuł Bachelor of Art, a następnie brała udział w programie Apprentice Dancer w Scottish Dance Theatre. Podczas studiów w Szkocji współpracowała z Janis Claxton, Thomasem Smallem oraz Victorią Fox.
Marcin Motyl – freelancer, tancerz, choreograf. Ukończył Ogólnokształcącą Szkołę Baletową w Warszawie, a następnie w latach 2011-2017 pracował w Polskim Teatrze Tańca, gdzie miał okazję tańczyć w spektaklach Ohada Naharina, Jo Strømgrena, Yossiego Berga, Ewy Wycichowskiej, Urszuli Bernat-Jałochy czy Iwony Pasińskiej. Nieustannie zdobywa doświadczenie, biorąc udział w licznych zagranicznych projektach i warsztatach prowadzonych przez takich twórców czy pedagogów, jak: Franck Chartier, Gabriela Carrizo, Yuval Pick, Sjoerd Vreugdenhil, Yoshifumi Inao, Henrik Kaalund, Yi-Chun Liu, Stian Danielsen, Shi Pratt. Marcin pracuje dziś nad własną metodą pracy twórczej, kształtując jednocześnie swoisty język ruchu.
Her(t)z
Natalia Murawska, Anna Zglenicka, Magdalena Kowala, Joanna Woźna
Proponujemy wielowarstwową samoświadomą konfrontację z demontażem definicji człowieka, opartą na przepływie jego emocjonalnej i cielesnej „częstotliwości”. Narracja prowadzona według zmiennego, hipnotycznego rytmu ewoluuje z abstrakcji w coraz bardziej czytelne relacje, aż do wyemancypowania się słowa, jednak tworzące się obrazy są ciągle na pograniczu jawy i snu. Widoczna forma nie daje jasnego drogowskazu w drodze interpretacji, pomaga jedynie sięgać po skojarzenia i nastroje.
Uniwersalny charakter ludzkich przepoczwarzeń gwarantuje intymny, szczery wgląd w ich złożoną naturę opartą zarówno na indywidualnym zrozumieniu siebie jak i odwołaniu do korzeni, domu zanurzonych w kontekście współczesnego świata. Powołany do życia świat przedstawiony domowego ogniska, przy użyciu minimalistycznej scenografii, wypełniony jest ruchem, który bezwiednie zmienia się, odbierając dobiegające zewsząd impulsy.
miliony dźwięków historii znaczeń
wędruje tożsamość
bezdzietna bezdomna a może zdomna rozrasta się nabiera masy
rozsiada najpierw ręce pośladki plecy szyja głowa ciężka
ciężki brzuch i cycki
oddziela skórę od kości rozdziela się członkuje wyciąga oko patrzy
naiwny porządek
brak miejsc w przedziale
nie widzi
wędruje
z ramion do ramion
od ściany do ściany
i senne rozmowy postaci fikcyjne podróże męczące
kawa codzienna z mlekiem kobiecym
toczę się
drgam
i tak w kółko
To ja.
Kość z kości mojej matki. Gorąca masa czerwonego mięsa, która przelewa się, porusza, zdusza się, drga,
rozciąga. Z zewnątrz biała, gładka, wrażliwa. Od urodzenia dbamy o tę chłonną powłokę, starając się
znaleźć dla niej bezpieczne miejsce.
Choreografia: praca zbiorowa (Natalia Murawska, Anna Zglenicka, Magdalena Kowala, Joanna Woźna)
Muzyka: kolaż
Zespół młodych artystek, które w obecnym składzie współpracują ze sobą od 2016 roku, a ich siedzibą jest Zakład Kulturalny w Gdańsku. Pretekstem do spotkania były osobiste zmagania twórczych tancerek o różnym doświadczeniu, ale o wspólnej estetyce aranżacji tańca i teatru. Natalia Murawska, Anna Zglenicka, Magdalena Kowala, Joanna Woźna, w sposób patologiczny zakochane w tańcu, opowiadają nim niezobowiązująco o sprawach istotnych.
