Kraków: Tatiana Cholewa, Anna Jurek, Łukasz Wójcicki „Perfect Man”

O performansie tanecznym:

W Europie Środkowo-Wschodniej dziedzictwo doświadczeń komunizmu jest wciąż wyraźne. Można nawet zaryzykować stwierdzenie, że jego międzypokoleniowa trauma trwa do dzisiaj. Jej obserwacja jest szczególnie pochłaniająca w kontekście „nowego człowieka” socjalistycznego, którego ostateczną emanacją był homo sovieticus. Perfect Man bada to, co pozostało z niego we współczesnych społeczeństwach postkomunistycznych – przede wszystkim zwracając się w stronę koncepcji doskonałego ciała, podporządkowanego politycznemu rygorowi umysłu na usługach socjalizmu.

Kartezjańska koncepcja ciała homo sovieticus jako materialnej maszyny to koncept człowieka „nowego” typu, stanowiący krytyczne odniesienie do przeciętnego obywatela Związku Radzieckiego i całego bloku wschodniego. Lata funkcjonowania w systemie komunistycznym wytworzyły specyficzny rodzaj człowieka, radykalnie różny od tego, jaki można było znaleźć w kapitalistycznych krajach Zachodu. Był to człowiek na usługach upolitycznionej kultury, która precyzyjnie określała nie tylko sposób myślenia czy formułowania zdań, ale również rygor ciała. Jego utopijną reprezentacją była figura homo sovieticus, człowieka doskonale podporządkowanego systemowi i fizycznie skrojonego na jego potrzeby. Tu zaczynała i kończyła się kartezjańska koncepcja ciało–umysł. Homo sovieticus był idealną maszyną umysłowo-cielesną, doskonale podporządkowaną, perfekcyjną w każdym calu.

Odwołując się do pamięci ciała, dziedzictwa traumy i międzypokoleniowego archiwum przemocy, projekt staje się spojrzeniem na cechy homo sovieticus i jego pozostałości w dzisiejszym człowieku kapitalistycznym. Poprzez praktyki nowej choreografii stara się uchwycić performatykę ruchu i ciała homo sovieticus i znaleźć punkty wspólne we współczesnych ciałach w perspektywie pokoleniowej. Ruch i choreografia są wynikiem badań nad tekstami kultury, archiwalnymi materiałami audio-wideo i przedstawieniami figuratywnymi (rzeźby, płaskorzeźby, obrazy, rysunki, szkice itp.). Perspektywa z pozycji nienormatywnego i niebinarnego ciała pozwala nam w krytyczny sposób zbadać idee starego „nowego człowieka” homo sovieticus i jego pozostałości we współczesnych reprezentacjach ciała traktowanego jako produkt i medialny nośnik szczęścia.

O twórcach:

Anna Jurek – niezależna artystka i nauczycielka od 2015 roku; tancerka, pedagożka i managerka wydarzeń kulturalnych działająca w Anglii, Austrii i Polsce. Absolwentka Kompozycji Tańca i Tańca na NSCD Leeds oraz absolwentka Pedagogiki Tańca i Tańca Współczesnego na ABPU w Austrii.

Łukasz Wójcicki – performer, tancerka, choreograf, artywistka, animator kontrkultury, badaczka. W jego polu zainteresowań jest polityczność ciała, choreografia społeczna i dekonstrukcja przywileju, patriarchatu oraz normatywności. Bada nowe formy obecności w kontekście katastrofy ekologicznej i antykapitalizmu. W latach 2008-2018 performer i tancerz w zespole Teatru Komuna Warszawa. Od 2016 związany z działaniami społeczno-artystycznymi fundacji Strefa WolnoSłowa. Laureat Europe Beyond Access Taniec i niepełnosprawność. Przekraczanie granic oraz rezydencji Visegrad Artist Residency Program – Performing Arts.

Tatiana Cholewa – od 20 lat osoba o alternatywnej motoryce, tancerz współczesny – performatywny, walczący o doskonałość ciała nienormatywnego. W latach 2006-2008 uczestniczka w Integracyjnych Spotkania Artystycznych, na których zaczęła stawiać pierwsze kroki w tańcu. Pozwoliło jej to odkryć możliwości jego ciała, spowodowało zainteresowanie się tańcem współczesnym, którym mogła wyrażać siebie po przez ruch, uświadamiając sobie, iż jej ciało ograniczone przez chorobę jest unikatowym narzędziem do pracy. Współpracowała z choreografem i performerem Rafałem Urbackim aż do jego śmierci. Dwukrotna laureatka programu europejskiego Europe Beyond Access Taniec i niepełnosprawność. Przekraczanie granic.

Realizatorzy:

Pomysł, koncepcja i tekst: Łukasz Wójcicki
Performans, taniec i choreografia: Anna Jurek, Łukasz Wójcicki, Tatiana Cholewa
Konsultacja dramaturgiczna: Marcin Miętus
Zdjęcia: Pavel Matela, Farmstudio

Więcej o wydarzeniu: link