Crisp & Wiget. Fot. Edita Sentić
Platform East to zainicjowana przez Rosalind Crisp (omeodance.com) platforma międzynarodowej wymiany artystycznej z tanecznym środowiskiem Berlina i krajów Europy Środkowowschodniej. Program ma na celu rozwijanie ucieleśnionej świadomości z nadzieja na pogłębiony jej wpływ na taneczną praktykę i refleksję. W ramach programu między jesienią 2016 a jesienią 2017 zaplanowane zostały prezentacje spektakli, twórcze rezydencje i choreograficzne laboratoria oraz seminaria.
Rosalind Crisp pokaże spektakl Back to Bone z udziałem polskich tancerzy i performerów (Martyna Lorenc, Anna Nowicka, Janusz Orlik, Tomek Pomersbach, Julia Plawgo, Katarzyna Wolińska i Marysia Zimpel).
W Back to Bone mistrzyni choreograficznej improwizacji Rosalind Crisp rozbiera taniec na czynniki pierwsze. Bohaterem spektaklu stają się nie tyle same gesty i kroki, co kluczowa w praktyce choreograficznej i tanecznej Rosalind uważność – zdolność do pozostawania zawsze w teraz, do śledzenia inicjujących poszczególne ruchy impulsów i twórczego wykorzystywania nawet najmniejszych zmian zachodzących w ciele. Nieustanne podejmowanie decyzji już w trakcie samego wykonywania tańca pozwala tancerzowi na stymulację wielu zmysłów naraz i inicjację często niezwykłego ruchu o każdej dynamice, z każdej części ciała, bez wysiłku i bez uprzednio obranego kierunku. Ciało uwalnia się od narzuconych mu wcześniej ograniczających schematów poruszania się i pozbywa napięć, które wstrzymywały swobodny przepływ energii. W tej fascynującej i z pozoru niestabilnej choreograficzno-tanecznej przestrzeni twórczy potencjał uwagi ukazuje się nam w całej okazałości.
choreografia: Rosalind Crisp we współpracy z tancerzami
tańczą: Martyna Lorenc, Anna Nowicka, Janusz Orlik, Tomek Pomersbach, Julia Plawgo, Katarzyna Wolińska i Marysia Zimpel.
produkcja: Art Stations Foundation by Grażyna Kulczyk
Rosalind Crisp wychowała się na farmie owiec w Australii. Trenowała w Victorian Ballet School, Melbourne, studiowała technikę release, Body-Mind Centering® i improwizację kontaktową w Europejskim Centrum Rozwoju Tańca w Arnhem, w Holandii (dyplom w 1991 roku). Założyła Omeo Dance Studio w Sydney, które stało się miejscem jej choreograficznych poszukiwań, otrzymała wiele nagród, w tym stypendium od Rady Australii. Od 2004 roku jej siedzibą jest Paryż, gdzie jest choreograficznym współpracownikiem Carolyn Carlson w Atelier de Paris. Jej praca jest wspierana przez rząd francuski i prezentowana we Francji, Niemczech, Finlandii, Wielkiej Brytanii, Australii. Rosalind Crisp tworzy również prace dla innych zespołów, takich jak Berlin Two Fish, Laban Centre/ London, University of Melbourne, HZT Uniwersytet w Berlinie (gdzie jest profesorem). Crisp naucza zarówno w całej Europie, jak i Australii. Jej trwający projekt d a n s e jest priorytetem jej pracy, tworzy go we współpracy z tancerzami swojego zespołu, w szczególności z Céline Debyser i Maxem Fossati, oraz gośćmi takimi jak : Andreas Müller, Andrew Morrish i szwajcarski gitarzysta Hansueli Tischhauser. W 2012 roku Rosalind poprowadziła tygodniowy intensywny warsztat dla polskich tancerzy i choreografów w ramach programu Alternatywnej Akademii Tańca.
www.omeodance.com
Martyna Lorenc z wykształcenia tancerko-kognitywistka. Z zamiłowania człowiek często zmieniający zamiłowania. Utrzymujące się latami to muzyka, ruch, procesy umysłowe i jedzenie. Obecnie mieszka głównie w Austrii. Jest członkinią Editta Braun Company i C.O.V. Company Off Verticality, w ostatnim roku pracowała również z Georgiem Blaschke/M.A.P. Vienna i Davidem Zambrano. Tworzy też swoje prace, m.in. solo Alien Drive z kompozytorem Lorenzo Romano czy duet Beton z Hyginem Delimatem, artystką wizualną Poliną Stoyanovą i kompozytorem Ivanem Shopovem, w ramach rezydencji w Derida Dance Center w Sofii. W zakresie video kombinuje z bratem Kubą. Ostatnia wspólna rzecz to seria ruchomych obrazów, których premierowy pokaz odbędzie się w ramach Homeless Exhibition podczas festiwalu Screen&Sound w Krakowie. W 2013 roku brała udział w projekcie badawczym nad wrażeniami fantomicznymi łączącym neuronaukę i praktykę taneczną w ramach Visegrad Artist Residency Program w Budapeszcie, razem z Marysią Zimpel i Gają Karolczak. Obecnie pracuje nad nowym spektaklem wspólnie z Rafałem Pierzyńskim w ramach rezydencji w austriackich Alpach.
