Fot. z materiałów organizatorów.
Kiedy myślimy o sposobach propagowania idei, niejednokrotnie wskazujemy na analogię pomiędzy wynalazkiem druku w wieku XV i pojawieniem się Internetu pod koniec XX w. Ten niewiarygodny skok technologiczny jest wspólną cechą doby renesansu i naszych czasów. Podobne analogie znaleźć można pośród innych dokonań ludzkiej kreatywności: w pewnym sensie wygenerowane cyfrowo trójwymiarowe obrazy przywodzą na myśl odkrycie perspektywy przez włoskich malarzy XV wieku. Narodziny perspektywy w malarstwie mają również swój wymiar polityczny. Jak podkreślają historycy sztuki, pierwszym etapem w konstruowaniu perspektywy nie jest definicja znikającego punktu, a definicja ramy. Zatem świat, który widzimy za pośrednictwem malarzy jest „ujęty w ramy” i „uporządkowany”. Cóż zatem moglibyśmy powiedzieć o obrazie świata, jaki wyłania się z zalewu cyfrowych obrazów, z którymi stykamy się każdego dnia? Od czasów renesansu niewiele się zmieniło, ciężar politycznego balastu pozostaje taki sam. Władza doskonale to rozumie, dlatego też zainwestowała ogromne środki w teatrum nowych technologii, aby wystawiać spektakle iluzji polityki poprzez politykę iluzji.
Najnowszy projekt SUPERAMAS, zatytułowany Theatre, traktuje o wizji świata stworzonej za pomocą polityki iluzji. Mając to na uwadze, sięgnęliśmy po szereg technologii rzeczywistości rozszerzonej, takich jak obrazy 3D, awatary czy mapowanie. Środki te umożliwią nam odtworzenie wyrazistych bądź anegdotycznych zdarzeń, które miały miejsce na międzynarodowej scenie politycznej. Pamiętacie zapewne weto, jakie Francja złożyławobec wojny w Iraku na Zgromadzeniu Ogólnym ONZ. Przypominacie sobie również, jak podczas szczytu NATO Silvio Berlusconi kazał Angeli Merkel długo na siebie czekać. Scena stanie się jednak także miejscem spotkań nieprawdopodobnych. Co powiedziałby Marszałek Tito, gdyby to on zmuszony był oczekiwać na pojawienie się Silvio Berlusconiego? W spektaklu spotkają się więc prawdziwe osoby, fikcyjnepostacie i awatary. Podjęte zostaną ważkie decyzje. Wojna może być nieunikniona. Scena może stać się teatrem działań wojennych. SUPERAMAS zwraca uwagę na interakcje pomiędzy rzeczywistością a fikcją oraz sposobem, w jaki objawia się ona w doniesieniach o bieżących wydarzeniach politycznych. Chodzi tu więc o odnalezienie rzeczywistości komediowej lub dramatycznej, zawsze jednak skrywanej za zasłoną iluzji polityki. Kiedy polityka iluzji skupia się na prywatnym życiu osób publicznych, kiedy ślub następcy tronu lub ciąża pierwszej damy stają się społecznie doniosłymi kwestiami, oznacza to, że fikcja dawno już wyparła rzeczywistość na dalszy plan. Z drugiej zaś strony, czyż renesansowi malarze nie nadawali swoim madonnom cech prostytutek, które były ich modelkami? SUPERAMAS snuć będzie prawdziwe i fikcyjne opowieści, nawigować pomiędzy rzeczywistością a świtem wirtualnym, zawsze starając się oddzielić politykę od jej obrazu. Lub też wymieszać je jeszcze bardziej. Niemniej, aktorzy będą widzieli wszystko wyraźnie – skrzynka z instrumentarium zostanie otwarta na ich oczach. Mamy też nadzieję, że ich uwaga zwrócona będzie w równym stopniu na ramę, co na znikający punkt.
