Lublin/Maat Festival 2017: Tuka/Wach „Prywatna inwentaryzacja”/„Jak umierają zające”

Zdjęcie: Lublin/Maat Festival 2017: Tuka/Wach „Prywatna inwentaryzacja”/„Jak umierają zające”

Fot. Andrzej Stawiński.

Wersja do druku

Udostępnij

Maat Festival jest pierwszym rezydencyjny festiwalem w Polsce, który zapewnia laboratoryjne warunki pracy zaproszonym tancerzom: finalnie powstają prace, które w ściśle określonej przestrzeni prezentacji są obserwowane i poddawane analizie. IX edycja platformy rezydencji bada w tym roku związki pomiędzy ciałem performera/tancerza a wszystkim tym, co klasyfikować można jako „narodowe” w szerokim ujęciu próby określenia statusu artysty. W ramach festiwalu duet Tuka/Wach pokaże spektakl Prywatna inwentaryzacja/Jak umierają zające.

Prywatna Inwentaryzacja to ontologiczne poczucie zagrożenia w wykonaniu TukaWach. Nadszedł najwyższy czas konfrontacji z faktycznym stanem rzeczy. Wraz z widzami artystki wchodzą w pustą przestrzeń. To, czym zostanie wypełniona pochodzi z bardzo osobistych rozliczeń, które mogą wydawać się błahe, niepoważne, dziwaczne, jako osobiste, są jednak unikalne. Performans ma formę wystawy, bo tylko wejście w stan „bycia obiektem” może uchronić inwentaryzację, czyli rozliczenie, przed kompletnym chaosem. Czym są galeryjne eksponaty?  Widzowie oglądają akt kobiecy wciśnięty w kąt przestrzeni. Obraz trwa tylko kilka minut, pozostawiając po sobie wrażenie bardzo intymnego spotkania, a zarazem poczucia głębokiej samotności oraz… wełniane czerwone skarpetki jako jedyny ślad JEJ obecności. To także wykręcone do góry nogami ciało, bez twarzy. To co po nim pozostaje to „świeżo podlana roślina doniczkowa i wrażenie, że coś gwałtownego zaszło, co wbiło ciało w tak radykalną formę.

Jak umierają zające – zadając to pytanie artystki otwierają przestrzeń nieznanego lub utraconego. Zając ma niezwykle bogatą mitologię w różnych kulturach. W starożytnym Egipcie hieroglif w postaci zająca oznaczał czasownik „być”. Dlatego, choć na parę chwil, performerki próbują wcielić się w to zwierzę, by dzięki niemu nawiązać realny kontakt z widzem. Być razem. To, co każdy wie o zającu, to jego sposób poruszania się. Zając skacze. I ten rodzaj dynamiki jest logiką dramaturgii performansu, to gwałtowne zmiany, pozbawione sensu, to wiara w intuicję i…  samo-ofiarowanie. Zając ma naturę łagodną i jak powiedział jeden z widzów po spektaklu: „w naszych czasach potrzebujemy więcej zajęcy”. Performans dedykowany jest niemieckiemu artyście Josephowi Beuysowi, który wierzył w rewolucyjną, uzdrawiającą moc sztuki.

koncept i reżyseria:anita wach

występują: magda tuka, anita wach

dźwięk: opaean

koprodukcja: Studium Teatralne

Prywatna inwentaryzacja i Jak umierają zające powstały w ramach stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

TukaWach
Duet powstał w 2013 roku tworzony przez Anitę Wach i Magdalenę Tukę, performerki o doświadczeniu teatralnym i tanecznym. Poprzez łączenie ze sobą nowego dramatu, tańca współczesnego i eksperymentów z multimediami może być sytuowany w nurcie teatru postdramatycznego.

 Od samego początku jednym z głównych modus operandi grupy jest rozwój współpracy z innymi organizacjami oraz artystami indywidualnymi. Dzięki temu w ciągu ostatnich trzech lat praca prezentowana była w różnych częściach Polski, Wielkiej Brytanii, Słowenii, Chorwacji, Danii, Czechach i na Słowacji. Oficjalna strona grupy: www.tukawach.com.

