Poznań/SPAZIO 2013: „Przestrzenie – scena ludzkich działań” – wykłady otwarte

W dniach 17-30 listopada Art Stations Foundation by Grażyna Kulczyk gościć będzie projekt SPAZIO –  edukacyjno-artystyczny program dla młodych choreografów, którego ambicją jest kreowanie nowego pokolenia twórców tańca – ludzi bogatszych o interdyscyplinarną wiedzę, myślących w perspektywie współczesnej sztuki, gotowych wprowadzać nowe idee na swoje narodowe sceny. 23 listopada odbędą się wykłady otwarte Przestrzenie – scena ludzkich działań obejmujące 2 wykłady: Przestrzenie własne. Inspiracje i źródła twórczości artystycznej Katarzyna Podgórska-Glonti (godz. 14.00) oraz Architektura jako scena ludzkich działań Robert Ast (godz. 15.30).

…pomyślałem, że wszystkie rzeczy zdarzają się każdemu teraz, dokładnie teraz. Mijają wieki, a tylko w teraźniejszości dokonują się fakty, niezliczeni ludzie, a to, co rzeczywiście się zdarza, zdarza się właśnie mnie…
Jorge Louis Borges

Katarzyna Podgórska-Glonti: „Zacytowany jako motto fragment Ogrodu o rozwidlających się ścieżkach J. L. Borgesa doskonale komentuje obszar moich inspiracji i refleksji w sztuce. Formułowane wypowiedzi dotyczą osobistych, prywatnych przeżyć. Dotyczą czasu przeszłego, teraźniejszego, przyszłego. Mówią o refleksjach wynikających z doświadczania rzeczywistości. Opowiadają o zdarzeniach, miejscach, przedmiotach. „Własny” punkt widzenia jest jedynym, z jakiego mogę formułować wypowiedź artystyczną. Przetransponowany w postać materialną stanowi ekspresję i syntezę subiektywnego przeżycia. Z pewnością, obszar świata prywatnego jest podobny do wielu innych, zdawać się może banalny i zwykły, ale „zdarza się właśnie mnie”. W pracy podejmuję wątek czasu, przestrzeni, przeżycia, pamięci, obecności. Tematyka pamięci, czasu, zanikania śladów obecności towarzyszy mi od dawna.”

Katarzyna Podgórska-Glonti – Urodzona w 1969 roku w Radomiu. 1991- 96 studia w PWSSP w Poznaniu.W 1995 roku otrzymała Stypendium Ministra Kultury i Sztuki. Adiunkt na Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu oraz Uniwersytecie Zielonogórskim w Zielonej Górze.

„wszak musi istnieć jakiś byt jeden, albo więcej niż jeden, z którego powstają wszystkie inne rzeczy, podczas gdy on sam trwa” (Kosmogonie akwatyczne) – taką substancję pierwsi filozofowie z Miletu nazwali arche.

Sztuka kształtowania przestrzeni jest połączeniem paradygmatów: arche – idei i tecture – zabudowy terenu.

Wykład poruszy takie tematy jak:

1. Ruszt urbanistyczny podstawą demokracji w mieście
Demokracja grecka, rzymska, samorządność mieszczańska w Europie IX-X wiek (w Polsce od XIII wieku),demokracja amerykańska rozwinęły się w miastach ukształtowanych na ruszcie urbanistycznym tworzącym miasto.

2. „Bezpiecznie, bo razem” a może „szczęśliwie, bo osobno”
Poszukiwanie optymalnego rodzaju rozbudowy miast rozwija się w wielu kierunkach twórczych. Zwolennicy hasła „wygodnie, bo razem” grupowali się wokół założeń modernistów. Natomiast idea „miasta ogrodu” miała zwolenników po drugiej stronie tego hasła, czyli „szczęśliwie, bo osobno”. Miasta postmodernistyczne borykają się z modelem tzw. miasta zwartego, natomiast miasta demokratyczne otwierają się na obrzeża, w których stosuje się idee tzw. inteligentnego rozrostu wywołaną już na początku XX wieku popytem na domy jednorodzinne. Mieszkanie na obrzeżach było tańsze niż w gęsto zabudowanym centrum.

