Fot. ASF.
Performans taneczny Julii Plawgo. Inspiracja: Przygoda Pana Trapsa w reżyserii Konrada Swinarskiego (1965).
Od artystki:
Meg Stuart, współczesna choreografka, podczas rozmowy po spektaklu „Built to Last” na tegorocznym festiwalu Malta powiedziała o próbie interpretacji ruchowej wielkich dzieł muzyki klasycznej: Ta muzyka jest tak wielka, że możesz to zrobić tylko źle. Analogiczny problem spotkałam przy poszukiwaniu języka projektu dotyczącego Swinarskiego: opowiedzieć ruchem o legendzie polskiego teatru i jego wielkich inscenizacjach się nie uda. Ponadto nie chcę, by tworzenie całkiem nowego słownictwa ruchowego oddaliło mnie od „źródła”. Chciałabym więc przyjrzeć się już istniejącej „opowieści ciała”, którą sam Swinarski wypracował z aktorem.
Spektakl „Przygoda Pana Trapsa” z 1965 roku (na podstawie„Kraksy” F. Dürrenmatta) w reż. Konrada Swinarskiego to nieoczywisty wybór. Interesuje mnie wypreparowanie z „Przygody Pana Trapsa” tylko jednego elementu – ruchu,
wyjęcie go z kontekstu i umieszczenie w całkiem nowej sytuacji scenicznej.
Dany układ ruchów, poprzez pauzy, przesunięcia akcentów, przyspieszenia i zwolnienia oraz idący za nimi oddech, pozwoli na stworzenie pewnych fraz ruchowych/tanecznych, które dadzą początek nowej kompozycji. Czy ten zabieg może pozwolić opowiedzieć za pomocą tego samego materiału ruchowego coś zupełnie nowego? Bezpośrednio czerpiącego a jednocześnie niezależnego od swojego źródła? Czy Alfredo Traps zatańczy? I czy to będzie jeszcze Alfredo Traps?
Na wszystkie wydarzenia w ramach projektu teatr klasy B wstęp wolny.
FB: teatr klasy B
Kontakt: teatr.klasy.be@gmail.com
