Fot. materiały organizatorów
Teatr Tańca Latiga Politechniki Krakowskiej zaprasza do Teatru Praska 52 na obchody Międzynarodowego Dnia Tańca. W ramach wieczoru zostaną pokazane filmy tańca: Passa Calle. Zmierzanie Anny Ochman, Small Room Syndrome Natalii Wilk, Persephone Falling Joanny Sieradzan i Filipa Wenckiego, Pryzmat Anny Haracz. Ponadto na żywo wystąpią dwa zespoły: Latiga ze spektaklem Po cichu w choreografii Anny Ochman oraz Zespół Tańca Irlandzkiego Eriu.
Passar Calle. Zmierzanie
Passacaglia g-moll Franza Ignaza Bibera zamyka cykl Sonat Różańcowych. To utwór wiązany z nadejściem Anioła Stróża, który przynosi uspokojenie i pogodzenie z tym, co nadchodzi. Czas dojrzewania do doświadczenia macierzyństwa domyka się, gdy minie zdziwienie, że zachwytowi i szczęściu tak naturalnie towarzyszyć może lęk i ból. W kulturze Tanah Toraja na Sulawesi (Indonezja) istnieje zwyczaj chowania dzieci, które zmarły, zanim zaczęły ząbkować, w grobach wyciętych w drzewie. Za drewnianymi drzwiczkami zabliźnia się powoli niewielka rana, pozostawiając na zawsze podłużną bliznę w zrośniętym pniu. Dojrzewanie do macierzyństwa jest być może także dojrzewaniem do utraty, oswajaniem nowego lęku, który towarzyszyć będzie odtąd każdej radości.
Pokaz krótkometrażowego filmu tańca Passar Calle. Zmierzanie z okazji Międzynarodowego Dnia Tańca jest pokazem przedpremierowym.
Idea, choreografia: Anna Ochman, taniec: Elżbieta Malewska, skrzypce: Agata Sapiecha, realizacja dźwięku: Lech Pukos, realizacja obrazu: Elektro Moon Vision, kostiumy: Elżbieta Litwiniak /9’08, produkcja: Fundacja FURU 2015.
Small Room Syndrom/ Natalia Wilk / Polska / 2014 / 4’30’’
Small Room Syndrom oznaczapolską ciasnotową wspólnotę mieszkaniową. Tańczą w mieszkaniu, gdzie zawsze ktoś obserwuje. Ktoś jest obok. Kawy nie można się spokojnie napić. Wykąpać- nie da się. Marzyć o chwili samotności. Zapalić papierosa. Bez słuchania pukania, stukotów, jęków sąsiadów. Nauczyć się w tym wszystkim poruszać. Tak żeby było ergonomicznie. Żeby nie wadzić resztką prywatności innym prywatnościom. „Our project starts in the kitchen”, jak projekty choreografa i tancerza Johnatana Burrowsa. I jest kuchenną historią, niejednego mieszkania z WK-70.
Silence
Część trylogii inspirowanej wierszem Wisławy Szymborskiej: Trzy słowa najdziwniejsze.
Autorka: Marta Kosieradzka
Czas trwania: 6’39
Persephone Falling
Trzeci z trylogii filmów bazujących na improwizacji tańca na peryferiach – miasta, formy tańca, mitologii. Porwana Persefona staje twarzą w twarz z okrucieństwem podziemia, ale i z jego hipnotyzującym pięknem. W jaki sposób, ta która żyła wśród piękna i niewinności będzie miała oswoić to nowe – również w niej. Przebijając się przez fasadę cudu, świat bogów okazuje się pełen mordu i gwałtu niczym świat ludzi.
Autorzy: Joanna Sieradzan, Filip Wencki
Czas trwania: 7’24
Pryzmat.jesień
Anna Haracz: „Pryzmat.jesień to film stworzony ze zwykłej potrzeby piękna i prostoty tego co nas otacza. Niby to banalne, ale nie potrafimy bez tego żyć. Komplikujemy, dywagujemy, konceptualizujemy. Żaneta Górska pewnego jesiennego dnia przyjechała mnie odwiedzić, z kamerą, na tydzień. Była piękna pogoda, potrzeba wyjścia do lasu, spaceru, światła, ruchu, tańca. Zaczęłyśmy to filmować. I tak powstał ten film. To krótka, filmowa impresja na temat: światła, cienia, koloru, ciała, ruchu, tańca, natury, lasu, drzewa.”
Ruch: Anna Haracz
Zdjęcia i montaż: Żaneta Górska
Czas trwania: 6’46
Zrealizowano ze środków Miasta Gdańska w ramach Stypendium Kulturalnego Miasta Gdańska oraz wsparciu barwnych mieszkańców domu przy ul. Słonecznej 28 w Otominie.
Spektakl Po cichu
Spektakl składa się z piosenek Karoliny Cichej napisanych do tekstów Tadeusza Różewicza i jednej ze słowami Gustawa Daniłowskiego. W siedmiu utworach poetyckich pojawia się wiele tematów, a jednocześnie wszystkie drążą wciąż jedną i tę samą kwestię – człowieczeństwa. Wobec wojen, wobec codzienności, drugiego człowieka i wreszcie wobec samego siebie. 24 kwietnia mija rok od śmierci Tadeusza Różewicza. Twórcy próbują czytać jego teksty, słuchać stworzonej do nich muzyki i dopowiedzieć coś od siebie tańcem.
Tańczą: Katarzyna Dębska, Paulina Drąg, Daria Gałek, Magdalena Furmanek, Anna Kolasa, Władysław Klymchuk, Elżbieta Malewska, Anna Ochman, Magdalena Rapa.
Choreografia: Anna Ochman.
Kostiumy: zespół.
Występ Zespołu Tańca Irlandzkiego Eriu
Zespół Eriu działa w Krakowie od 2006 roku. Powstał z inicjatywy kilku pasjonatek tańca, które oczarowane muzyką irlandzką, zapoczątkowały istnienie grupy. Na swoją patronkę wybrały Eriu – w mitologii celtyckiej boginię suwerenności i uosobienie Irlandii.
Muzyka i taniec są dla nich jednocześnie odkryciem i podróżą, zagadką i kluczem. Dzięki nim zaglądają do świata baśni, elfów i druidów. Miniatury taneczne, które kiełkują na tak niezwykłym gruncie, to obrazy delikatnie szkicowane ciałem i kolorowane ruchem. Autorskie choreografie chętnie wzbogacają elementami klasyki. Tworzą w ten sposób niekonwencjonalną mieszankę stylów, prawdziwie irlandzką mozaikę tradycji i nowoczesności.
Choreografia, scenariusz i reżyseria: Agata Kowalczyk
Taniec: tancerki Zespołu Tańca Irlandzkiego ERIU
25.04.2015, godz. 19:00
Teatr Praska 52 – dojazd
Bilety: 10 i 6zł