Anna Nowicka jest absolwentką eksperymentalnej szkoły tańca SEAD w Salzburgu, Ernst-Busch/HZT w Berlinie oraz wydziału psychologii Uniwersytetu Warszawskiego. Jej artystyczne poszukiwania skupiają się na relacji pomiędzy śniącym ciałem a ciałem tańczącym, a zwłaszcza na zagadnieniach choreografii wyobrażonego. W ramach swojej praktyki zgłębia wielorakie perspektywy patrzenia oraz możliwości wykorzystania różnych punktów widzenia jako narzędzi do odkrywania i ujawniania wszelkich możliwych, z pozoru oku niedostępnych, obrazów. Choreografowanie postrzega jako nieustanne badanie związku i napięcia między procesem twórczym a jego rezultatem (rozumianym także jako poszukiwań produkt uboczny). Droga twórcza Ani rozpoczęła się od spotkania z Anną Godowską oraz wieloletniej współpracy ze słoweńską choreografką Malą Kline. Jej indywidualna praktyka choreograficzna od 2010 roku (udziału w Solo Projekcie) związana jest z Art Stations Foundation w Poznaniu. Anna jest laureatką wielu nagród i stypendiów, jej spektakl fire is raging in your hair wygrał festiwal 100 GRAD w HAU w Berlinie (2012), a solo: truth is just a plain picture. said bob znalazło się w programie Polskiej Platformy Tańca 2012. Obecnie Anna studiuje w The School of Images pod kierunkiem dr Catherine Shainberg i dzieli swoje życie między Berlin a Polskę.
Janusz Orlik po ukończeniu warszawskiej szkoły baletowej studiował w Brucknerkonservatorium Linz (Austria). Podczas studiów rozpoczął pracę w zespole młodych tancerzy x.IDA Dance Co. Występował w produkcjach choreografów takich jak Olga Cobos, Peter Mika, Catherine Guérin, Rebekka Murgi, Nicole Caccivio, Charlotte Vincent. Od 2002 r. jest stałym członkiem Vincent Dance Theatre (Wielka Brytania). Janusz tworzy również własne prace choreograficzne. Jest autorem spektakli Exérèse monobloc (2004), a bliźniego swego jak siebie samego (2006), Live on stage (2008), Święto wiosny (2011), Insight (2013). W 2007 roku wystąpił w spektaklu towarzystwa gimnastycznego nic. W 2009 roku wziął udział w spektaklu Happy Nigela Charnocka, będąc jednocześnie asystentem choreografa. Rok później dołączył do grupy Ugo Dehaesa, Kwaad Bloed (Belgia), występując w spektaklu Forces. W 2011 roku dołączył do Nigel Charnock + Company (Wielka Brytania) rozpoczynając pracę nad spektaklem Ten Men. W 2011 roku współpracował przy tworzeniu i wystąpił w Rekonstrukcji Joanny Leśnierowskiej. W 2012 roku wziął udział we wznowieniu Horsemeat Gary Clarke’a (Wielka Brytania). W 2013 roku rozpoczął współpracę z Danielem Landauem (Izrael). W 2014 roku wystąpił w … (Rooms by the sea) z cyklu ćwiczenia w patrzeniu autorstwa Joanny Leśnierowskiej. Pozostałe prace to m.in. Wysokie obcasy dla zespołu baletowego Opery Krakowskiej, Alfa dla Sceny Tańca Współczesnego z Poznania, Adagio dla Teatru Muzycznego w Poznaniu. Poza pracą sceniczną Janusz prowadzi warsztaty taneczne w szkołach tańca oraz innych placówkach edukacyjnych w kraju i za granicą. Stypendysta Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego w roku 2011.