 

Magda Stawman-Tuka – aktorka, performerka. Ukończyła studia magisterskie na warszawskiej Akademii Teatralnej, otrzymała dyplom Aktora Dramatu w ZASPie, przez 10 lat pracowała w warszawskiej grupie Studium Teatralne jako aktorka i prowadząca warsztaty. Spektakle ST pokazywane były w wielu krajach Europy i Ameryki Południowej. Po odejściu ze Studium pracowała z interaktywną grupą teatralną The Other Way Works, pokazując spektakle w Anglii, ze słoweńskim kolektywem artystycznym Via Negativa, jest stypendystką Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Fundacji Wyszehradzkiej. Jest współzałożycielką grupy TukaWach (Stowarzyszenie Ja Ja Ja Ne Ne Ne).

 

Anita Wach tancerka, performerka, choreografka, instruktorka jogi. Anita przez 7 lat pracowała jako tancerka w jednym z pierwszych, profesjonalnych grup tańca współczesnego w Polsce  Śląskim Teatrze Tańca, następnie głównie z warszawskim teatrem tańca Bretoncaffe oraz jako niezależna tancerka i performerka z innymi grupami i artystami. Była rezydentką PACT Zollverein, Centrum Choreografii w Essen, stypendystką Swiss Arts Council, Pro Helvetia oraz Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Anita jest członkinią słoweńskiego kolektywu artystycznego Via Negativa z Lublany, gdzie między innymi, zrealizowała solo Oops, 100 Toastów i inne. Anita jest współzałożycielką grupy TukaWach (Stowarzyszenie Ja Ja Ja Ne Ne Ne)

 

Myles Stawman

Myles ukończył studia aktorskie w londyńskim Drama Centre pod okiem Christophera Fettes’a i Yata Malmgrena. Jako twórca teatralny ma na swoim koncie projekty, w których brał udział zarówno jako: performer, dramaturg, reżyser i reżyser dźwięku; w kolaboracji z innymi artystami oraz solo; finansowane ze środków prywatnych i publicznych; prezentowane w krajach Europy i Ameryki Południowej. Ostatnio Myles zajmuje się profesjonalnie kodowaniem i badaniem performatywnego wykorzystywania sieci internetowej. Mieszka i pracuje w Londynie. Więcej o Mylesie Stawmanie na: http://liveartweb.com/myles_stawman/.

Wstęp na wydarzenia jest bezpłatny, za okazaniem wejściówki. Wejściówki są do pobrania w kasie Centrum Kultury w Lublinie od 1 grudnia 2017 roku.

***

Maat Festival „Ciało narodowe”

Narodowe ciało artystów to tkanka/matryca, skupiająca w sobie zarówno to, co lokalne, jak i – to, co nie dające się uchwycić w cyfrowej fali ery „post”. Czy „kolekcja narodowa” kształtowana będzie w przyszłości z rozbitych pryzmatów różnych pól i linków, dotyczących globalnej zbiorowości bez mitotwórczego etosu bohatera? Jak postulują organizatorzy: „Oddajmy ciała naszym narodowym artystom! Spotkajmy się !”. Wyjątkowości temu programowi dodaje fakt, że podobnej, tak rozbudowanej formy w Polsce nie sposób znaleźć. Każdorazowo obok rezydencji artystycznej powstaje fabularyzowany dokument filmowy, dotyczący postaci danego twórcy – w końcowym zamierzeniu powstaną, dzięki temu unikatowe materiały filmowe.

Więcej: rundance.pl

idea koncept, kurator programu: Tomasz Bazan

produkcja: Joanna Kolstrung, Arkadiusz Sławek

współpraca: Karol Rębisz, Tomasz Fabiański, Maciej Rukasz, Ewelina Kruszewska

Zrealizowano ze środków Centrum Kultury w Lublinie oraz Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

Dofinansowano ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

MKiDN dofinansowanie (miniaturka)

Centrum Kultury w Lublinie (miniaturka)

KALENDARIUM

ARCHIWUM WYSTAWIEŃ

godz. 19:30

Lublin: Oratorium, Centrum Kultury, ul. Peowiaków 12

powiązane

Zespoły

Organizacje

Festiwale

Teksty

W ramach naszej witryny stosujemy pliki cookies w celu świadczenia Państwu usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb.

Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Państwa urządzeniu końcowym.

Kliknij tutaj, aby dowiedzieć się więcej.

Close