Olsztyn: Paweł Grala „Matryca [Prześwit]”

Szary beton, ciąg niewielkich okien, typowe M2, które swoim rozmieszczeniem jest identyczne ze wszystkimi w tym pionie. Plan mieszkania stanowi formę dla rytmu funkcjonalnego ruchu codzienności, wyznacza jego trajektorie i ogranicza go w swojej przestrzeni. Podobnie konstrukcja ciała determinuje określone sposoby wyrażania emocji. Spektakl w swojej formie ma stanowić rzeźbę codzienności, w której wymiennie dochodzi do zbliżania i oddalania się w relacji z drugim człowiekiem. Dwa ciała w ograniczonej przestrzeni dzielą ją i wiążą, są wobec siebie, obok siebie, ze sobą. Dzięki repetycji, transowości oraz architektonice ruchu tworzą rzeźbę, która zaczyna rezonować na takie pojęcia jak: bliskość, brak, miłość, tęsknota.

Paweł Grala o spektaklu:

Spektakl Matryca ma za zadanie uchwycić to, co w moim odczuciu wiąże się z formą odbicia, powieleniem, powtarzalnością wzoru czy schematu, jak również ograniczeń, związanych z przynależnością do struktury. Zależało mi na przeniesieniu własnej refleksji, której poddałem owe tematy (czerpiąc inspiracje ze sztuki, architektury oraz nauk socjologicznych), na język artystyczny i oddaniu jej w działaniu scenicznym.

Z tego rodzi się pierwsza część o tytule Prześwit 1/8, która w strukturze spektaklu odbiega od narracji, czy opowieści i sytuuje się jako „rzeźba codzienności”. To pojęcie najlepiej oddaje rys treści i formy, traktujący o codziennych zmaganiach ze schematem, narzuconą kalką rytmu dnia, powielanych przez pokolenia wzorach zachowań. Narzędzia, które służą translacji tych kwestii na ruch i ciało, to repetycja, transowość, geometryzacja przestrzeni, fiksacja zachowań, fragmentaryzacja czasu i jego wycinkowe ujęcie, poddane analizie.

Pokaz w ramach selekcji finałowej do Polskiej Platformy Tańca 2019.

Reżyseria: Paweł Grala
Wykonanie: Joanna Jaworska, Michał Ratajski
Muzyka: Maciej Maciaszek
Scenografia: Agnieszka Zwartko

czas trwania: 40 min

Paweł Grala – tancerz, pedagog tańca, choreograf. Absolwent Akademii Muzycznej w Łodzi. Od 2009 roku tancerz zespołu Pracownia Fizyczna prowadzonej przez Jacka Owczarka, gdzie uczestniczył w spektaklach, m.in.: Re:akcje, Zdarzenia  oraz Soul Project/PL w choreografii Davida Zambrano. Pracował z choreografami z Polski i z zagranicy m.in.: Leszkiem Bzdylem i Katarzyną Chmielewską w spektaklu Transmigrazione di fermentti d’amore, Rosaną Gamson w produkcji TOV, Robertem Haydenem w projekcie Oratorium Dance Project, Rayem Chungiem w ramach wystawy na temat improwizacji Przyjdźcie, pokażemy Wam, co robimy. O improwizacji tańca w Muzeum Sztuki w Łodzi, ze Sławkiem Krawczyńskiem i Anną Godowską w projekcie Bataille. Świt nowych dni, Rafałem Dziemidokiem przy spektaklu improwizowanym Piotruś i Wilk. Reinterpretacja oraz z Kayą Kołodziejczyk przy instalacji performatywno-ruchowej Audycja V.  Rozpoczął własną praktykę reżysera i choreografa, współtworząc spektakle Ćmy Pracowni Fizycznej, 9.81, Ekstrakt z kawy, oraz performans  Logografowie. W ruchu, wieńczący rezydencję w Galerii Sztuki Współczesnej w Opolu. Spektakle z jego udziałem wystawiane były m.in. we Lwowie, San Sebastian, w Museums Quartier w Wiedniu, Stuttgarcie, na Międzynarodowym Festiwalu Improwizacji Tańca SIC!, Forum Tańca Współczesnego w Lublinie, TanzModerneTanz w Chemnitz. Prowadzi regularne zajęcia z zakresu tańca współczesnego oraz improwizacji w Łodzi oraz warsztaty na terenie całego kraju.

Michał Ratajski – performer, pedagog, tancerz, choreograf, rusza się. Pasjonat videodance, sztuk walki i improwizacji kontaktowej. Dyplomowany instruktor tańca współczesnego, stypendysta Alternatywnej Akademii Tańca w Poznaniu. Uczestnik międzynarodowej wymiany nauczycieli kontakt improwizacji – ECITE i performerów – 100 Dancers. Założyciel teatru tańca KIJO. Sprawca i współtwórca spektakli teatru fizycznego [m.in. Mioklonis, Do, Wszystko to, z czym się (nie) urodziliśmy, Do Witolda, Spokojnie…inni mają gorzej, KISZ, Dyptyk na 3 duety]. Wraz z KIJO organizator FRU Festival – P.F.K.I. Współtwórca AKI (Akademia Kontakt Improwizacji). Najwięcej uczy się, dzieląc się wiedzą z innymi. Wykładowca Studium Teatralno-Aktorskiego – STA w Poznaniu. Laureat kilku nagród. Na co dzień związany z Łodzią, czynnie uczestniczy w życiu miasta. Współpracuje m.in. z Teatrem Pinokio i Teatrem CHOREA. A tak zwyczajnie: lat temu kilka, rzucił pracę w korporacji i oddał całą energię dla teatru tańca, by wstając „rano” wiedzieć mógł, że robi to po co żyje. Świeżo upieczony fascynat każdej chwili. Oddycha. Żyje. Jest.

Joanna Jaworska – tancerka, choreograf. Absolwentka specjalizacji Choreografia i techniki tańca na Akademii Muzycznej w Łodzi, promocji sztuki na Uniwersytecie Łódzkim oraz Studium Pedagogicznego. Przez dziesięć lat uczyła się w prywatnym Studiu Baletowym Laili Arifuliny. Współpracowała z Teatrem O.dela w Rzeszowie przy produkcjach Macondo i solowym projekcie Harey. Brała udział w projektach: Topologie Les gens d’Uterpan, spektaklu TOV Rosany Gamson. Była asystentem choreografa Roberta Haydena w drugiej odsłonie Oratorium Dance Project Teatru CHOREA. Współpracuje z Teatrem Pinokio, Teatrem Nowym, Muzeum Sztuki w Łodzi. Nauczyciel tańca współczesnego i baletu. Mama dwóch córek.