Kolektyw SUPERAMAS przyjął sobie za cel łączenie tańca z materią innych obszarów życia. Grupa sięga po „nieprzetworzone”, niejednokrotnie mało widowiskowe okoliczności, jak również gotowe produkty kultury codziennej i traktuje te elementy równorzędnie. SUPERAMAS zainteresowany jest zwłaszcza atrybutami zrodzonymi z połączenia prezentacji materiałów i ich nowo powstałych powiązań. „Pokazywać” oznacza tu „pozwolić zobaczyć”, „wystawić na widok”. W kontekście spektaklu przed publicznością, SUPERAMAS nazywają swoje działania “dé-montrer”, oddzielaniem i rozmontowywaniem tego, co w pierwotnym stanie stanowi jednostkę lub całość. W ramach tej koncepcji, poddawane są w wątpliwość namacalne fakty. Stąd też w swoich realizacjach SUPERAMAS wykorzystuje wycinki z filmów i rozmaite techniki montażu.
cena biletu: 30 zł (normalny), 20 zł (ulgowy)
scenariusz i reżyseria: Superamas
wykonanie: Lucie Eidenbenz, Karen Lambæk, Lieve De Pourcq, Faris Endris Rahoma, Bahar Temiz i Superamas
scenografia, dźwięk i wideo: Superamas
światło: Henri-Emmanuel Doublier
koncepcja i oprogramowanie motion capture: Pierre Gufflet
projekty wizualne 3d: Superamas we współpracy z TechnocITé Mons/Belgia, CCCP/ Francja oraz Howest Kortrijk/Belgia, Kevin Marien
silnik 3d czasu rzeczywistego: Pierre Gufflet, Superamas i CCCP/Francja
animacje 3d: CCCP/Francja, Howest Kortrijk/Belgia, Kevin Marien i Superamas
nadzór techniczny: Pierre Gufflet
konsultant ds. programowania: Yves Gufflet
kostiumy: Sofie DurnezVoices: Susan Bentley, Dr. Siham Bouhlal, Bianca Brooke Martin, Nabil Rahoma, Prof. Jeffery Ruda, Justin Wadlow
wyposażenie: Prototoutyp
inspicjent: Martin Schwab
podziękowania: Sandra Noeth, Bianca Brooke Martin, Ass. Prof. Olga Hazan, Luc Moreau
produkcja: Superamas
koprodukcja: Art Center Vooruit/Belgia, Maribor European Cultural Capital 2012/Słowenia, Künstlerhaus Mousonturm (w ramach Frankfurter Positionen 2013 – inicjatywy BHF-BANK-Stiftung)/Niemcy, Maison de la Culture d’Amiens – Centre de création et de production/Francja, Szene Salzburg/Austria, Tanzquartier Wien/ Austria, Stereolux, Nantes/Francja, CECN Manège Mons/Belgia, Impulstanz, Vienna/ Austria, EN-KNAP Ljubljana/Słowenia.
współpraca: Buda Art Center, Kortrijk/Belgia, La Gaîté Lyrique Paris/Francja, TechnociTé Mons/Belgia, Howest Kortrijk/Belgia, Mokum/Belgia, l’Avant-Seine Théâtre de Colombes/Francja, Agglomération Maubeuge-Val de Sambre Gare Numérique de Jeumont/Francja, Internationales Figurentheaterfestival Erlangen/Niemcy.
przy wsparciu: Miasto Wiedeń/Austria, Ministerstwo Edukacji, Sztuki i Kultury/ Austria, Departament Kultury Regionu Ile-de-France przy Ministerstwie Kultury i Komunikacji/Francja, Program DICRéAM Narodowego Centrum Kinematografii i Animacji/Francja, Institut Français przy Ministerstwie Spraw Zagranicznych i Europejskich w ramach programu „Théâtre export”/Francja, apap – advanced perfoming arts project/UE, Austriackie Forum Kultury w Brukseli, Pôle Images Nord Pas-de-Calais (przy wsparciu Rady Regionu Nord Pas-de-Calais, Wspólnoty Miejskiej Lille oraz Regionalnego Centrum Zasobów Audiowizualnych Nord Pas-de-Calais)/ Francja, ONDA-Krajowe Biuro Rozpowszechniania Sztuki/Francja.
premiera: 8 listopada 2012 roku w Lubljanie w ramach programu Maribor – Europejska Stolica Kultury 2012.
