Zdjęcie ze spektaklu Kaj dzias. Fot. Przemysław Sroka
Stowarzyszenie Rodziców i Przyjaciół Dzieci z Zespołem Downa „TĘCZA” w Krakowie zaprasza na pokaz powarsztatowy, kończący integracyjny projekt edukacji tanecznej „Taniec ku życiu – przestrzeń osobista i ogólna, czyli o znaczeniu granic”.
Projekt realizowany jest w ramach programu Myśl w ruchu 2017 we współpracy z Instytutem Muzyki i Tańca. Projekt skierowany jest do dzieci i młodzieży z zespołem Downa oraz ich pełnosprawnych rówieśników.
W pierwszej części projektu uczestnicy poznawali różne techniki i style tańca. Uczestniczyli w praktycznych zajęciach z tańców ludowych (Magdalena Trąbka), tańców żydowskich (Marta Pietruszka), hip-hopu (Monika Malik), tańców i muzyki Czarnego Lądu (Katarzyna Zadora), a zajęcia z tańca współczesnego poprowadziła Marta Zawadzka. Odbyły się również interaktywne wykłady z zarysu historii tańca (Dominika Szala-Wentland) oraz teorii tańca współczesnego (Marta Zawadzka).
Podczas pokazu finałowego uczestnicy zaprezentują efekt drugiej części projektu – powakacyjnej pracy warsztatowej z improwizacji ruchowej (Marta Pietruszka), jazz modern/broadway (Katarzyna Nieużyła) oraz teatru ruchu i przedmiotu (Aleksandra Barczyk ).
Na czas prezentacji scena zamieni się w ulicę – miasto, w przestrzeni którego znajdzie się miejsce na zgiełk i spontaniczność, jak również zasady, przepisy, uporządkowanie, dźwięk klaksonów, ale i na tęsknotę za kojącymi dźwiękami natury, za harmonią i spokojem. Będzie to swoisty mikroświat, uczący – podobnie jak życie – swojej intensywności, nieprzewidywalności, ale i jasnych zasad, odważnego stawiania czoła przeciwnościom. Podążania za innymi i wyraźnego zaznaczania własnego miejsca w świecie. Uczestnicy pokazu wezmą udział w symbolicznym procesie, w którym wychodząc od poznania zasad i poczucia bezpieczeństwa z nim związanego, będą mogli w dalszej kolejności bezpiecznie improwizować i wyrażać siebie.
Jasne poczucie granic w życiu, zarówno w przypadku dziecka, jak i dorosłego, daje poczucie siły i bezpieczeństwa. Teatr i taniec to przestrzeń, gdzie możemy doświadczyć wyznaczania i poszanowania granic. Drogą do tego jest odważne określanie, kim jestem, czego chcę, a czego nie, jak lubię się poruszać, kiedy jestem szczęśliwy, a jak, gdy nie jestem, które emocje chcę pokazać innym …
Granica w tańcu może odnosić się do rozróżnienia jego gatunków i stylów, poziomów, jakości i intensywności ruchu. Dzięki temu taniec jest wyrazisty, dając wiele możliwości na wyrażenie siebie i komunikacji z drugim człowiekiem.
W tańcu odkrywam, że moje ciało ma konkretny kształt, uczę się je odczuwać od czubka głowy, aż po koniuszki palców. Każda część ciała należy do mnie i tylko do mnie. Nikt bez mojej zgody, bez mojego zaproszenia nie może przekroczyć granicy mojego ciała. To ja decyduję, czy tańczę blisko innych, razem czy osobno, ale nadal szanuję decyzje innych. Taniec uczy stawiania granic, ale i otwierania ich właśnie wtedy, kiedy tego naprawdę chcę. W tańcu mogę zaprezentować swoją wyjątkowość, bo przecież nikt nie zatańczy dokładnie tak jak ja.
Taniec, tak jak życie, może być wypełniony poczuciem własnej wartości, sprawczości, siły, świadomości własnego piękna, ale też dojrzałym byciem z innymi, pełnym szacunku i wolności. Taniec nie wyklucza. W tańcu jesteśmy sobą i każdy znajdzie tu swoje miejsce.
Projekt realizowany był w okresie kwiecień – listopad 2017.
Koncepcja pokazu finałowego: Aleksandra Barczyk
Ruch sceniczny: Marta Pietruszka, Aleksandra Barczyk, Katarzyna Nieużyła
Partnerzy: Zespół Szkół i Placówek Specjalnych w Krakowie, Zespół Szkół Specjalnych nr 4 im. Jana Brzechwy
Projekt realizowany we współpracy z Instytutem Muzyki i Tańca w ramach programu Myśl w ruchu 2017.
