Fot. Kadr z filmu Upadek po Newtonie
Film śledzi jedenaście lat rozwoju kontakt improwizacji, począwszy od pracy Steve’a Paxtona Magnez z 1972 roku, poprzez kolejne lata pokazów, po jubileusz kontakt improwizacji w nowojorskim St. Mark’s Church w 1983 roku. Ujęcia wybrane z dziesiątek godzin nagrań ukazują te zmiany poprzez skupienie uwagi na jednej tancerce, Nancy Stark Smith. Na początku filmu w swoim komentarzu Steve Paxton stwierdza: „Kiedy wprawiamy swoją masę w ruch, pokonujemy stały wpływ grawitacji, ku kołyszącemu, wirującemu zaproszeniu siły odśrodkowej. Tancerze ujarzmiają te siły i bawią się nimi. Poza trzecią zasadą Newtona odkrywamy, że każdemu działaniu odpowiada kilka podobnych i kilka przeciwstawnych reakcji. To właśnie sprawia, że improwizacja jest możliwa.” Film pokazuje demokratyczny i egalitarny charakter tej formy: obdartej z ról przypisanych dotąd w tańcu kobietom i mężczyznom, pozbawionej elementów, takich jak: postać, kostium, scenografia. To, co pozostaje, to ludzie ubrani w luźne dresy, podążający ruchem za przemieszczającym się punktem dotyku, który stanowi podstawę improwizacji.
Upadek po Newtonie, 1987
kolorowy, DVD, 22’ 45’’
Scenariusz / komentarz: Steve Paxton
Montaż: Steve Christiansen, Lisa Nelson, Steve Paxton, Nancy Stark Smith
Film otrzymał wsparcie finansowe z National Endowment for the Arts oraz z Judson Church Dance Project z Bennington College w Vermont.
Produkcja: Videoda / Contact Collaborations, Inc.
