Poznań: Polski Teatr Tańca „Desert” – chor. Paulina Wycichowska

Spektakl Pauliny Wycichowskiej, inspirowany Małym Księciem Antoine’a de Saint-Exupéry’ego, podejmuje próbę spojrzenia na tę poetycką i baśniową opowieść z perspektywy osoby dorosłej; jest próbą dojrzałej, niekiedy ostrej, bo odartej ze stereotypów i jednoznaczności, lektury znanej wszystkim z dzieciństwa książki. Poszczególne wątki spotkań łączy symboliczna Pustynia, która stawia bohaterów i widza przed konfrontacją z samotnością.

Z materiałów PTT – pisze Agata Siwiak:

„Mały Książę Antoine’a de Saint-Exupery’ego nosi wszelkie znamiona gatunkowe baśni: realność miesza się tu z magią, zwierzęta i rośliny stają się pełnoprawnymi bohaterami z własną wizją świata i bliskości, a cała narracja jest osnuta wokół wędrówki głównego bohatera. Przestrzenią podroży jest Pustynia – miejsce silnie nacechowane symbolicznie, historycznie, budujące ciągi skojarzeń i metafor. Pustynia jako stan ducha, szansa na konfrontację z samotnością i głęboko ukrywanymi pragnieniami, lękami i marzeniami. To także miejsce spotkań Ja–Inny i potencjał oswojenia Innego/Obcego, spojrzenia na jego ułomności z czułością i akceptacją. Jak w każdej baśni, nasz bohater spotka w podroży Mędrca (w Małym Księciu symbolizuje go Żmija), tajemniczą postać, która posiadła wielką wiedzę, doświadczenie i niezwykły dar zmieniania ludzkiego życia.

Spektakl Pauliny Wycichowskiej jest próbą dojrzałej, niekiedy ostrej, bo odartej ze stereotypów i jednoznaczności, lektury książki Antoine’a de Saint-Exupery’ego. Artystka wskazuje na pułapki, w które wpada Mały Książę, odrzucając kolejne szanse budowania przyjaźni z napotykanymi postaciami. To pochopna ocena, brak współczucia i cierpliwości oraz pogarda dla ludzkich słabości uniemożliwiają mu budowanie związkow i duchowo-emocjonalną harmonię. Zastosowany przez Paulinę Wycichowską psychologiczny mechanizm interpretacyjny buduje nową perspektywę dla odczytania postaci Narratora-Pilota: Mały Książę jest w istocie niedojrzałą częścią, „wewnętrznym dzieckiem” Pilota. Samotność na Pustyni okazuje się dla Narratora szansą na odbycie symbolicznej podroży w głąb siebie: porzucenia idealnej (a więc nierealnej) wizji miłości symbolizowanej przez Rożę na rzecz dojrzałości. Dojrzałości, osiągnąwszy którą rozumiemy, że nic nie jest jednoznaczne: ludzie są zarazem piękni i brzydcy, niewinni i okrutni, pragnący miłości i jednocześnie przed nią uciekający. Wizualną metaforą tych sprzeczności jest w spektaklu „figura niemożliwa” – operujący złudzeniem optycznym płaski rysunek, który sprawia wrażenie trojwymiarowości, jednak konstrukcjajego trójwymiarowego odpowiednika jest niemożliwa…”

Realizacja projektu odbywa się w ramach Stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego Młoda Polska dla Pauliny Wycichowskiej.

Fragment z prób: http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=3Z_fAUsOCxY

choreografia: Paulina Wycichowska
muzyka: Szymon Brzóska
współpraca dramaturgiczna: Agata Siwiak
scenografia: Piotr Tetlak
kostiumy: Adriana Cygankiewicz
video: Daniel Stryjecki

W spektaklu wykorzystano: wiersz Walta Whitmana w przekładzie Andrzeja Szuby To ty jesteś tą nową istotą, która ma się ku mnie?,fragmenty Małego Księcia Antoine’a de Saint-Exupery’ego w przekładzie Jana Szwykowskiego oraz fragmenty Innego świata Gustawa Herlinga-Grudzińskiego.

Utwor Vesperi Szymona Brzoski pojawia się w spektaklu w wykonaniu Mosaic String Quartet (Nowy Jork).

Realizacja artystyczna i techniczna: Polski Teatr Tańca.

Premiera spektaklu powstała w ramach cyklu D’Arte – Dalkia Artystycznie.

Premiera: 25.11.2011 godz. 20.00
Premiera prasowa: 26.11.2011 godz. 20.00
II Premiera: 27.11.2011 godz. 20.00
Miejsce premiery: Międzynarodowe Targi Poznańskie, hala nr 2, ul. Głogowska 14, Poznań