Fot. Nathalie Rebholz
Słowo „BAT” to w języku angielskim nietoperz, ale tytuł spektaklu można odczytywać również jako skrót od: Bold Action Tool (narzędzie zuchwałych akcji), Bad As That (aż tak złe), blood-sucking BAT (krwiopijczy nietoperz), Beautiful Anonymous Tragedy (piękna anonimowa tragedia) czy Be Always There (zawsze tu bądź). Artystka bada w pracy różne formy anonimowości oraz procesy kamuflażu i transformacji. Balansując na wysokich obcasach, „pozbawiona” twarzy, staje się dobrze naoliwionym ciałem, szalonym, wirującym i nieokiełznanym. Na ring wchodzi bokser i rozpoczyna niemą rozmowę z niewidzialnymi ograniczeniami. W jednym narożniku metronomiczna precyzja sportowca przygotowującego się do walki; w drugim – ofiara ulegająca metamorfozom, poddawana uderzeniom, które tak naprawdę nigdy jej nie dosięgają. Bokser jest ucieleśnieniem intensywności, skuteczności, skupienia oraz siły, stanowi kontrapunkt dla fragmentaryczności i chaotyczności ofiary. Spektakl przypomina rozprzestrzeniający się jak błyskawica ruch, energię zmieniającą się w przemoc.
Maire-Carioline Hominal – jest artystką francusko-szwajcarską, tańca uczyła się w Schweizerische Ballettberufschule w Zurychu, a później w Rambert School w Londynie, gdzie dołączyła do National Youth Dance Company. W 2002 roku rozpoczęła pracę z video, po to by pokazywać kolorowy wszechświat w kontrze do tęsknoty i samotności. Jej prace choreograficzne to najczęściej solo lub duety. Stworzyła trylogię: Fly Girl (2008), Yaksu Exit Number 9 (2010), Voice Over (2011), a także BAT (2012), który pokazywany będzie w ramach program Stary Browar Nowy Taniec na Malcie. W 2009 roku tworzy Duchesse z François Chaignaud i OPUS 69 z Clivem Jenkins’em (performance dźwiękowy). Artystka rozwija także taneczną współpracę artystyczną w wideoklipach 1986 Holes Cristiana Vogela’a i muzyczną z Peterem Rehber w Track8 na płycie Showroomdummies/ label Mego. Występowała dla Irene Tessembedo, Blanki LI, TanzTheater Basel, artystki Malta Festival 2011 i 2013 – Gisèle Vienne Showroomdummies, Stéréotypie, Gillesa Jobina Steak House, Double Deux, Moebuis Strip i La Ribot Laughing Hole, Llamame Mariachi, Para Distinguidas. Była też zaproszona do projektu Human Writes Williama Forsyth’ea i B.O.B. Dick’a Wong’a.
wykonanie: Jérémie Canabate i Marie-Caroline Hominal
oryginalny tekst: Marvin Victor (Dialogue des Morts) i MCH
scenografia i kostium: MCH
muzyka i reżyseria dźwięku: Clive Jenkins
muzyka dodatkowa: Jimmy Ohio – www.jimmyohio.com
światło: Jonathan O’Hear
realizacja techniczna: Victor Roy
management: Stéphane Noël i Yvan Barbafieri
produkcja: MadMoiselle MCH Association-Genf
koprpodukcja: Association pour la Danse Contemporaine – Genève i Théâtre Arsenic – Lausanne
spektakl powstał w ramach rezydencji w ADC Genève, Tanzhaus NRW Düsseldorf, PACT Zollverein Essen i Tanzhaus Zürich
