Fot. Michael Conti
W ramach XX Konfrontacji Teatralnych zostanie pokazany spektakl RUFF zespołu Split Britches. RUFF to ostatnie z serii solowych przestawień Peggy Shaw, napisane we współpracy z Lois Weaver, co pokazuje jej pełne humoru, muzyczne podejście do wieku, płci i bravadacio [scenicznej brawury?]. Tym razem jest to świeższa, bardziej skrajna perspektywa. W styczniu 2011 Peggy doznała uszkodzenia mostu stanowiącego częśc pnia mózgu; po łacinie most to „pons”, co z kolei tworzy rym do „Fonz” [postać z amerykańskiego sitcomu Happy Days grana przez aktora Henry’ego Winklera – przyp. tłum.], czyli jednego z wielu jej wczesnych wzorców scenicznych. Po wylewie Peggy zdała sobie sprawę, że tak naprawdę nigdy nie występowała solo. Zawsze towarzyszył jej cały zastęp subtelnie swingujących śpiewaków, artystów rewiowych, gwiazd kina, rockandrollowych zespołów i ekscentrycznych członków swojej rodziny, którzy pozostawali w niej żywi. RUFF to hołd dla tych, którzy przez 68 lat dzielnie dotrzymywali jej towarzystwa. To opłakiwanie nieobecności tych, którzy odeszli w otchłań ciemności na skutek wylewu i celebracja tego, że jej mózg jest zdolny wypełniać te puste zielone ekrany nowymi spostrzeżeniami. To także szansa, by podzielić się nimi z jej ulubionymi powiernikami, czyli widzami.
Peggy Shaw (współautorka i artystka solowa) jest performerką, pisarką, producentką, uczy, jak pisać (na potrzeby teatru) i występować. Wspólnie z Lois Weaver założyła Split Britches oraz WOW Café w Nowym Jorku. Otrzymała trzy nagrody OBIE, w 1995 Nagrodę Stonewall Fundacji Andersona, a także nagrodę dla Performerki Roku od Fundacji Współczesnego Teatru Performansu w 2005. Jej zbiór spektakli solowych Menopausal Gentleman, zredagowany przez Jill Dolan i wydany przez Michigan Press, zdobył w 2012 roku Literacką Nagrodę Lamba za dramat roku. W 2014 Peggy otrzymała Nagrodę Sztuk Performansu Imienia Doris Duke.
Lois Weaver (współautorka i reżyserka) jest niezależną performerką, działaczką i profesorką praktyki współczesnego performansu na Wydziale Sztuki Dramatycznej Uniwersytetu Królowej Marii w Londynie. Występuje, reżyseruje i tworzy wspólnie z Peggy Shaw od 1980 roku. Jej eksperymenty w sztukach performatywnych jako narzędziu publicznego zaangażowania obejmują prace nad następującymi projektami The Long Table, Porch Sitting, the Library of Performing Rights, the FeMUSEm, a także autorską kreację Tammy WhyNot (Tammy DlaczegoNie), która stanowi swoiste alter ego Weaver. W 2014 Lois Weaver otrzymała tytuł Guggenheim Fellow.
Poza swoimi solowymi przedstawieniami Shaw i Weaver pracują razem w Split Britches, które założyły wspólnie z Deb Margolin w 1981 w nowojorskiej WOW Café. Shaw i Weaver zasłynęły „wielowątkową serią bystrych, ekscytujących i świetnie zagranych spektakli performerskich” (The Village Voice). Split Britches podróżuje obecnie ze swoją najnowszą produkcją: Miss America oraz The Lost Lounge.
Stormy Brandenberger (konsultantka ruchu scenicznego) jest profesorką na Wydziale Tańca Dramatycznego Uniwersytetu Hofstra. Pracuje również jako choreografka, której prace teatralne, multimedialne oraz związane z tańcem nowoczesnym pokazywane były w Stanach i za granicą. W 1984 roku rozpoczęła współpracę ze Split Britches Company. Jej choreografię prezentowano w American Place Theater, Cultural Project Theater, Dixon Place, DTW, Joe’s Pub, Ohio Theater, HERE, PS122, Saint Marks Church Performance Space i Urban Stages.