Tomasz Pomersbach tancerz legitymujący się wieloletnim doświadczeniem profesjonalnym oraz dyplomem edukacji wyższej uzyskanym na London Contemporary Dance School (2010). Od sierpnia 2010 do grudnia 2013 był tancerzem Polskiego Teatru Tańca w Poznaniu. Występował m.in. w Minus 2 (chor. Ohad Naharin), Wiośnie-Effatha (chor. Ewa Wycichowska), Desert (chor. Paulina Wycichowska), Wo-man w pomidorach (chor. Yossi Berg) oraz 40 (chor. Jo Strømgren). Pracując w teatrze, współrealizował również dwa spektakle w ramach Atelier młodych choreografów: Arytmię (2012) oraz Ukradkiem (2013). Ten ostatni spektakl był prezentowany m.in. na Festiwalu Tańca Współczesnego SPACER w Krakowie oraz na Festiwalu Inqbator Ruchu vol. 2 w Ostrołęce. Od 2014 roku pracuje jako niezależny tancerz i performer. Jest związany z teatrem Pink Mama Theatre prowadzonym w szwajcarskim Bernie przez Sławka Bendrata i Dominika Krawieckiego. Podejmuje również własne działania w zakresie choreografii. W maju, w ramach X edycji Mandala Performance Festival we Wrocławiu, odbędzie się premiera jego solowego spektaklu, Quaerere, współtworzonego z Anitą Szurek.
Julia Plawgo – urodzona w 1989 roku, od października studentka na kierunku Taniec, Kontekst, Choreografia w HZT Berlin. Stypendystka Alternatywnej Akademii Tańca 2014 Art Stations Foundation by Grażyna Kulczyk. Pierwsze doświadczenia sceniczne zdobyła jako tancerka w spektaklach Anny Piotrowskiej prezentowanych m.in. w ramach Polskiej Platformy Tańca 2010 w Poznaniu, XVIII Międzynarodowych Spotkań Sztuki Akcji ROZDROŻE w CSW w Warszawie i Warszawskiej Sceny Tańca 2012. Autorka solo Alfredo Traps tańczy pokazanego w Strefie Be Narodowego Starego Teatru w Krakowie w ramach cyklu komentującego sezon: swinarski. Uczestniczka licznych warsztatów u pedagogów takich jak: Keith Hennessy, Benoît Lachambre, Mala Kline, Tony Orrico, Kathleen Hermesdorf, David Zambrano, Rasmus Ölme, Samantha van Wissen.
Kasia Wolińska, Matka Polska od Królików, córka Ewy i Darka, urodzona w Gdańsku. Z wykształcenia choreograf i etnolog, z doświadczenia tancerz. Tańczy dużo i chętnie. Przy różnych okazjach. Nauczana przez Leszka Bzdyla i Kasię Chmielewską, przez kilka lat związana z Pracownią Fizyczną z Łodzi, Best Friend Tatiany Kamienieckiej, a ostatnio jeden z głosów Agaty Siniarskiej. Miała wielu wspaniałych nauczycieli. Razem z Martinem Hansenem i Eva Tanko przewodniczy międzynarodowej organizacji the Church of the Banana. Od 2013 roku aktywnie prowadzi działalność w ramach własnego projektu Hi Mary, który obejmuje: czekanie, pływanie, ekstensywne gotowanie, śpiew i taniec, jak i rysowanie, OSHO medytację i studia z zakresu historii sztuki i religii. Współtworzy pewną polską grupę w Berlinie, dla której organizuje regularnie posiadówki i pogawędki. W wolnych chwilach pisze wnioski i robi plakaty. Posiada pomarańczowy pas Weng Tchun Kung Fu. Studiuje w HZT Berlin. Ma przed sobą świetlaną przyszłość.
Marysia Zimpel, uczyła sie tańca od takich wybitnych osobowości jak Gill Clark, Rosalind Crisp oraz Isabelle Schad. Bieganie, pływanie, technika release oraz tak zwane praktyki somatyczne są silnie obecne w jej edukacji i pracy tanecznej. Studiowała taniec współczesny i choreografię w ramach programu HZT na Uniwersytecie der Künste w Berlinie. Na wydziale kulturoznawstwa Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu obroniła pracę magisterską Praktyka tańca – ruchoma przestrzeń tworzenia siebie. Swoje prace solowe pokazywała w Berlinie, Wiedniu (w ramach festiwalu ImageTanz 2011), w Amsterdamie, Poznaniu i innych miejscach Europy. W roku 2010 dołączyła do wiedeńskiego kolektywu performatywnego God´s Entertainment, z którym występowała do roku 2012. W 2010 roku rozpoczęła pracę jako tancerka dla Isabelle Schad. W maju 2012 roku została zaproszona do współpracy z Kattrin Deufert i Thomasem Plischke przy projekcie (En)tropical Institut. Jest również autorką niezależnego festiwalu performansu Serendypia, który dwukrotnie odbył się w Poznaniu przy współpracy z Galerią Miejską Arsenał.
Spektakl został zrealizowany z udziałem środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
