Łódź/XXV Łódzkie Spotkania Baletowe: Balletto del Teatro dell’Opera di Roma „La Sylphide”

W ramach XXV Łódzkich Spotkań Baletowych Teatr Wielki w Łodzi zaprasza na spektakl baletowy La Sylphide w wykonaniu zespołu baletowego Teatro dell’Opera di Roma.

O spektaklu:

La Sylphide jest „baletem białym”, z którego wywodzi się balet romantyczny. Jego wyjątkowy, subtelny charakter przetrwał w nienaruszonej formie do dnia dzisiejszego. Ten spektakl to kamień milowy w historii baletu; dzieło, które stało się początkiem rewolucji zarówno na płaszczyźnie technicznej, jak i estetycznej. Zwiewny przezroczysty biały strój, tzw. „paczka” oraz puenty to elementy, które stały się fundamentem symboliki klasycznego baletu. Pierwsza wersja La Sylphide została zaprezentowana w Paryżu w 1832 roku w choreografii Filippa Taglioni, z muzyką Jeana Schneitzhöffera. Latem 1834 roku August Bournonville, zachwycony przedstawieniem, zadecydował włączyć je do repertuaru Opery Kopenhaskiej. Od tego czasu spektakl okrzyknięto arcydziełem i zaczęto pokazywać go na deskach najważniejszych światowych teatrów. W 1966 roku balet doczekał się być może najlepszej w dziejach interpretacji ról Jamesa i Sylfidy w wykonaniu niezapomnianych Carli Fracci i Rudolfa Nureyeva. Uwspółcześniona wersja w adaptacji Mainy Gielgud została wystawiona w Teatro Nazionale w 2013 roku. Wspaniała scenografia Michele’a Della Cioppy oraz niezwykłe kostiumy Shizuko Omachi sprawiły, że granica między światem realnym, a magicznym jest trudna do uchwycenia.

LA SYLPHIDE (balet w dwóch aktach)
Muzyka: Hermann Severin von Løvenskjold (muzyka z nagrania Orkiestry Teatro dell’Opera di Roma)

Choreografia: Paul Chalmer wg Augusta Bournonville’a

Scenografia: Michele Della Cioppa

Kostiumy: Shizuko Omachi

Wykonawcy: pierwsi soliści, soliści, koryfeje oraz zespół baletowy Teatro dell’Opera di Roma

akt pierwszy

Wieś w Szkocji

Uroczysty dzień zaślubin, zapada zmierzch. Pan młody, James, drzemie w fotelu przy kominku. Nagle słychać podmuch wiatru, a obok Jamesa pojawia się eteryczna istota – Sylfida. Budzi śpiącego pocałunkiem, tańczy dla niego, po czym znika, gdy w domu zaczynają się pierwsze odgłosy przygotowań do ceremonii. James wychodzi na spotkanie Effie, swojej narzeczonej, starając się zapomnieć o Sylfidzie. Jeden z sąsiadów przybyłych na uroczystość skrycie kocha Effie. W wirze przygotowań pojawia się stara wiedźma, Madge. Zajmuje miejsce przy kominku, aby się ogrzać. James, w obawie przed jej czarami, stara się ją przepędzić, jednak Gurn jest bardziej życzliwy, daje jej pić i proponuje coś do jedzenia. Madge potrafi przewidywać przyszłość. Wyrokuje, że Effie wyjdzie za mąż nie za Jamesa, a za Gurna. James zostaje sam. Ponownie zjawia się Sylfida i przywołuje go, by wracał z nią do lasu. Pojawia się Gurn, który natychmiast opuszcza pokój, by przyprowadzić Effie i pokazać jej niewierność Jamesa. Sylfida kuli się na fotelu, a James przykrywa ją swoją peleryną. Gdy Gurn zrywa pelerynę, oczom wszystkich ukazuje się pusty fotel. Rozpoczyna się uroczystość, goście tańczą. Sylfida, niewidoczna dla wszystkich prócz Jamesa, przechadza się między tańczącymi. James stara się podążać za nią, jednak ta znów znika. Ostatecznie ceremonia zaślubin jest już gotowa. James wyjmuje pierścionek przeznaczony dla Effie, lecz nieoczekiwanie wyrywa mu go Sylfida i ucieka z nim do lasu. Uczta trwa. Wznoszone są toasty. Effie odwraca się, aby wznieść toast wraz z Jamesem, lecz spostrzega, że nie ma go obok. Wybucha łzami, a Gurn, w duszy zadowolony z obrotu sprawy, wraz z gośćmi poszukuje pana młodego.

