Monika Błaszczak & Luisa Mateo Dupleich Rozo „Święto Wiosny: Preludium”. Fot. O. Hardy
Artystki czerpiąc z głębi ludzkiego ciała i połączeń tkanki z pamięcią, tworzą odę do pragnień ludzkiej skóry. Dążą do bardziej transparentnego rozumienia przyjemności, relacji międzyludzkich i płodności. Budują ogród, w którym celebruje się zdolność ludzkiego ciała do tworzenia asamblaży. Opłakują straty środowiska, przywołują przestrzeń pamięci o naszej kosmicznej naturze i pragnieniu przetrwania, snując opowieść o esencji wspólnego życia i queerowych formach odczuwania. Pamiętając o ciągłym stanie wysiedlania z naszych domów, przemianach tożsamości i społeczności, których jesteśmy częścią, splatają razem emigranckie dziedzictwo Ameryki Południowej i Europy Wschodniej, aby nawiązać dialog z przeszłością i przyszłością, które nawiedzają jak duchy. Jako formę świętowania swojej młodości, uczucia i płodności, stworzyły sceniczne krajobrazy będące wyrazem ich wspólnego życia, określając siłę swojego związku jako preludium na resztę czasu.
O twórczyniach:
Luisa Mateo Dupleich Rozo jest boliwijską artystką multidyscyplinarną, badaczką ruchu i ambasadorką kultury. Po ukończeniu Escuela de Ballet Cubano-Boliviano w La Paz oraz Trinity Laban Conservatoire w Londynie w 2019 roku, Luisa zaprezentowała wiele performansów, dzieł choreograficznych i dźwiękowych w Londynie, Boliwii i Norwegii, oraz współpracowała z wieloma innymi artystami multidyscyplinarnymi z całego świata.
Luisa pracuje z procesami partycypacyjnymi, tworząc abstrakcyjne, sceniczne krajobrazy do projekcji naszej ludzkiej (pod)świadomości, poszukując alternatywnych języków i zbiorowych narracji, aby pozwolić ewoluować naszej nowoczesnej wrażliwości.
Monika Błaszczak jest polsko-łemkowską artystką interdyscyplinarną, badaczką i choreografką. Jako absolwentka Trinity Laban Conservatoire of Music and Dance w Londynie oraz Ogólnokształcącej Szkoły Baletowej w Poznaniu aktywnie wykorzystuje swoje doświadczenia do konstruowania wolnych od przemocy praktyk choreograficznych, poprzez wspieranie środowisk tanecznych, organizację sympozjów oraz tworzenie przestrzeni do poruszania światów feminstycznych i queerowych. Bada zdolność organizmu do samoleczenia oraz hauntologiczny i widmowy wymiar ruchu. Interesuje się również tym, w jaki sposób choreografia może dostarczać narzędzi dla poruszających się ciał, aby mogły zadbać o siebie i środowisko, w którym żyją. Prezentowała prace m.in. w Tate Modern, Lilian Baylis Studio w Sadler’s Wells, The Barbican, V&A Museum i innych. Obecnie prowadzi cotygodniowe zajęcia otwarte w Centrum Pendulum w Poznaniu.
Luisa i Monika współpracowały przy tworzeniu wielu prac choreograficznych i performatywnych. Studiując razem w Londynie, wspierały sektor kulturalny w swoich społecznościach, utrzymując efemeryczne przestrzenie wystawowe i widowiskowe, organizując życie nocne i współpracując z innymi niezależnymi artystami i instytucjami.
Kostiumy: Tomasz Armada
Spektakl powstał dzięki wsparciu Fundacji Vox Artis Promocja Polskiej Sztuki Współczesnej i Designu oraz Funduszu Popierania Twórczości ZAIKS
