Olsztyn/|REZYDENCJA|:|ROZBARK|: Pracownia Tańca Współczesnego PRYZMAT: „carpe(t) diem” – chor. i reż. Anna Piotrowska

Pracownia Tańca PRYZMAT z Olsztyna realizuje projekt  |R|:|R||REZYDENCJA|:|ROZBARK| w Teatrze ROZBARK w Bytomiu. Jest to spotkanie artystyczne choreografki i kierownika artystycznego Teatru ROZBARK, Anny Piotrowskiej i tancerek z Pracowni Tańca PRYZMAT w Olsztynie. Współpraca została zainicjowana przez kierowniczkę artystyczną Pryzmatu i prezeskę Fundacji Tańca i Sztuki ARToffNIA, Katarzynę Grabińską. Praca rozpoczęła się w lipcu 2016 oku wspólnymi, letnimi warsztatami, które odbyły się w Marsala na Sycylii. Tematem spotkania było poszukiwanie „własnej wyspy”, która stała się wyjściową badań dotyczących zagadnień bliskości siebie względem siebie. Istotne dla procesu i jego atmosfery było wspólne spotkanie właśnie na egzotycznej i tajemniczej Sycylii, gdzie niepowtarzalny i specyficzny klimat, jak i krajobrazy wywarły ogromny wpływ na klimat spektaklu zatytułowanego carpe(t) diem.

Blisko mi do siebie, bliżej bez miłości i garści proszku do pieczenia. Schowane kalafiory uwierają zamknięte oczy pochylone nad dłońmi, czekają na niemożliwe…

Boję się schować, żeby nie skoczyć po raz kolejny z dachu. Zachody słońc zatrzymują mój czas niekończącej się nigdy roboty. Zamykam usta. Połykam. Przełknąć nie mogę. Rozgoryczona gorącem ekspresywnej marchwi. Przetartej wielokrotnie. Kwaśne jabłko symbolizujące grzech, pragnienie. Gdzie jestem? Ile jest mnie we mnie? Gdzie pozostały wspomnienia? Czy analiza ciągła jest konieczna? Czy wyłączenie pamięci byłoby wystarczające? Blisko nie umrę. Umrzeć blisko to pozostawić bliżej ciało, tak żeby rozpadło  się dzisiaj, albo i później. Kawałki luster tną i przecinają moja aortę. Krew. Niebiesko nie umieram. Niebiesko mogę się urodzić. Gdybym była chłopcem? Takim malutkim i niegrzecznym, który ciągle pyta, która godzina? Ile jest mnie w Tobie? Kolejne bystre pytania bez ciągłej odpowiedzi. Czy dzisiaj wystarczy znów spojrzeć w niebo? Ciekawość tego, czego nie ma. Kiedyś tęsknota i wyobrażenie, że nie ma mnie tam, gdzie jestem. A jestem tam, gdzie być może mogłabym chcieć. Bez znaków zapytania. Od wczoraj pomalowane rzęsy, rozpływające po policzku łez suchych i wyskrobanych. Wczoraj. Dzisiaj. Jutro. Jadłam, jem, czy jeść będę. Jestem zniewolona w granicach mięśni, skóry. Moja twarz bezbarwna, chropowata, obolała krzyczy i boli. Patrzy na siebie i się dziwuje. Puk, puk. Kto tam? Blisko-bliżej. Podejdź do mnie. Nie bój się. Otwórz szeroko nogi. Studnie niedokończonych marzeń, rozgoryczeń. Przebite, przekłute soczyste arbuzy. Nie wiedzą, że sokiem oklejają dłonie, szyję, ramiona, piersi, pępek nie przyjmuje. On nie wie, że ma przestrzeń, gdzie nikt nie może zamieszkać. Przestrzeń oddzielenia – zostałam sama. Każdy zostaje sam! Jak zobaczyć siebie – blisko wejść na pole kalafiorów, bliżej odnaleźć zagubiony skarb. Kolorowe szkiełka, kalejdoskop… nie pamiętam. Może chcę zostawić siebie. Blisko mi, żeby odebrać przesyłkę. Nadaję siebie, w każde wolne miejsce. Nieakceptowane litery. Miłość pokonana. Nadawać siebie – to przekazać wiadomość przez siebie na siebie. Donos – przenosiny informacji. Ograniczenie, mała przestrzeń. Nieskończona liczba 4. Jak mogę zbudować swoją niezależność – w kwadracie 8 stóp. Zobaczę jak wejdę w proces dotknięcia mnie samego, czyli mnie samej w bliskiej skórze pragnienia chłopięcego marzenia. Skóra sucha. Przykra. Naciąga się. Kiedyś wracała na miejsce. Teraz obniża loty. Nie wie, że nikt nie pokocha zmarszczenia, niewygodę stereotypowego myślenia. Swoboda zderzenia. Zderzenie pierwsze. Mój akt. Odkrycie. Porwanie. Niebezpieczeństwo. Bliskie morderstwo. Zaniechane samobójstwo. Odkrycie. Porwanie. Dajemy się rozpoznać. System przekłamań. Jestem w relacji. Odnajduję swoją wyspę…?!