akt drugi

Jaskinia wiedźmy

Noc. Stara Madge i jej diaboliczni akolici przygotowują truciznę, którą nasączą pajęczy szal. W ten sposób wiedźma planuje zemstę na Jamesie. Upiory znikają, a światło dzienne ukazuje gęsty las, który na skrzydłach przemierza Sylfida, szybując między drzewami. Pojawia się Sylfida z Jamesem, pozostającym pod urokiem magicznej istoty. Sylfida jest czuła i kusząca, jednak ucieka za każdym razem, gdy James stara się odpowiedzieć na zaloty. Gurn i reszta gości pojawiają się, gdy James i Sylfida znikają z zasięgu wzroku. Gurn znajduje czapkę Jamesa, jednak idąc za radą Madge, chowa ją i informuje Effie, że nie ma śladu po jej ukochanym. Kiedy odchodzą, ponownie pojawia się James. Jest rozczarowany, bowiem Sylfida wciąż go zwodzi. Wnet zjawia się wiedźma i proponuje Jamesowi magiczny szalik, który pozwoli mu zwabić Sylfidę i zatrzymać ją na zawsze. Kiedy ta znów się pojawia, próbuje wykraść Jamesowi magiczny przedmiot. James chce, by Sylfida uklękła i przysięgła, że zostanie z nim do końca życia. Tylko wtedy podaruje jej szal. Sylfida spełnia prośbę, więc James otula ją szalem. Wtem Sylfida traci równowagę, jej skrzydła opadają. James stara się opanować rozpacz i ratować ukochaną, jednak jest już za późno. Sylfida umiera, a jej siostra zabiera jej ciało i ulatuje w korony drzew. Drogą podąża procesja ślubna Effie i Gurna. James pada na ziemię nieprzytomny. Stara Madge rozkoszuje się swoją zemstą.

Więcej informacji o Teatrze i zespóle baletowym Teatro dell’Opera do pobrania TUTAJ.

Eleonora Abbagnato – Pierwsza tancerka (étoile) zespołu baletowego Opéra de Paris i Dyrektor artystyczna zespołu baletowegoTeatro dell’Opera di Roma. Rozpoczęła edukację baletową w wieku 4 lat we Włoszech. Szybko trafiła do Szkoły Tańca Mariki Besobrasovej w Monte Carlo, gdzie kontynuowała naukę. Po obsadzeniu przez Rolanda Petit w partii małej Aurory w Śpiącej Królewnie, Eleonora Abagnato kontynuowała edukację w Hightower’s École supérieure de danse w Cannes (1991), a już w następnym roku wstąpiła do sławnej szkoły baletowej przy Operze Paryskiej. W wieku 22 lat, po 5 latach występów na deskach Opery Paryskiej zdobyła tytuł pierwszej solistki. Od tego momentu z każdym rokiem wzbogacała swój repertuar, kreując niezwykle charyzmatyczne postaci w choreografiach Rolanda Petit, Piny Bausch, Williama Forsythe’a, Johna Neumeiera, Jiříego Kyliána, Jerome’a Robbinsa, Maurice’a Béjarta, George’a Balanchine’a, Yuria Grigorovicha, Serge’a Lifara, Angelina Preljocaja i José Montalvo.

Wszechstronna artystka i intelektualistka zarazem, jest równie aktywna w świecie mody. Odkrył ją sam Karl Lagerfeld, co z kolei otworzyło jej drzwi do przemysłu filmowego. Wystąpiła m.in. we włoskim filmie Il 7 e l’8, prowadziła też Festiwal Piosenki w San Remo w 2009 roku. W tym samym czasie pojawiła się w klipie piosenkarza muzyki pop, Vasco Rossi pt. Ad ogni costo. Wystąpiła też w roli tancerki w przedstawieniu Polvere di Baghdad w reżyserii Maurizio Scaparro. W listopadzie 2009 roku ukazała się autobiografia Eleonory Abbagnato, traktująca o dwóch kluczowych jej cechach: zapale do pracy i nieustępliwości, dzięki którym znalazła się tam, gdzie zawsze chciała być. Książka stała się bestsellerem na przestrzeni zaledwie kilku tygodni. W czerwcu 2010 roku Eleonora otrzymała od Prezydenta Francji, Nicolasa Sarkozy’ego Order za zasługi dla Opery Paryskiej – Chevalier de l’Ordre National du mérite. 27 marca 2013 roku, po wykonaniu partii Carmen w choreografii Rolanda Petit jako pierwsza włoska tancerka otrzymała tytuł danseuse étoile, najwyższy stopień w zespole baletowym Opery Paryskiej. Regularnie występuje za granicą, gościła m.in. w Japonii, Niemczech, Austrii, Szwajcarii, Rosji, Stanach Zjednoczonych i Kanadzie. W 2015 roku objęła stanowisko dyrektora zespołu baletowego Opery Rzymskiej.

