Fot. P. Brzeziński
W ramach IX Spotkań Teatralnych „Bliscy Nieznajomi” – Wspólnota Mikołaj Mikołajczyk i Grupa Spektaklowa pokażą Projekt DEKALOG, czyli folwarczne imaginarium. Spektakl Mikołajczyka i zakrzewskich seniorów dotyka spraw fundamentalnych: religii, tradycji, szacunku do drugiego człowieka. W projekcie, obok seniorów i lokalnego zespołu tańca ludowego „Rodlanie”, biorą udział także znakomici artyści tańca i teatru: Anita Wach, Piotr Mateusz Wach i Dorota Androsz.
We wsi Zakrzewo, w lokalnym Domu Kultury „Dom Polski”, wyjątkowo prężnie działa ruch seniorów. Starsi ludzie mają tam swój chór – Zespół Śpiewaczy „Wrzos” – który powstał nie tylko z potrzeby muzycznej ekspresji, ale przede wszystkim, by tworzyć wspólnotę, która łamie stereotyp „starość nie radość”. Mikołaj Mikołajczyk – choreograf i tancerz, „enfant terrible polskiego tańca” – pracuje z zakrzewskimi seniorami od trzech lat. Te spotkania nie miałyby racji bytu, gdyby nie obustronna ciekawość. Artysta zaintrygowany był społecznością starszych ludzi, w której „wszyscy się znają, a nawet są rodziną”, a przede wszystkim nie godzą się na jesień życia pozbawioną poczucia humoru i wyzwań. Seniorzy z wielkopolskiej wsi, przyglądali się artyście, który proponował im wspólne oglądanie spektakli Piny Bausch, tańczył dla nich fragmenty swoich choreografii, a w końcu namówił do nowych form twórczej ekspresji i eksperymentu.
Reżyseria i choreografia: Mikołaj Mikołajczyk
Muzyka: Maciek Zakrzewski/Szymon Szopiński
Scenografia: Rafał Łukasz Renner
Multimedia: Artur Lis
Światło: Henryk Szopiński
Organizacja i produkcja: Barbara Matysek-Szopińska
Produkcja: Dom Polski i Stowarzyszenie Strefa Kultury w Zakrzewie
Występują: Maryla Trokowska, Ala Dąbek, Danuta Zdrenka, Jan Wojciechowski, Łucja Podlewska, Gienia Płaczek, Ula Chałubek. Jasiu Cieślik, Jurek Podlewski, Edmund Bindek, Bogdan Dąbrowski, Aleksandra Bednarz, Dorota Androsz, Anita Wach, Grażyna Misiorowska, Halina Zdrenka, Piotr Mateusz Wach, Ada Mielke, Klaudia Pioch, Pamela Borkowska, Edyta Radke, Kinga Szopińska, Kacper Manikowski, Hubert Mielke, Mikołaj Mikołajczyk
Projekt współfinansowany jest przez Samorząd Województwa Wielkopolskiego oraz zrealizowany w ramach stypendium z Funduszu Promocji Twórczości.
***
Tegoroczna, IX edycja Spotkań Teatralnych „Bliscy Nieznajomi” prowokuje do kolejnych parafraz hasła „Naród sobie”: „wspólnota sobie”, „kobiety sobie”, „lokalne społeczności sobie”, „teatr sobie”. To próba niedogmatycznego, krytycznego odczytania drugiego członu hasła na gmachu Teatru Polskiego w Poznaniu. Czy naród powinien być „sobie” / „dla siebie”? Czy wspólnota powinna być „sobie”? Wreszcie czy teatr powinien być „sobie”? Zaprzeczenie byłoby zbyt proste, wszelka jednoznaczność stałaby się pułapką – by być dla innych musimy być dla siebie, jednak granice wspólnoty, którą tworzymy, muszą być otwarte, płynne, ulegające przesunięciom i modyfikacjom wyznaczanym przez współ odpowiedzialność i etykę troski, by emancypować, spotykać ludzi, wywoływać emocje, wyzwalać empatię, smakować, czuć, przeżywać, doświadczać, otwierać na to, co nienormatywne.
W przeciwieństwie do map wyznaczonych przez polityczne granice, terytoria wspólnot mogą i powinny się na siebie nakładać, tworząc kolorową, efemeryczną mozaikę niewykluczających się wzajemnie narracji, opowieści i wzajemnych relacji. Mapa wspólnot jest niehierarchiczna, demokratyzująca, wykreślona przez rozmaite doświadczenia mające moc jednoczenia (i dzielenia) ludzi: pogodowe, artystyczne, zmysłowe (nie zapominajmy o smaku i zapachu!), kobiece, męskie, terytorialne, emocjonalne…
Agata Siwiak, dyrektorka artystyczna Festiwalu „Bliscy Nieznajomi”
