„The stone prior to falling” (Ruchomy kamień w Tandil), c. 1890, fot. Samuel Boote, Public Domain
Trwanie:
Poza uporem, jest w nie wpisana zmiana: kategoria trwania, ściśle powiązana ze stawaniem się (Gilles Deleuze i Félix Guattari), wprowadza nas w procesy wzajemnych przekształceń. Wchodząc w kontakt z otoczeniem, podlegam jego wpływowi, odtwarzam automatyczne mechanizmy przetrwania, zagubione cykle starych doświadczeń, ale też działam w relacji do rzeczy i ludzi w ich bezpośredniej obecności.
Przestrzeń Galerii Miejskiej Arsenał podlega cyklicznym przeobrażeniom za sprawą pojawiających się w niej prac i aranżacji wystaw, ale również zostaje im poddana przez odwiedzających ją gości czy światło dnia. W Trwaniu będzie można oglądać działania choreografki i performerki Martyny Lorenc, która zaprosiła do współpracy Ewę Dziarnowską. Artystki pracować będą z formatem ciągłym (durational), podłączając widzów pod nieustająco zmieniające się przestrzenie współbycia. Celem choreografki jest ukazanie trwania jako procesu w tym samym stopniu namacalnego, co ulotnego, niedefiniowanego przez swój początek i koniec, ale przez swoją substancję.
choreografia procesu: Martyna Lorenc
performerki: Ewa Dziarnowska, Martyna Lorenc
dźwięk: Piotr Tkacz
mediacja i konsultacja naukowa: Gaja Karolczak, Bartosz Mroczkowski (Fundacja Sens Ruchu)
partner: Galeria Miejska Arsenał
Podziękowania dla Art Stations Foundation by Grażyna Kulczyk oraz Instytutu Teatru i Sztuki Mediów UAM za użyczenie przestrzeni do pracy.
Godziny sesji:
Piątek i sobota:
12.15 do 13.34
15.00 do 16.30
17.00 do 18.30
Niedziela:
12.00 do 13.30
14.00 do 15.30
Martyna Lorenc – artystka sztuk performatywnych. Ukończyła studia z kognitywistyki na UAM w Poznaniu oraz studia z tańca współczesnego i pedagogiki na uniwersytecie Antona Brucknera w Linz w Austrii. Współpracowała długofalowo z C.O.V. Company Off Verticality/Rose Breuss i Editta Braun Company oraz z choreografami takimi jak: Alexander Gottfarb, Rosalind Crisp, Alexandra Waierstall, Georg Blaschke, David Zambrano oraz innymi. Tworzy własne prace choreograficzne (Garden of desires), prace w eksperymentalnych formatach (sesje klubowe, spektakle improwizowane itp.) oraz angażuje się w projekty interdyscyplinarne na pograniczu nauki, głównie nauk kognitywnych i praktyk ruchowych. Od 2018 roku współtworzy kolektyw artystyczny Lab On Stage.
Ewa Dziarnowska – absolwentka Salzburg Experimental Academy of Dance (2010-2014) i studiów licencjackich na kierunku Dance, Context, Choreography w HZT Berlin (2014-2017); stypendystka programu danceWEB 2015, Tanzquartier Wien oraz Studienstiftung des deutschen Volkes. Pracowała jako performerka z Simone Forti (Dance Constructions, 2014), Michikazu Matsune (Picnic with Old Masters, 2013), Doris Uhlich (more than naked, 2014, Boom Bodies 2016), Tino Sehgalem (Kiss, 2015), Mårtenem Spångbergiem (The Planet: First Location, 2015), Julianem Weberem (All inclusive, 2016), Alistairem Wattsem (L Dance, 2017), Ulą Sickle (Wolne Gesty, 2018), Alexem Baczyńskim-Jenkinsem (Nim zakwitnie tysiąc róż (z Warszawą w tle),Galeria Foksal, 2018). Jej autorskie prace to form that accomodates mess (2017), carte rouge (2016), SALON (z Ivanem Ekemarkiem, 2016), all dogs must be muzzled (z Patrikiem Kelemenem, 2015), immediate sketch (2014), Goo (2018).
Misją Fundacji Sens Ruchu jest rozwijanie praktycznej i teoretycznej wiedzy o ciele i ruchu oraz umacnianie jej znaczenia w kontekście artystycznym, społecznym i naukowym. Celem Fundacji Sens Ruchu jest wspieranie i tworzenie przedsięwzięć dotyczących rozwoju refleksji i badań empirycznych nad różnymi ujęciami ciała i ruchu w praktykach performatywnych, edukacji poprzez ruch i w życiu codziennym oraz umożliwianie przepływu wiedzy pomiędzy tymi sferami.
http://som.org.pl/pl/