Paul Chalmer – choreograf. Urodził się w Ottawie w Kanadzie. Naukę tańca pobierał w National Ballet School of Canada pod kierunkiem takich nauczycieli jak Betty Oliphant, Daniel Seillier, Erik Bruhn i Sergiu Stefansci. Szkołę ukończył kreując rolę Albrechta w spektaklu Giselle, po której ukończeniu przyłączył się do zespołu National Ballet of Canada. Jego zachwyt baletami choreografa Johna Cranko był motywacją do opuszczenia Kanady i związania się w 1980 roku z zespołem Stuttgarter Ballett, gdzie trzy lata później został solistą, tańcząc wiele głównych ról z jego repertuaru. W 1985 roku wstąpił do zespołu Les Ballets de Monte Carlo jako Danseur Étoile (pierwszy tancerz) i partner primabaleriny Ghislaine Thesmar. Paul Chalmer występował także jako gościnny solista w The English National Ballet, The Birmingham Royal Ballet, The Scottish Ballet, The London City Ballet, Teatro Colon w Buenos Aires, Teatro dell’ Opera di Roma i w mediolańskim Teatro alla Scala. Jego repertuar obejmował ważne role klasyczne, takie jak Romeo w Romeo i Julii (Cranko, Stevenson, Lifar), Siegfried w Jeziorze łabędzim (Cranko, Makarova), Książę Désiré w Śpiącej królewnie (Hynd), James w La Sylphide (Schaufuss), Albrecht w Giselle (Lacotte, Wright, Samsova, Skeaping), Lenski, Gremin i tytułowa rola w Onieginie Cranki, a także Lucentio w Poskromieniu złośnicy (Cranko) i Książę w Dziadku do orzechów (Schaufuss, Stevenson, Darrell). Tańczył także w choreografiach Georgesa Balanchine’a, Jiříego Kyliána, Kennetha MacMillana, Johna Neumeiera, Williama Forsythe’a i Uwe Scholza. Partnerował Ghislaine Thesmar podczas premiery Jeunehomme w choreografii Scholza w Monte Carlo. Miał także zaszczyt partnerować takim primabalerinom jak Carla Fracci, Marcia Haydée, Birgit Keil, Natalia Makarova, Ekaterina Maximova, Eva Evdokimova, Lynn Seymour, Susan Jaffe i Evelyne Desutter. W 1999 roku Paul Chalmer został baletmistrzem zespołu baletowego Sächsische Staatsoper Ballett (Semperoper) w Dreźnie, a w 2000 na zaproszenie Uwa Scholza został baletmistrzem zespołu Leipziger Ballett.

Chalmer zadebiutował także jako choreograf. Dla zespołu Balletto dell´Arena di Verona stworzył balety: La Fille du Danube (1996), La Gitana (1996) i Il Talismano (1997), za które został uhonorowany nagrodą „Léonide Massine” we włoskim miasteczku Positano. Dla zespołu baletowego Opery Rzymskiej, kierowanego przez Władimira Wasilijewa, stworzył choreografię zatytułowaną Lungo Viaggio nella Notte di Natale (2000), Śpiącą królewnę (2002, 2005, 2007, 2009) i wznowił swoją La Gitana (2005, 2007, 2009), ciągle będącą atrakcyjną pozycją repertuarową rzymskiej sceny. W czerwcu 2006 roku stworzył La Vestale, a w lipcu 2007 roku Sen nocy letniej dla letnich sezonów Baletu Opery Rzymskiej w Terme di Caracalla. W roku 2009 stworzył pas de deux zatytułowane Piaf à Deux, zrealizowane podczas Madrid Dance Festival oraz Romeo i Julię z parą pierwszych tancerzy Opery Paryskiej (Nicolas Le Riche i Clairemarie Osta), wykonane podczas St. Prex-Festival w Szwajcarii. W latach 2005-2010 Paul Chalmer był dyrektorem zespołu baletowego opery w Lipsku. Dla Leipziger Ballett stworzył takie produkcje jak Jezioro łabędzie (2005), Dziadek do orzechów (2007), Ognisty ptak (2008), Giselle (2009) i Pietruszka (2009). Nie umniejszając zasług i kontynuując dziedzictwo Uwe Scholza, Chalmer wprowadził do repertuaru lipskiego baletu również choreografie Balanchine’a, Cranki, MacMillana, Robbinsa, Tetley’a, Mauro Bigonzettiego, Marco Goecke i Christiana Spucka. Pod kierownictwem Chalmera, zespół odbył liczne tournées, w tym na Hong Kong Arts Festival, Mai-Festspiele w Wiesbaden, Bodenseefestival w Friedrichshafen, Festival Madrid en Danza, a także do Stuttgartu, Ludwigsburgu, Warszawy, Santander, Pamplony, San Sebastian, na Gran Canarię i Majorkę.

