Ewa Dziarnowska. Fot. Spyros Rennt
Muzeum Sztuki w Łodzi (ms1) zaprasza na performans Ewy Dziarnowskiej, który trzykrotnie odbędzie się w ramach wystawy Zwichnięty czas. Kuratorką wystawy jest Katarzyna Słoboda.
W swoim performansie Ewa Dziarnowska czerpie z kilkuletniego doświadczenia improwizacji solowej i praktyki studyjnej. Jej surowe, impulsywne, ostre, czasem nieuchwytne ruchy i gesty są uzewnętrznieniem/ unaocznieniem sposobu, w jaki działa percepcja tancerki.
W tej pracy, przy pomocy różnorodnych narzędzi choreograficznych i ruchowych, artystka otwiera przestrzeń, w której aktywnie stara się podążać za intuicją: „let yourself do”. Jest to poszukiwanie doświadczenia ruchowego i performatywnego wynikającego stricte z potrzeb cielesnych i estetycznych, z działania „tu i teraz”. Zastosowanie bardzo luźnej partytury ruchowej jest próbą wychodzenia poza granice tego, co dyktowałaby tradycyjnie rozumiana dramaturgia: narracyjności, rozumienia lingwistycznego, konstruowania spójnej treści. W ich miejsce, Dziarnowska wytwarza pole do obserwacji nielinearnych procesów, którym podporządkowana jest pamięć, przepływ afektu, instynkt, pragnienie.
Performans: Ewa Dziarnowska
Dźwięk: Joel Cotterell
Praca zrealizowana dzięki wsparciu Marie DuPasquier / Display Berlin dla Berlin Art Week
Podziękowania dla Anne Fischer, Netzwerk Projekträume Berlin, Kunstpunkt Berlin
Zdjęcia: Spyros Rennt
Ewa Dziarnowska (1991, Polska, mieszka i pracuje w Berlinie) jest absolwentką Salzburg Experimental Academy of Dance i HZT Berlin (BA Dance, Context, Choreography) oraz stypendystką danceWEB 2015. Jej własne prace to: #danceporn (2019), pearls before swine (2018), GOO (2018), form that accommodates mess (2017). Jako performerka współpracowała m. in. z Simone Forti , Doris Uhlich, Tino Sehgalem, Alexem Baczyńskim-Jenkinsem, Isabelle Schad, Alice Chauchat, Sheeną McGrandles, Michelem Rizzo i Ofelią Jarl Ortegą.
www.ewadziarnowska.pl
https://4677684728466.com
***
Zwichnięty czas to czas, który wypadł z dobrze znanych nam ram, wymykający się normom i linearnemu myśleniu. Wymiar, w którym mieszają się relacje między przeszłością, przyszłością i teraźniejszością, a także tym, co prywatne i współdzielone. Wystawa proponuje refleksję nad upływem czasu i sposobami jego doświadczania, zarówno w wymiarze osobistym, jak i społecznym.
Norma, w centrum której znajduje się człowiek i do której jesteśmy przyzwyczajeni, nie działa, zawodzi nas. Nasz tryb życia nie sprawdza się, a jego konsekwencje odczuwamy nie tylko my, ale również inne gatunki i cały ekosystem. Intensywne eksploatowanie zasobów naturalnych doprowadziło do katastrofy ekologicznej. Stajemy przed koniecznością zmiany perspektywy i przemyślenia naszego miejsca na planecie.
