Fot. Janusz Ratecki
Na projekt składa się rezydencja artystyczna międzynarodowej grupy artystów – tancerzy butoh z Japonii, Australii, Francji, Włoch, Niemiec, Węgier, Belgii oraz Polski. Kontynuując nawiązaną w 2012 roku prezentację sztuki japońskiego tańca butoh w Poznaniu, Fundacja Made in Art organizuje dwutygodniową rezydencję artystyczną międzynarodowej grupy artystów. Odbędzie się ona w dniach 25 września-6 października 2013 w Teatrze Ósmego Dnia. Do procesu kreacji zaproszeni zostali uznani tancerze butoh. W tegorocznej edycji zobaczymy następujące osoby: Gabrielle New (Australia), Basię Prądzyńską, Szymona Stolarskiego, Agnieszkę Rurę, Sharmila Naudou (Francja), Antoine Carle/Tchivett (France), Philomène Zeltz (Belgia), Brigitte Hoornaert (Belgia), Olivier’a Raymond’a (Francja), Thibaut Cora (Francja), Philippe Grout (Francja), Hiroko Komiya (Japonia), Atsushi Takenouchi (Japonia). Za choreografię projektu, a także jego koncepcję odpowiedzialny będzie Atsushi Takenouchi, światowej sławy artysta, tancerz butoh.
SOU-MA-TOH 走馬灯
W wieku ośmiu lat spadłem z dachu i przez moment poczułem śmierć.
Zanim upadłem na ziemię przypomniały mi się wszystkie ważne momenty mojego dotychczasowego życia.
Wspomnienie życia – najbardziej kolorowe sylwetki obracające się, migoczące podczas tańca wokół płomienia świeczki.
Oto co Japończycy nazywają latarnią sōmatō.
W porównaniu z życiem gwiazdy, życia ludzkie i wszystkich innych istot na Ziemi są jak mrugnięcie oka i przypominają latarnię sōmatō.
Mam wizję. Każdy jest latarnią sōmatō i ma swoje życie zakrzepłe w zarys.
Kiedy latarnia sōmatō jest zapalona, te zarysy zaczynają, tak jak gwiazdy na nocnym niebie, migotać i tańczyć.
Ale są na tym świecie również życia zapomniane i pozostające w ciemnościach, których latarnie nie mogą się palić.
To na przykład opuszczone dzieci i starsi ludzie, ludzie zranieni na wojennych polach bitew, którym pozostała tylko modlitwa, rewolucjoniści wołający za wolnością, żołnierze wariujący od rzezi i narkotyków, wypędzeni umierający aborygeni, ludzie odizolowani z powodu swoich chorób, kochane a następnie porzucane męskie i kobiece prostytutki, wariujący aktorzy i żebracy, żywe istoty, lasy i ich duchy znikający z powodu płomieni bomb i zniszczenia środowiska, znikający bogowie gór i mórz, starożytny taniec.
Zapalmy latarnię sōmatō tych umierających żyć i duchów zepchniętych w ciemność. Zapalmy również latarnię wspomnień ukrytych w ciemnościach wewnątrz nas samych. Uwolnijmy je z idei ciemności, schwyćmy jako odkrytą, prawdziwą manifestację życia, tańczmy do czasu kiedy pojawi się światło. Robiąc tak, zapalimy ich latarnie sōmatō.
Ten taniec to requiem dla żyć zamkniętych w ciemności. Spojrzyj na nocne niebo. Również gwiazdy są sōmatō podróżującymi w Przestrzeni.
Życie gwiazdy to zaledwie mrugnięcie oka w porównaniu z życiem Wszechświata. Nasze życia są również latarniami sōmatō trwającymi mrugnięcie oka zanim umrzemy. Patrz! Niezliczone latarnie sōmatō zaczynają tańczyć po niebiosach…
Atsushi Takenouchi
Sōmatō (“poruszająca się konna latarnia”) jest tradycyjną japońską latarnią, składającą się z dwóch ram w kształcie bębna, zrobionych z papieru lub materiału, włożonych jedna w drugą. Na szczycie wewnętrznej ramy (na której umieszczone są sylwetki) znajduje się wiatrak wykorzystujący powietrze wyprodukowane przez świecę w centrum latarni, który powoduje iż rama obraca się, tworząc cienie poruszające się na zewnętrznej ramie.