Vivian Stoll (muzyka i dźwięk) – muzyczka, inżynierka dźwięku i producentka muzyczna. Grała na bębnach w takich zespołach jak Isis, Unknown Gender, Frank Maya, a obecnie także w neofolkowej grupie Such As Us. Pracowała jako inżynierka/producentka z takimi artystami jak Bitch, the Exciting Conclusion, Laurie Anderson, Annabelle Chvostek, Rebecca Coupe Franks, Jon Kinzel i Rosalie Sorrels, której album w 2009 został nominowany do Nagrody Grammy. Vivian pracuje ze Split Britches od 1996, zaś w 2001 – wspólnie z Peggy Shaw – współpracowała przy pisaniu i wystawianiu To My Chagrin; w 2011 byłą realizatorką dźwięku przy spektaklu Ruff.
Matt Delbridge (scenografia i media) tworzy interaktywną, cyfrową scenografię teatralną oraz instalacje wykorzystujące technologię Motion Capture; zajmuje się także interaktywną obróbką wideo oraz wykorzystuje w swojej pracy wirtualne środowisko 3D. Delbridge pracował jako cyfrowy scenograf przy Markusie Sadyście (Marcus the Sadist) Jonziego D w Wielkiej Brytanii oraz projekcie The Lost Lounge Split Britches wystawianym w Dixon Place. Współpracuje z Queensland Theatre Company i wykłada nowe media i scenografię na Wydziale Przemysłów Kreatywnych na Politechnice Queensland w Brisbane, w Australii.
Lori E. Seid (oświetlenie i zdjęcia) od 1984 pracuje jako inspicjentka, dyrektorka techniczna i oświetleniowczyni. Seid odpowiada także za produkcję wyjątkowych wydarzeń teatralnych w Nowym Jorku i na całym świecie – są to zarówno niezależne produkcje filmowe, jak i telewizyjne. Za swoją pracę Seid została nagrodzona nagrodą OBIE, nagrodą Bessie oraz nagrodą Theatre Craft International Award – wszystkie otrzymała za doskonale wykonywaną pracę teatralną. Przyznano jej także kilka nagród Emmy za pracę telewizyjną. Prowadzi fotoblog Seid How Was Your Day: lorieseid.wordpress.com.
Podziękowania dla: Vivian Stoll, Missy Connell, Antonia Abramova, Terry Dame, Ellie Covan, Sharon Jane Smith, Maggie Connell – z ukłonami dla zespołu the Deadly Nightshade za nagranie utworów.
Wystąpuje: Peggy Shaw
Scenariusz: Peggy Shaw i Lois Weaver
Reżyseria: Lois Weaver
Muzyka i dźwięk: Viv Stoll
Choreografia: Stormy Brandenberger
Scenografia i media: Matt Delbridge
Kierownictwo produkcji: Jo Palmer
Kierownictwo logistyczne: Rose Sharp
Asystentka artystki: Hannah Maxwell
Asystentka projektu: Izzi Richardson
Produkcja: Tracy Gentles
Wystawienie RUFF było możliwe dzięki wsparciu PS122, Out North Contemporary Art House (Anchorage AK) outnorth.org, Nagrodzie Ethyla Eichelberga oraz ogromnemu wsparciu finansowemu Fundacji Gesso. RUFF zostało sfinansowane dzięki Funduszowi MAP, programowi Kreatywnego Kapitału przy wsparciu Fundacji Charytatywnej Doris Duke, Fundacji Andrew W. Mellona oraz rezydencjom w Dixon Place i w Teatrze La Mama.
Bilety: 20/30zł
