Fot. Hideo Tanaka
To ja jestem pacjentem z butō – zakażonym nieznaną bakterią, zwaną właśnie „butō”. Istotą butō jest próba zaproszenia widzów do odzwierciedlenia swojego serca a ekstremalne zwolnienie ruchu zmusza ich do zagłębienia się w to zjawisko nie pozwalając na zatrzymanie się na powierzchni. (Daisuke Yoshimoto).
Butō nie jest czymś, co odwołuje się do pewnej idei, czy wyraża określone emocje, nie jest także medytacją, jednak po jego zakończeniu widzom dane jest zaznać ciszy, pokoju w sercu i piękna. Pragnę podobnie jak medium wyrażającące coś, co odkłada się w głębi człowieka, zostać kawałkiem sceny butō-ującej, czyli tańczącej upływ czasu. Pragnę konfrontować się ze samym sobą, a nie z dziełem; rozmawiać swoim sercem ze swoim ciałem. Tańczę taniec skrajnie osobistego „ja”, tańczę upływ czasu, który może być jedynie ułamkiem utkanym przez 30 lat. Kyokatabira of body jest utkane przedzą, a tymi nitkami są prawda, groteska, ruina, chwała i nędza, głupota, godność ciała, niezdarność, pragnienie, piękno, bieganie, wygląd, fałszerstwo, coś nieznanego, ambicja, mrok, bakteria, Eros, sacrum i profanum, do góry nogami, elegancka okrutność, 13-krotne pogrzebanie Daisuke w 2012, urojenie, idiota, bieg, szał, napięcie, chora tancerka/księżna, godność ciała, zdrada, samotność, itd…
„Jest to kimono w kolorze białym, zwykle z lnu lub bawełny, w które ubiera sie zmarlych do pogrzebu w obrządku buddyjskim.”
„Łaskawa pani, jeśli pani jest doświadczonym lekarzem, to ja jestem doświadczonym chorym.”
Fiodor Dostojewski Bracia Karamazow
Po spektaklu odbędzie się spotkanie z Daisuke Yoshimoto (o godz. 22.45).
DAISUKE YOSHIMOTO – choreograf; pedagog; ukończył kierunek sztuki na Wydziale Teatru na Uniwersytecie Nippon w 1967 roku. W wieku 30 lat w roku 1972 byl po raz pierwszy w Polsce jako stage menager groupy Ner-Kyogen z Tokio, , ktora brala udzial w 3 miedzynarodowym festiwalum teatrow studenckich organizowanym przez Boguslawa Litwińca i Teatr Kalambur we Wroclawiu. Wtedy też miał możliwość obejrzenia spektaklu Grotowskiego Apocalypsis cum figuris. Od pierwszych lat swej scenicznej aktywności współpracował i współtworzył spektakle z największymi twórcami butō m.in. z Kazuo Ohno, Hisayo Iwaki, Yukihiko Sakai. Pracował jako stage manager z Kazuo Ohno nad spektaklami La Argentina (1977) i w 1981 My Mother. Praca ta byla bardzo wazna dla dalszego rozwoju Daisuke jako artsty, tancerza butō. W roku 1983 zrealizował w Tokio pierwszy własny spektakl butō z cyklu Water burial – Glowa kobiety ptaka (The head of bird women) nastepnie, w 1984, cykl Kremacje – Egg on the fire, a w 1986 z cyklu Water burial – Stone deep in the water. Jako tancerz butō
po raz pierwszy gościł w Polsce w roku 1991 na zaproszenie Andrzeja Sadowskiego z Teatru Mandala w Krakowie, gdzie pokazywał spektakl z cyklu Sky burial – Glowa kobiety ptaka (The head of bird women). Występował wówczas w Teatrze 77 w Łodzi, Teatrze Miejskim w Sanoku a także na Ukrainie. Od tego momentu zaczęła się jego długotrwała współpraca z Polską. Jeden z najwybitniejszych światowych mistrzów tańca butō.
Spektakle Yoshimoto to niezapomniane widowiska wprowadzające widza w świat na pograniczu nocy i dnia, na granicy życia i śmierci. Spektakle te zaskakują nie tylko organiką ruchu, ale także malarskością i niespotykanym połączeniem elementów kultury Wschodu i Zachodu. Daisuke Yoshimoto mówi: „w królestwie ciała w każdej komórce zapisane jest wszystko od momentu powstania życia na ziemi. Jest ono pełne smutku i radości, utrapienia i szczęścia. Tyle milionów istnień trwa w naszym ciele”
Reżyseria, choreografia, taniec: DAISUKE YOSHIMOTO
60′
