Poznań/Jubileusz Marioli Hendrykowskiej: Polski Teatr Tańca „Minus 2”

Polski Teatr Tańca wystąpi ze spektaklem Ohada Naharina Minus 2. Pokaz 15 września 2015 odbywa się z okazji Jubileuszu Marioli Hendrykowskiej. Przedstawienie Ohada Naharina, wybitnego choreografa i dyrektora Teatru Batsheva z Izraela stanowi, jak deklaruje sam twórca, formę rekonstrukcji, w której istniejące już fragmenty spektakli stwarzają możliwość spojrzenia na nie z innej, nowej perspektywy. To buduje nową kompozycję z nieopisaną dynamiką i energią.

Trailer

Choreografia: Ohad Naharin

Asystent choreografa: Yoshifumi Inao

Kostiumy: Rakefet Levy

Reżyseria światła: Avi Yona Bueno

Obsada: Tancerze Polskiego Teatru Tańca

Ohad Naharin, uznany za jednego z najwybitniejszych choreografów współczesnych na świecie, urodził się w 1952 roku w Kibbutz Mizra, w Izraelu.  Swoją edukację taneczną  rozpoczął w Batsheva Dance Company, gdzie jego talent dostrzegła Marta Graham, co zaowocowało zaproszeniem do pracy w jej zespole. W czasie pobytu w Nowym Jorku Naharin odbywał także pratykę taneczną w School of American Ballet i w Juilliard School, gdzie doskonalił technikę pod okiem takich  mistrzów, jak Maggie Black i David Howard. Swoją karierę wykonawczą kontynuował w sławnej  izraelskiej grupie Bat-Dor Dance Company a następnie w legendarnym zespole  Marice’a Bejarta Ballet du XX-e Siecle. W 1980 roku Naharin wrócił do Nowego Jorku, gdzie zadebiutował jako choreograf w Kazuko Hirabayshi Studio. W tym samym roku, wraz ze swoją żoną Mari Kajiwara (zmarłą w 2001), stworzył Ohad Naharin Dance Company. Przez 10 lat występował   ze swoją grupą w Nowym Jorku i na scenach świata, ugruntowując  pozycję wybitnego tancerza i choreografa. Jednocześnie realizował  spektakle dla  Kibbutz Contemporary Dance Company,  Nederlands Dans Theater i Batsheva Dance Company, której dyrektorem artystycznym został w roku 1990. Pełniąc tę funkcję do dziś (z wyjątkiem sezonu 2003/2004 kiedy był głównym choreografem), Naharin prowadzi zespół w sposób wizyjny, nadając jego obliczu charakterystyczny kształt artystyczny, podziwiany i naśladowany na całym świecie. Dla Batsheva Dance Company i grupy juniorów Batsheva Ensemble, stworzył ponad 20 choreografii. Nad wieloma z nich wciąż prowadzi pracę, stale je doskonaląc i rozwijając. Efektem takiej koncepcji twórczej jest Deca Dance – spektakl, który w progresywny sposób łączy elementy pochodzące z różnych choreografii Naharina. Takie dzieła Naharina, jak Tabula Rasa, Kyr, Anaphasa czy Three przeszły do kanonu współczesnego języka ruchu, stanowiąc punkt odniesienia dla choreografów i teoretyków analizujących fenomen teatru tańca.
O współpracę z Ohadem Naharinem zabiegają najwybitniejsze zespoły na całym świecie. Jego choreografie mają w swoim repertuarze m.in.: Nerderlands Dans Theater,  Frankfurt Ballet, Ballet de l’Opera National de Lyon, Compañía Nacional de Danza, Cullberg Ballet, Ballet du Grand Theatre de Geneve,  Finnish National Ballet, Ballet de l’Opera de Paris, Balé da Cidade de São Paulo, Cedar Lake Contemporary Ballet, Hubbard Street Dance Chicago i Les Grand Ballets Canadiens de Montréal. Ohad Naharin jest twórcą innowacyjnego języka ruchu GaGa, który przez swoją inwencję zrewolucjonizował metodę szkolenia tancerzy Batsheva Dance Company, przeradzając się następnie w światowy system kształcenia w dziedzinie praktyki ruchu. Mając gruntowne wykształcenie muzyczne, Ohad Naharin odnosi również sukcesy jako kompozytor. Przy spektaklu Kyr współpracował ze znanymi artystami rockowymi z grupy The Tractor’s Revenge. Jest autorem muzyki do Max (pod pseudonimem Maxim Waratt) i Playback. Edytował i miksował ściężkę dźwiękową do Mamootot i Hory. W Anaphazie wystąpił w roli choreografa, kompozytora, gitarzysty i wokalisty. Świat sztuki uhonorował Ohada Naharina licznymi nagrodami: doktoratem  Honoris Causa w dziedzinie filozofii Weizmann Institute of Science, doktoratem Honoris Causa w dziedzinie filozofii  Hebrew University, Izrael Prize for Dance,
Nagrodą EMET w kategorii Sztuka i Kultura,  tytułem Chevalier de l’Ordre des Arts et des Lettres  rządu francuskiego, dwukrotnie New York Dance (Bessie) Awards, Nagrodą „Dance Magazine” oraz Nagrodą Samuel H. Scripps American Dance Festival za życiowe osiągnięcia.

Od premiery spektakl prezentowany był w następujących krajach: Białoruś, Brazylia, Chiny, Czechy, Niemcy i Węgry.