Fot. Fabian Lehmann.
Dotychczas mój ojciec i ja pracowaliśmy używając drewna, zreperowanych rowerów, zebranych wiśni i podróżowaliśmy razem. Ale to wszystko było jakiś czas temu. Moja praca choreografa w różnych częściach świata pozwala na niewiele czasu i przestrzeni dla wspólnych projektów. Podczas gdy kiedyś to praca mojego ojca wyznaczała granice, to w tej chwili ogranicza nas moja praca.
Utwór „Repeater” to propozycja: spędzać więcej czasu razem poprzez zaproszenie mojego ojca, emeryta, aby włączył się w moją pracę. W ten sposób choreografia mogłaby stać się hobby. Dla mojego ojca już się tak stało – nie w znaczeniu zwykłej zabawy (chociaż to nawet nie byłoby najgorsze), ale jak dla amatorów w pierwotnym znaczeniu tego słowa: wielbicieli danej czynności.
Wszystko to dotyczy także konfrontacji z długo chowanymi urazami, jak również odkrywania zaskakujących zalet drugiego człowieka. Ale utwór nie ma za zadanie tego ujawniać albo wyrazić. Głównym przedmiotem uwagi jest projekt wspólnego tworzenia utworu tanecznego. Próżnia długotrwałej ciszy jest w ten sposób zapełniana i stanie się obecnością na scenie, w której my, ojciec i syn, będziemy występować, i w której osiągniemy, mam nadzieję, czytelną intensywność.
Choreografia: Martin Nachbar
Taniec, wykonanie: Klaus Nachbar, Martin Nachbar
Współpraca artystyczna: Jeroen Peeters
Scenografia: Bettina Darmawan
Światła: Bruno Pocheron
Dźwięk: Boris Hauf
Produkcja: Martin Nachbar we współprodukcji z brut Wien, FFT Düsseldorf oraz Sophiensaele, Berlin
Wsparcie: Hauptstadtkulturfonds.
Supported by the NATIONALES PERFORMANCE NETZ (NPN) International Guest Performance Fund for Dance, which is funded by the Federal Government Commissioner for Culture and the Media on the basis of a decision by the German Bundestag.
Martin NACHBAR: Otrzymał szkolenie w Szkolę Nowego Rozwoju Tanecznego w Amsterdamie, w P.A.R.T.S. (Bruksela) oraz w Nowym Jorku. Był współzałożycielem kolektywu B.D.C. i pracował m.in. z Les Ballets C de la B, Verą Mantero, Meg Stuart, Nicole Beutler, Carlosem Pez, Thomasem Lehmen, Jochenem Rollerem i Joachimem Schlömerem. Jego utwory są wystawiane na scenach wielu krajów. Cechuje je połączone wykorzystanie tańca, choreografii, dramaturgii, tekstu i mediów wizualnych. Oprócz tego tworzy specyficzne dla danego miejsca tournee performatywne w różnych kontekstach i miastach, prowadzi warsztaty improwizacji, mapowania i dramaturgii fizycznej oraz pisze dla rozmaitych magazynów tanecznych i teatralnych.
Klaus NACHBAR: (Kolonia) urodził się w 1938 roku w Niederhausen nad Appel, gdzie także spędził dzieciństwo. Otrzymał edukację szkołę w tamtejszej Volksschule, a następnie przeniósł się do szkoły handlowej w Bad Kreuznach. W latach 1954 do 56 otrzymał wykształcenie jako sprzedawca w Düsseldorfie zakończone egzaminem sprzedawcy i pracował jako sprzedawca w Düsseldorfie aż do roku 1959. Służba wojskowa od 1959 do 1960 roku. Następnie zatrudniony jako sprzedawca w hurtowniach artykułów dekoracyjnych w w Kolonii i w Düsseldorfie. Od 1 stycznia 2002 roku na emeryturze. Klaus Nachbar ożenił się 20 września 1964 roku Jego córka Susanne urodziła się 16 listopada 1966, jego syn Martin 22 marca 1971 roku. Rozwód w 1999 roku, drugie małżeństwo w tym samym roku.
Maszyna choreograficzna 2014 – program
***
Projekt Kto inspiruje? Tadeusz Kantor! ma na celu zaprezentowanie procesu dostrzegania i ujawniania obecności związków pomiędzy ideami Kantora a zjawiskami w historii teatru, sztuk wizualnych, jak też w dziedzinach dotąd nie kojarzonych w sposób oczywisty z twórczością polskiego artysty – jak taniec, muzyka i szeroko rozumiany obszar działań performatywnych. Na realizowany w kilku odsłonach w 2013 i 2014 roku projekt złożą się wystawy, działania performatywne oraz wydawnictwa.
Cykl spektakli ujętych klamrą Maszyny choreograficznej jest kontynuacją poszukiwań wspólnych punktów pomiędzy twórczością Tadeusza Kantora a młodą polską choreografią. Pierwsza edycja Maszyny choreograficznej, w ramach projektu Kto inspiruje? Tadeusz Kantor! odbyła się w roku 2013. Projekt jest nowatorskim odniesieniem do twórczości Tadeusza Kantora poprzez choreografię i taniec współczesny. Takie spojrzenie ma celu otwarcie się Cricoteki nieznane dotąd konteksty i interpretacje. Punktem wyjścia do stworzenia programu performatywnego jest rozpoznanie dotyczące niemal stałej obecności zgadnienia ciała w dorobku Kantora, a przede wszystkim — w kontekście jego happeningów i teatralnych poszukiwań.
Tekst kuratorski Maszyny choreograficznej (Anna Królica)
Bilety na poszczególne koncerty w cenie 15 zł i 10 zł
Bilety będą dostępne na stronie http://bilety.cricoteka.pl, w Cricotece przy ul. Nadwiślańskiej 2-4 w godzinach otwarcia oraz przed rozpoczęciem pokazów.
Rezerwacje: rezerwacje@cricoteka.pl
Projekt dofinansowany ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
