Fot. Stefan Malzkorn
Punktem wyjścia dla spektakluNew Mansą poglądy Bertolta Brechta, Rudolfa von Labana, Wsiewołoda Meyerholda i Charliego Chaplina, którzy wobec upadku estetyki burżuazyjnej po I wojnie światowej, szukali nowych kierunków rozwoju sztuki.
Dla Brechtowskich Lehrstücke ważna była idea społeczeństwa pozbawionego klas i kast, w którym gesty, działania, relacje społeczne stanowią inspirację działań artystycznych. Koncepcja choreografii Rudolfa von Labana estetyzowała zbiorowe zachowania rozpraszające się w czasie i przestrzeni. Wsiewołod Meyerhold prowadził eksperymenty biomechaniczne, które nie tylko miały doprowadzić do wzmocnienia świadomości cielesnej aktora, ale też pomóc mu zbudować nową podmiotowość. Charlie Chaplin, praktykując każdy z tych kierunków, doświadczył zagrożenia płynącego z praktycznej realizacji utopijnych wizji. Czy z tych czterech koncepcji można stworzyć Nowego Człowieka?
New Manto spektakl bez aktorów i sceny. Aktywność publiczności jest w nim jedynym przedmiotem obserwacji. Widzowie natomiast, podzieleni na cztery grupy, słuchają sztuki radiowej, która – inspirowana koncepcjami Brechta, von Labana, Meyerholda i Chaplina – uczy ich konkretnych gestów i ruchów. Pod koniec przedstawienia uczestniczą oni w ożywianiu Nowego Człowieka, kiedy to mają okazję odtworzyć różne role, korzystając z otrzymanych podczas spektaklu wskazówek.
New Manto przede wszystkim spektakl, który skupia się na znaczeniu działań kolektywnych dla współczesnych ludzi. Czy w realnej sytuacji bylibyśmy w stanie stworzyć taki wspólny taniec?
Reżyseria: Ligna
