Fot. materiały organizatorów.
Scena Robocza w Poznaniu (Centrum Rezydencji Teatralnej) zaprasza na pokaz spektaklu zwycięzców konkursu dla młodych twórców Nowa Generacja (Dominik Więcek, Michał Przybyła. Głównym tematem spektaklu Bromance jest stereotyp „prawdziwego mężczyzny”, braterskość, czułość męsko-męska czy też jej wyrzeknięcie się w imię hipotetycznej męskości. Będzie to będzie choreograficzny zapis tych rozważań.
Więcej o spektaklu:
Podobno mężczyźni powinni pozostawać oddaleni od siebie fizycznie.
Podobno chłopcom i facetom nie wypada trzymać się za ręce.
Odradza się im delikatnego przytulania czy głaskania w miejscach publicznych.
Zakazuje całowania przy powitaniu.
Mężczyźni nie powinni okazywać emocji i pozostawać w bliskich, emocjonalnych i dotykowych kontaktach.
Podobno demonstrowanie uczuć przez mężczyzn powinno być relegowane z przestrzeni publicznej i prywatnej.
Podobno to nie przystoi.
To niemęskie.
Pomysł na spektakl Bromance zrodził się z zainteresowania dyskursem wokół nowej koncepcji braterstwa – idei sformułowanej przez Jane Ward i opisywanej w Not Gay. Sex between Straight White Man.
Przedstawienie jest próbą zmierzenia się ze stereotypem „prawdziwego mężczyzny” w celu ukazania wielu wariantów męskości, a co za tym idzie, przekraczania granic stereotypu i ponownego definiowania tożsamości męskiej, widzianej w szerszym aspekcie i niewykluczającej postaw odbiegających od wyuczonej normy. Twórcy szukają odpowiedzi na pytanie, w jaki sposób zostawić mężczyznom w przestrzeni publicznej nieformalne prawo do przejawów czułości czy sentymentalności, bez obawy o bycie posądzonym o śmieszność, czy słuchanie krytycznych uwag o niemęskim zachowaniu.
W czasie procesu twórczego nad spektaklem artyście wrócili do własnych doświadczeń i wspomnień. Z pamięci, dyskursu i obserwacji wypreparowali materiał ruchowy związany z dotykiem, czułością, ale także przejawami emocjonalnej bliskości, obecnymi pomiędzy mężczyznami w koleżeńskich relacjach, i poddali go osobliwości. Zderzali ze sobą różne sceny, które pozwoliły im przeprowadzić diagnozę męskich sposobów kreowania bliskości emocjonalnej i intymności. Performerzy skupiają się na sytuacjach, w których w obawie przez wykluczeniem i przekroczeniem granic normatywności, mężczyźni wyrzekają się pewnych gestów i zachowań.
Czy nienacechowany negatywnie bromance w naszym społeczeństwie jest możliwy?
Koncepcja, reżyseria, choreografia i wykonanie: Michał Przybyła, Dominik Więcek
Muzyka: Przemek Degórski
Opieka dramaturgiczna: Anna Królica