Anna Piotrowska, Marsala, Sycylia, lipiec 2016.

koncepcja, choreografia i reżyseria: Anna Piotrowska
asystent choreografa i reżysera: Tatiana Asmolkova

kreacja i wykonanie: Pracownia Tańca PRYZMAT w składzie: Oliwia Kalinowska, Kamila Olszewska,

Katarzyna Rutkowska, Paulina Spiel

scenografia, światło: Anna Piotrowska

kostiumy: Anna Piotrowska i Adriana Jędrych

opieka artystyczna Pracowni Tańca PRYZMAT: Katarzyna Grabińska

produkcja: FUNDACJA TAŃCA i SZTUKI ARToffNIA, Pracownia Tańca PRYZMAT.

współprodukcja: Teatr Rozbark w Bytomiu, Fundacja Rozwoju Tańca_eferte

partnerzy: Teatr im. S. Jaracza w Olsztynie, Olsztyńska Spółdzielnia Mieszkaniowa

muz. kolaż muzyczny

Projekt współfinansowany ze stypendium artystycznego Marszałka Województwa Warmińsko-Mazurskiego

PRACOWNIA TAŃCA PRYZMAT w Olsztynie –  grupa twórcza Fundacji Tańca i Sztuki ARToffNIA

Fundacja jest konsekwencją wieloletniej pracy artystycznej zespołu Pracowni Tańca PRYZMAT oraz Katarzyny Grabińskiej (założycielki i prezeski Fundacji ARToffNIA, opiekunki artystycznej zespołu, niejednokrotnie nagradzanej przez Prezydenta Miasta Olsztyna, Marszałka Województwa Warmińsko-Mazurskiego, Fundację Środowisk Twórczych czy podczas festiwali otrzymując indywidualne nagrody za choreografię). Fundacja ARToffNIA działa na rzecz rozwoju i upowszechniania kultury, różnych form sztuki, ze szczególnym uwzględnieniem tańca współczesnego,  teatru tańca i sztuk performatywnych. Zespół wraz z fundacją realizują autorskie spektakle, projekty interdyscyplinarne, spotkania środowiska sztuki tanecznej, prowadzi stałą działalność edukacyjną dzieci, młodzieży i dorosłych oraz repertuarową. Tancerze biorą udział w realizacjach, stale współpracując z Filharmonią Warmińsko-Mazurską, Olsztyńskim Planetarium czy Teatrem im Stefana Jaracza w Olsztynie (między innymi realizacja oper Jaś i Małgosia w reżyserii Włodzimierza Nurkowskiego oraz Amahl i nocni Gościew reżyserii Janusza Kijowskiego, premiery autorskiego spektaklu The Selfies w Teatrze im. Stefana Jaracza, czy udział w spektaklu repertuarowym Teatru im. Stefana Jaracza Sztukmistrz z miasta Lublina w reżyserii Janusza Kijowskiego). W sierpniu 2014 roku zespół przebywał na rezydencji artystycznej w Barcelonie, realizując nową produkcję I see a spider w reżyserii hiszpańskich artystek Mirei de Querol, Cecili Colacrai, Anny Rubiroli.

W lipcu 2015 r. PRYZMAT zrealizował projekt  Misja Izrael – Pryzmat Olsztyn.  Efektem pracy tancerzy podczas dwutygodniowej rezydencji artystycznej w Izraelu był film reportażowy oraz spektakl WAR-iacja w choreografii Katarzyny Grabińskiej, który został zaprezentowany olsztyńskiej publiczności w Teatrze im. Stefana Jaracza w Olsztynie. Spektakl The Selfies w choreografii Katarzyny Grabińskiej wielokrotnie byłdoceniony na wydarzeniach artystycznych (m.in. prezentacja spektaklu podczas XXII Międzynarodowego Festiwalu  Teatralnego „Rożdzestwnski parad” w Sankt Petersburgu czy nagroda główna na Ogólnopolskim Festiwalu  Festiwalu Alternatywnych Teatrów Tańca „Otwórz oczy” w Słupsku).

www.pryzmat-taniec.pl, www.artoffnia.pl