Fot. Phile Deprez
Podczas Malta Festival Poznań 2018 zostanie pokazany spektakl kolektywu Lemm&Barkey pt. Forever. W spektaklu Grace Ellen Barkey powraca do pytań Mahlera: „Nikt nie może pozostać w stanie nieustannego podziwu dla życia. Śmierć, a raczej skończoność ludzkiej egzystencji, także zasługuje na pieśń i taniec”. Pieśń i orkiestracja w spektaklu są zaaranżowane w intymnej scenografii i wykonywane przez Maartena Seghersa i tancerzy na tle instalacji. Chorografia Forever jest oparta na ostatniej części cyklu Mahlera Der Abschied.
Kiedy Gustav Mahler dowiedział się o swojej chorobie serca, napisał do przyjaciela: „Straciłem wszystko, co osiągnąłem, to, kim sądziłem, że jestem, i muszę, zupełnie jak dziecko, na nowo nauczyć się stawiać pierwsze kroki”. Wtedy właśnie napisał cykl Pieśń o ziemi (Das Lied von der Erde), w którym mierzy się z tematem walki człowieka z własną śmiertelnością w kontekście stale odradzającej się natury.
Koncepcja, choreografia: Grace Ellen Barkey
Instalacja: Lemm&Barkey
Muzyka: 'Der Abschied’, Das Lied von der Erde, Gustav Mahler
Występują: Maarten Seghers, Sarah Lutz, Mohamed Toukabri
Dramaturgia muzyczna: Rombout Willems
Dramaturgia: Elke Janssens
Dźwięk: Bart Aga / Pierrick Drochmans
Produkcja i technika: Marjolein Demey, Gwen Laroche
Stażystka – asystentka reżysera: Camille Doucet
Produkcja Needcompany
Koprodukcja: Steirischer Herbst, PACT Zollverein (Essen) and Internationales Figurentheater-Festival (Erlangen and Nürnberg).
Przy wsparciu władz flamandzkich
Premiera: 24 September 2016, Steirischer Herbst Festival, Graz
LEMM&BARKEY
W 2004 roku Grace Ellen Barkey i Lot Lemm założyły kolektyw Lemm&Barkey, w ramach którego tworzą kostiumy do spektakli Barkey oraz niezależne instalacje. Spektakle Grace Ellen Barkey są sekwencją obrazów, które wydają się autonomiczne. Działalność wizualna kolektywu Lemm&Barkey skupia się na fazie przejściowej – uchwyceniu obrazów przed momentem ich archiwizacji. Ten moment transferu interesuje Barkey o wiele bardziej niż szukanie ostatecznych rozwiązań.
Prace Lemm&Barkey były pokazywane w wielu muzeach i galeriach, m.in.: BOZAR (Bruksela), Muzeum Benaki (Ateny), Musée des Arts Décoratifs (Paryż), CC Strombeek, Museum Dr. Guislain (Gandawa), na Triënnale Hasselt. Ich film The Porcelain Project | Installation (2007) zakwalifikował się do programu Festival International du Film sur l’Argile et le Verre (FIFAV) w Montpellier. W 2013 roku Lemm&Barkey wyprodukowały pozbawiony tekstu spektakl taneczny dla widzów w każdym wieku. Było to otwarcie ich działań na młodą publiczność.
Szalony świat majestatycznych władców ubranych w królewskie szaty i papierowe nakrycia głowy, ponętnych księżniczek z porcelanowymi biustami i w rozświetlonych krynolinach czy kolorowych, ręcznie zrobionych zwierząt wykonujących ludzkie działania. Zaskakujące figury wielkości człowieka fascynują swoją zmysłowością i absurdalnym kształtem, dynamiką znikania i pojawiania się.
Twórczość Lemm&Barkey przenika pytanie o materialność. Istotnym elementem w ich pracy jest rzemiosło – ceramika, szydełkowanie, dzierganie. Materiały, które przechodzą przez ręce artystek, są ich „wspólnikami w zbrodni”. Artystki używają ich w niemalże histeryczny sposób, tworząc z nich monumentalne i absurdalne formy. Czy może istnieć coś bardziej niedorzecznego niż filiżanka, z której nie można napić się herbaty? Dlaczego porcelanowego stanika nie da się nosić? Co się stanie, kiedy pękną szwy? Czy materiał uformuje wielką opowieść? Czy pieczołowicie zrobiony na szydełku miś to dziecięce marzenie, czy może transgresyjny sen?
Koncepcjom tym Lemm&Barkey przeciwstawiają ciała swoich performerów. Wytrenowane do perfekcji, niezwykle wrażliwe i harde, są nośnikiem pierwotnej energii. Podobnie jak w scenicznych produkcjach Barkey nie chodzi o choreografię jako taką, lecz o proces znikania, tak w 18 Videos tematem nie jest reprezentacja, lecz sam akt przedstawiania. Jak mówią artystki: „Instalacja jest efektem nie ustalonego wcześniej celu, antykonceptualnym złudzeniem”.
