Katowice / Przestrzenie Sztuki: „Ze snu wyłowię złoty płaszcz” – chor. Łukasz Zgórka

Czuję chłodne powietrze, korę, ziemię. Podwórko – mam lat 10, może 12. Unoszę się nad ziemię, a ciało w bezczasie tańczy. Ja w ciszy przyglądam się samoistnemu poruszeniu i czuję wolność. Zmysły wyostrzają się. Wszystko staje się przyjemniejsze. Bezwładnie spadam w gęstość doświadczeń i przyjemność z ruchu. To moje imponderabilia z podwórka. Choreografia daje mi poczucie powrotu do tego bezczasu.

Teoria żołędzia rozwijana przez Jamesa Hillmana. Tłumaczy „to coś”, co pragnie za wszelką cenę w nas się ujawnić i zostać w pełni przeżyte. W różnych kulturach zjawisko to jest nazywane moira czy dajmon. Przyglądamy się momentowi, w którym poczuliśmy, że chcemy tańczyć. Staramy się usłyszeć głos naszego powołania. Razem z tancerzami chciałbym wrócić do tego momentu magicznego i wołającego. Zindywidualizowany obraz – dusza to samo jądro charakteru człowieka czuwającego nad losem jednostki. Jak dotrzeć do naszego powołania, tego, co porusza nasze zmysły i pobudza intuicję?

Jerzy Grotowski w „Teatrze Źródeł” pisze o rytuale, jakim obdarzył starą jabłoń. Zatracał się w uważności i – jak opisuje – w istocie rzeczy, ciała wszechrzeczy. Grotowski powtarza: zobacz, dotknij, poczuj. Odnosi się do zmysłów, które zabierają nas do bliskiego mi stanu tańca. Utrzymującego się flow. To wszystko pozostaje tajemnicą pochodzącą z natury i ukrytej w niej tajemnicy. Ten rodzaj rytuału w tańcu jest dla mnie niezwykle inspirujący do pracy nad choreografią.

Łukasz Zgórka

Realizatorzy:

Choreografia: Łukasz Zgórka

Tancerze: Antonina Dąbrowska, Julia Trelka, Wiktor Łacek, Daniel Szewczyk, Karolina Klasa, Zofia Szczecina, Julia Wykręt, Martyna Górnioczek, Urszula Grzeszczuk, Vanessa Gajda

Miejsce: sala widowiskowa MDK Szopienice, ul. Gen. J. Hallera 28