W 2010 roku Chalmer stworzył nową, pełnospektaklową choreografię dla Opery Rzymskiej z okazji 200. rocznicy urodzin Fryderyka Chopina. Spektakl Chopin Racconta Chopin miał premierę w Teatro Nazionale w Rzymie 26 marca 2010. W 2011 roku był jurorem podczas Międzynarodowego Konkursu Baletowego Prix de Lausanne. W tym samym roku stworzył choreografię do Jeziora łabędziego dla zespołu MaggioDanza, z premierą podczas festiwalu Maggio Musicale Fiorentino. W listopadzie 2013 roku zespół baletowy przy Conservatoire National Supérieur de Musique et de Danse w Paryżu wystawił jego Romeo i Julię. W 2014 roku balet Opery Rzymskiej zrealizował Śpiącą królewnę w jego choreografii.

***

Łódzkie Spotkania Baletowe to taneczne biennale z 50-letnią tradycją. Rangę i niepowtarzalność Łódzkich Spotkań Baletowych określały tej miary nazwiska choreografów i ich zespoły co: Maurice Béjart, Alicia Alonso, Jiří Kylian, William Forsythe, Daniel Ezralow, Boris Ejfman, Mats Ek, Birgit Cullberg i wielu innych, których dzieła sceniczne wyznaczały dla świata kierunki rozwoju sztuki choreografii i baletu w ogóle. Do najważniejszych zespołów goszczących na scenie łódzkiego Teatru Wielkiego należą: Balet XX wieku Maurice’a Béjarta, Nederlands Dans Theater, Sadler’s Wells, Royal Ballet, Ballet Rambert, Cullberg Ballet, Batsheva Dance Company, Balet Teatru Bolszoj z Moskwy, Sanktpetersburski Teatr Baletu Borisa Ejfmana, Ballet Nacional de Cuba, Stuttgarter Ballett, Elisa Monte Dance Company, Kibbutz Contemporary Dance Company, Akram Khan Company. Przez 50 lat funkcjonowania festiwalu na łódzkiej scenie tańczyli najlepsi tancerze i tancerki nie tylko klasyki baletowej, ale także innych form tańca.

Bilety do nabycia

– na stronie: http://www.operalodz.com/ lub www.bilety24.pl (teatr nie pobiera dodatkowej opłaty za sprzedaż w internecie)

– dzięki aplikacjom mobilnym do pobrania ze strony www.operalodz.com

– w kasie Teatru

Kasy teatru czynne od poniedziałku do soboty: 12.00 – 19.00
niedziele i święta (gdy grane jest przedstawienie): 15.00 – 19.00
tel. 42 633 77 77

CENNIK BILETÓW NA XXV ŁSB

Zespoły zagraniczne:

strefa I (parter, amfiteatr, loże)               180 zł

strefa II (balkon)                                         150 zł

Bilety na spektakl SILENCE/CISZA wg obowiązującego cennika Teatru.

Sprzedaż karnetów na XXV ŁSB w kasach Teatru Wielkiego w Łodzi
(dla widzów spoza Łodzi możliwość opłaty przelewem po wcześniejszej telefonicznej rezerwacji karnetu)
tel. 42 633 77 77

Liczba karnetów jest limitowana (dystrybucja do wyczerpania puli).

KARNET ZŁOTY
na 5 różnych zespołów (spektakle zespołu KCDC do wyboru)

strefa I (parter, amfiteatr, loże)               800 zł

strefa II (balkon)                                         650 zł

na 5 różnych zespołów (6 spektakli zagranicznych, czyli oba spektakle KCDC)

strefa I (parter, amfiteatr, loże)               960 zł

strefa II (balkon)                                         780 zł

KARNET SREBRNY
na 3 różne zespoły

strefa I (parter, amfiteatr, loże)               510 zł

strefa II (balkon)                                         420 zł

*spektakl SILENCE/CISZA nie wlicza się w karnety.