3. Przestrzenie publiczne – pro publico bono
czyli miejsca gdzie „ludzie dzielą się na tych którzy chcą sie pokazywać – odgrywać swoje życie, aktywność, relacje i tych którzy chcą na to patrzeć”

Przestrzenie publiczne w postaci placów, promenad, ulic, bulwarów, nabrzeży cumowniczych już według. Witruwiusza stanowiły najwyższą formę przestrzeni publicznych i od pokoleń przyciągały ludzi i zachęcały do pogłębiania relacji społecznych.

Scenariusze rozwoju: accelerate – decelerate

Robert Ast (ur. 1961 we Wrocławiu) – polski architekt, absolwent Politechniki Poznańskiej, w latach 1996-1999 dyrektor Instytutu Architektury i Planowania Przestrzennego Politechniki Poznańskiej, w latach 1999-2002 dziekan Wydziału Architektury Politechniki Poznańskiej, którego jest założycielem. Obecnie jest kierownikiem Zakładu Urbanistyki i Planowania Przestrzennego PP. Wykłady i zajęcia prowadził na uczelniach w Portugalii, Hiszpanii, Słowenii, Montenegro, Cabo Verde, jest profesorem Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu oraz Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej w Koninie. Zdobył pierwszą nagrodę w ogólnopolskim konkursie urbanistycznym na Studium Programowo Przestrzenne rzeki Warty w Poznaniu – został głównym projektantem i kierownikiem zespołu (2006). Jest autorem studium zagospodarowania Terenów Przyautostradowych w Poznaniu przy węzłach Komorniki i Dębina (marzec 2001) oraz koncepcji rozwoju północnej strefy Poznania (1999-2013), jak również kilkudziesięciu projektów i realizacji architektonicznych, np. kościoły pw. Chrystusa Sługi przy ul. Palacza w Poznaniu, Św. Ojca Pio na Strzeszynie Greckim w Poznaniu, Europejska Wyższa Szkoła Prawa i Administracji w Warszawie, Soplicowo – projekt skansenu powstały ze scenografii do filmu Pan Tadeusz (w reżyserii A. Wajdy) w Lubiniu koło Gostynia na potrzeby ośrodka konferencyjnego, obiekty przemysłowe, kamienice i domy jednorodzinne, np. kpt. Krzysztofa Baranowskiego w Konstancinie pod Warszawą, inne. Wystawy – udział: The Eighth Belgrade Triennals of World Architecture (2006), Belgrade Fair (Hall 3). 15 June – 01 July 2006, Architektura – Zapis Idei, Muzeum Narodowe w Poznaniu, 11.08.-27.10.2013, Kościoły Poznania, Muzeum Archidiecezjalne. Poznań, 2007. Jest autorem książek m.in.: Architektura Wybrzeża, Architektura w procesie inwestycyjnym, Kształtowanie przestrzeni regionów i miast, Waterfront architecture.

SPAZIO

SPAZIO to europejski program edukacyjno-artystyczny dla młodych choreografów; jego interdyscyplinarność odzwierciedla interdyscyplinarność samej sztuki tańca współczesnego. Ambicją SPAZIO jest stworzenie nowego pokolenia twórców tańca – ludzi bogatszych o interdyscyplinarną wiedzę, myślących w perspektywie współczesnej sztuki, gotowych wprowadzać nowe idee na swoje narodowe sceny. Projekt SPAZIO powstał z inicjatywy wybitnego choreografa Emio Greco i jego International Choreographic Arts Centre w Amsterdamie, we współpracy z takimi ośrodkami jak; CSC Dance House w Bassano del Grappa we Włoszech, Croatian Institute for Movement and Dance w Zagrzebiu oraz Art Stations Foundation w Poznaniu. Merytorycznym opiekunem programu SPAZIO w Polsce została Jadwiga Majewska – krytyczka i teoretyczka tańca, wykładowca UJ, kuratorka międzynarodowych projektów edukacyjnych i artystycznych.