Fot. Helmut Pogerth
Pandora frequenz to przedstawienie-eksperyment na dwa ciała zawieszone w przestrzeni. Punkt wyjścia do artystycznych poszukiwań stanowiły tu prace niemieckiego surrealisty Hansa Bellmera, a zwłaszcza jego naturalnych wymiarów lalka przedstawiająca dziewczynkę. Lalka ta była złożona z poszczególnych segmentów. Bellmer wielokrotnie rozkładał i składał elementy tej samej lalki, tworząc za każdym razem nowe ciało.Pracę tę dokumentował fotografiami. „Ciało jest jak zdanie, które wydaje się nas zapraszać, by podzielić je na litery, aby w nieskończonym szeregu anagramów na nowo składać to, co ono w rzeczywistości zawiera.” – pisał owładnięty obsesją swojej lalki Hans Bellmer w Die Puppe w 1934 roku.
Antje Töpfer iFlorian Feisel w projekcie Pandora frequenz kontynuują tworzenie bellmerowskich układanek, łącząc dodatkowo części lalki z ludzkim ciałem. Pełna kobiecego powabu lalka z fotografii Bellmera odwołuje nas do mitu Pandory. Pierwsza kobieta – piękna, ale sztucznie skonstruowana – została zesłana na ziemię przez rozgniewanych bogów w celu ukarania ludzkości. Nasuwają się pytania. Czy to właśnie otwarcie puszki Pandory spowodowało rozprzestrzenienie się zła na świecie – zła, z którym borykamy się po dzień dzisiejszy? Kto otworzył tę puszkę? A może to kobieta sama w sobie jest ową puszką? Czy zatem właśnie kobieta jest ucieleśnieniem zła? W przedstawieniu pary niemieckich artystów żywa kobieta-aktorka skonfrontowana ze swym sztucznym substytutem zaczyna zadawać swemu ciału pytania. Spotkanie z lalkowym sobowtórem oraz tematem Pandory stało się dla Antje Töpfer pretekstem do głębszej eksploracji tematu kobiecości.
Pandora frequenz (Częstotliwość Pandory)
sceniczny kolaż ludzkiego ciała
Reżyseria, światło/Stage direction, light: Florian Feisel; Scenografia/Set design: Antje Töpfer; Dźwięk/Sound: Christoph Hamann; Konstrukcja sceny/Stage construction: Jan Reinbold; Występuje/Cast: Antje Töpfer
Koprodukcja/Co-production: SCHAUBUDE Berlin; Wsparcie/Support: Kulturamt der Landeshauptstadt Stuttgart; Fonds Darstellende Künste e.V.
czas przedstawienia/duration: 70 min
Z recenzji:
„Czy to rozkład, konstrukcja czy destrukcja? Fascynujące zjawisko podbudowane muzyką, która to drażni, to znów uspokaja. Gra, która podejmuje i rozwija idee swojego surrealistycznego wzorca. (…) Zdaje się wszystko zatapiać w harmonii, by po chwili znowu budzić niszczycielskie i wyprowadzające z równowagi skojarzenia.”
[ A. Bauer, Chaos i struktura, „LKZ”]
„Antje Töpfer wciąga widzów w swą wirtuozerską grę form, dźwięków i metafor z geometrycznych brył. Każda nowa sekwencja wygląda jak doświadczenie laboratoryjne. Mimo to, przedstawienie szybko przeistacza się w przeżycie zmysłowe. Poszukiwanie tożsamości oraz beznadziejną walkę z samą sobą, by odpowiadać idealnemu wizerunkowi wystylizowanego ludzkiego ciała, obrazują czynności składania, rozkładania i rozrywania ciała. Protezy przeistaczają się w ludzkie członki, granica pomiędzy światem realnym i nadrealnym ginie w zainscenizowanych z matematyczną precyzją stopklatkach.”
[M. Möller, Kolorowe strzępy na wielkim festiwalu, „Recklinghäuser Zeitung”]
„Gdy się obudziłam, zauważyłam, że mnie już nie ma – stwierdza na początku głos ze sceny. (…) Człowiek jest jak zdanie, którego poszczególne litery można zamieniać i na nowo łączyć. Deszyfracja ciała.“
[Steffen Georgi, Magiczny gabinet teatralny, „LVZ“]
Projekt Materia Prima. 3. Międzynarodowy Festiwal Teatru Formy. Bieguny Kultury jest finansowany z funduszy EOG pochodzących z Islandii, Liechtensteinu i Norwegii, oraz ze środków krajowych.
