Łódź/26. Łódzkie Spotkania Baletowe: Hervé Koubi „Barbarzyńskie noce albo pierwsze poranki świata”

Od choreografa:

Historia drogi, wszystko jest historią drogi…

Kiedy na próżno próbowałem szukać wspomnień związanych z ziemią moich przodków w Algierii, pojawiły się nowe więzi, które pozwoliły mi zrozumieć, skąd pochodzę i – być może – kim jestem. Źródłem Barbarzyńskich nocy albo pierwszych poranków świata jest bogata historia krajów basenu Morza Śródziemnego. Zdecydowałem się podzielić moją drogą, która świadczy o woli wyjścia naprzeciw drugiemu człowiekowi, naprzeciw nieznanemu, ku rzeczywistości, w której media zbyt często posługują się określeniem „my cywilizowani i nasi sąsiedzi, barbarzyńcy”. Etymologia słowa „barbarzyńca” często przywodzi na myśl pejoratywne skojarzenie z kimś nieucywilizowanym, pozbawionym jakiegokolwiek poczucia człowieczeństwa i przepełnionym nieuzasadnioną przemocą.

Oczywiście ważne jest, aby wiedzieć, skąd pochodzimy, aby lepiej zrozumieć, dokąd zmierzamy, ale ważne jest również, aby wiedzieć, z jakiego miejsca mówimy. Wydaje mi się to konieczne w obecnym kontekście. Myślę, że wszyscy powinni wierzyć w uniwersalizm kultur, które jednocześnie dzielą się, mieszają i ściśle ze sobą łączą, i które, według mnie, zmierzają do wspólnej przyszłości. Zawsze obawialiśmy się i nadal obawiamy obcych, innych. Jest to strach napędzany przez ignorancję i frustrację. Zdecydowałem się pokazać ten odziedziczony po przodkach strach przed obcymi, aby lepiej odszukać i ukazać piękno, ukrytą wiedzę, bogactwo i wyrafinowanie tych tak zwanych kultur barbarzyńskich, a także rzucić wyzwanie stereotypom, głęboko zakorzenionym w naszych zachodnich społeczeństwach. Chcę też zrozumieć historię, otworzyć oczy, zwrócić się ku drugiemu człowiekowi, ku wolności, pamiętając, że słowo „barbarzyńca” oznacza także „Amazigh” – wolny człowiek. Wznoszę toast za piękno, które ponad wojnami mówi o wspólnocie, jedności, za piękno, które jednoczy wszystkich, które unika sporów tożsamościowych, które bierze od każdego to, co najlepsze.

Choreografia: Hervé Koubi
Kompozytor: W.A. Mozart, G. Fauré, R. Wagner, tradycyjna muzyka algierska i gregoriańska

Realizatorzy:

Choreografia: Hervé Koubi
Asystenci choreografa: Guillaume Gabriel, Fayçal Hamlat
Ścieżka dźwiękowa: Maxime Bodson
Aranżacje: Guillaume Gabriel
Reżyser światła: Lionel Buzonie
Kostiumy, rekwizyty: Guillaume Gabriel
Asystent kostiumologa: Claudine G-Delattre
Noże: Esteban Cedres
Maski: wyprodukowano z wykorzystaniem kryształów i wsparciem firmy Swarovski

Czas trwania: 75 minut, bez przerwy

Informacje o artyście:

Hervé Koubi, doktor farmacji z Algierii, obrał ścieżkę kariery tancerza/choreografa, decydując się na studia w Aix – Marseilles. Swoją taneczną drogę kontynuował w International Dance Center Rosella Hightower w Cannes, a później w Operze w Marsylii. Współpracował z Jean-Charlesem Gilem, Jeanem-Christophem Parém, Emiliem Calcagno i Barbarą Sarreau. W 1999 roku dołączył do Centre Choreographique National de Nantes, następnie pracował z Karine Saportą z Centre Choreographique National de Caen i Thierry Smitsem z Company Thor w Brukseli.

W 2000 roku Hervé Koubi stworzył swój pierwszy projekt, Le Golem. W kooperacji z Guillaume Gabrielem wykreował Ménagerie (2002) i Les Abattoirs, fantaisie. . . (2004).
W 2006 roku Koubi współpracował z Laetitią Sheriff przy tworzeniu 4’30. W 2007 roku przerobił wzruszające przedstawienie Les Heures Florissantes, nawiązujące do słynnej restauracji La Croisette w Cannes założonej w 1997 roku. W tym samym roku, łącząc po raz pierwszy współczesne i hip-hopowe ruchy, stworzył Moon Dogs. W 2008 roku Koubi zainicjował stworzenie trzech dzieł choreograficznych bazujących na trzech sztukach: Coppelia, une fiancee aux yeux d’email…/ Les Supremes / Bref sejour chez les vivants. Nad tym przedsięwzięciem pracował z pisarką Chantal Thomas (Les Supremes) i korzystał z notacji Benesha (Bref sejour chez les vivants). W 2009 roku rozpoczął współpracę z tancerzami z Wybrzeża Kości Słoniowej – Beliga Kope Company przy Un rendez-vous en Afrique.

Ponadto Koubi współpracował z wideografami podczas kilku imprez tanecznych, tworząc projekty wideo takie jak Chic Chef (2009) z Maxem Vadukulem dla Yoji Yamamoto, Bodyconcrete (2010) i Ovoid edges (2012) z Pierrem Magnolem i Bodyconcrete 2 (2011) z Michelem Giumbardem i Pierrem Magnolem.

W 2010 roku utworzył kilkunastoosobowy zespół składający się z Algierczyków i Burkińczyków, oznaczony wieloma kreacjami, takimi jak: El Din (2010–2011), Ce que le jour doit à la nuit (2013), Le rêve de Lea (2014), Des hommes qui dansent (2014), Les nuits barbares ou les premiers matins du monde (2015–2016).

Hervé Koubi jest regularnie zapraszany do współpracy przez najlepsze szkoły tańca we Francji, jak również za granicą.

Od 2014 roku pracuje jako asystent choreografa w Pole National Superieur de Danse (Superior School of Dance w Cannes i Superior School of Dance w Cannes Marsylii). W 2015 roku został włączony do grona choreografów w Conservatoire de Danse w Brive-la-Gaillarde.

W lipcu 2015 roku  otrzymał tytuł Chevalier des Arts et des Lettres Brigitte Lefèvre.

***
Łódzkie Spotkania Baletowe:
Więcej informacji oraz bilety na stronie opera.lodz.com oraz bilety24.pl