Poznań/Stary Browar Nowy Taniec na Malcie: Eszter Salamon „Lecture for nothing”

W Dance for Nothing Eszter Salamon wykonuje utwór Johna Cage’a Lecture on Nothing (1949) i jednocześnie tańczy dążąc do stworzenia choreografii z niezamierzonych ruchów przeciwstawionych recytacji tekstu. Koncepcja wykorzystania muzyki wykonywanej słowami z równoległym ruchem jako inną tymczasowością wynika z pragnienia interakcji z nieingerencją. Spektakl będzie pokazywany w Galerii Art Stations. 

Taniec w „Dance for Nothing” powinien być niezależny i nigdy nie powinien stawać się ilustracją czy komentarzem do teksu”. Eszter Salamon. Eszter Salamon wita się i oznajmia, iż „Dance for Nothing” trwać będzie około 43 minuty, że muzyka, której słucha tańcząc to „Lecture on Nothing” Johna Cage’a i że jeżeli ktoś będzie miał jakieś pytania, będzie mógł je zadać po „wykładzie”. […] Zestaw zadań lub zasad motywuje Salamon do improwizowania i utrzymywania ciała w stanie ustawicznej przemiany. Ponieważ taniec ten jest abstrakcyjny, unika powtórzeń i podąża swoją ścieżką dla samego podążania, trudno jest go opisać, chociaż w każdym jego momencie jasnym jest, iż Salamon przepracowuje serię zadań. Ma to kilka aspektów: ciało tancerki wydaje się być wpisane w scenariusz, z którego emanuje; taniec powoduje, iż Salamon ucieleśnia szczególny rodzaj dystansu do samej siebie, który pozbawiony jest jednak ironii; negocjuje ona konstrukcję, wysiłek, który w żadnym momencie nie jest przesadny, choć daje się zauważyć w jej skupieniu. I przez cały czas Salamon nieustannie wygłasza wykład Cage’a, podczas gdy fakt, że zwraca się do każdego z widzów umieszcza ją silnie w obrębie „tu i teraz” teatru oraz publiczności, która jest przywoływana z transu powodowanego przez słowa Cage’a. Ten skomplikowany „trans wielozadaniowości” w wykonaniu, które łączy ze sobą nieustanne podejmowanie decyzji z formalną precyzją czy pozornie zrelaksowaną obecność z otwartym spojrzeniem, jest co najmniej imponujący.

Jeroen Peeters