Fot. Bartek Zalewski
Karolina Wycisk zapraszają na pokaz performansu Aleksandry Borys re-Membering, który odbędzie się w ramach projektu kuratorskiego Celebracje. Choreografie kobiecości, a zarazem do odkrywania Łąk Nowohuckich – ich geografii, mieszkańców, architektury. W 2003 roku obszar liczący niemal 60 hektarów został uznany za użytek ekologiczny. Powstał na terenie istniejącego w średniowieczu starorzecza Wisły, co do dziś uwidacznia się w unikatowej florze i faunie łąk: rzadkich odmianach kwiatów, ptaków, motyli, owadów rzecznych. Niezwykła lokalizacja łąk, w samym centrum Nowej Huty i tuż obok placu Centralnego, powoduje, że miejsce to wydaje się niemal wyklęte, a zarazem magiczne, tajemne i pociągające. Jest symbolem nieustającej transformacji (wewnętrzne przeobrażenia obszaru) jednoczesnej z walką o stałość (obszar wyjęty z planu rozbudowy Nowej Huty), ale też swoistego konfliktu: symbiozy (łąki paradoksalnie wpisują się w industrialne otoczenie) i wykluczenia (są nieco zapomnianym rezerwatem).
Realizując działania artystyczne w przestrzeni Nowej Huty, na zielonych terenach Łąk Nowohuckich, organizatorzy chcą poszerzyć definicji pole znaczeniowe choreografii o choreografię poza-sceniczną i poza-ludzką. Nie chodzi bowiem tylko o ruch ludzkich ciał, ale też dynamikę przestrzeni zastanej, naturalnej – o to, w jaki sposób organizmy żywe tworzą choreografię niewidzialną dla ludzkiego oka, jak ludzkie ciała wpisują się w tę sieć relacji i zależności. Zapraszamy artystki i artystów, aby praktykowali na Łąkach Nowohuckich.
Aleksandra Osowicz z Wojciechem Grudzińskim zrealizują eksperyment, w którym zaproszą każdy żywy organizm do współ-performowania. Przygotowany specjalnie na tę okazję tort dla owadów będzie (jadalnym) znakiem wizyty nie-ludzkich gości.
Wielka uczta to zaledwie początek. Tort dla owadów jest prezentem. Tramwajarze, pająki, mrówki, ćmy, biedronki, osy. Larwy i osobniki dojrzałe, jednostki i grupy. Na co dzień pozostają niewidoczne. Ludziom kojarzą się z czymś przerażającym i odpychającym. Maleńki robak jest w stanie wystraszyć giganta. Zabicie robaka to codzienność. Każdy ruch człowieka niszczy owada. Bezruch pozwala na wspólne ucztowanie. Ich posiłek potrwa o wiele dłużej. Kiedy poczują zmęczenia, mają do dyspozycji hotele – tam można schronić się na dłużej.
Wolno obserwować, ale lepiej się nie ruszać. Można spróbować wypieku, ale tylko za zgodą przewodnika.
Aleksandra Osowicz – absolwentka Forum Danca, PEPC Choreographic Creation, Dance Research and Training w Lizbonie oraz Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu. Stypendystka danceWEB 2017. Członkini kolektywu Centrum w Ruchu. Od wielu lat równolegle rozwija swoje zainteresowania w dziedzinie sztuk wizualnych, tańca i pracy kuratorskiej.
W razie niepogody, organizatorzy proszą o zabranie cieplejszych ubrań i parasoli. Można też zabrać ze sobą koc i lornetki. Uczta dla owadów będzie trwała godzinę.
***
Pokaz w ramach projektu kuratorskiego Karoliny Wycisk Celebracje. Choreografie kobiecości wokół zagadnienia kobiecej choreografii, twórczości kobiet-artystek, ich metod pracy w obrębie współczesnej choreografii, zagadnień „eko-choreografii” oraz choreografii społecznie zaangażowanej. Realizacja projektu przypada na setną rocznicę uzyskania przez kobiety praw wyborczych, a tym samym możliwości społecznego samostanowienia. Dlatego projekt przybiera formułę artystycznej „celebracji” — performatywnego programu, w ramach którego odbędą się pokazy performansów o tematyce społecznie istotnej, eksperymenty choreograficzne w przestrzeni publicznej oraz rozmowy z artystkami.
Zrealizowano w ramach Stypendium Twórczego Miasta Krakowa.
