Fot. Etgar Hartung, OMU FILM
Fundacja Olandia zaprasza na pokaz spektaklu Piotruś i wilk. Reinterpretacja Grupy Koncentrat w choreografii Rafała Dziemidoka. Piotruś i Wilk Siergieja Prokofiewa to dzieło wyjątkowo dobrze wpisujące się w podaną przez Susan Sontag w Notatkach o kampie definicję sztuki klasycznej. Jest piękne, zrozumiałe, bez podtekstów, nie epatuje ekspresją inną, niż ta zawarta w estetyce i stylu kompozycji oraz w wirtuozerii wykonania.
W projekcie Piotruś i Wilk. Reinterpretacja narracja ta zostaje zderzona z metodami pracy i gustami typowymi dla sztuki współczesnej (deformacja, redukcja, potoczność). Czy jest możliwe współistnienie klasyczności i współczesności w jednym przedstawieniu, skoro wszystkie atrybuty sztuki klasycznej są przez sztukę współczesną w całości zanegowane?
Ponadto, w szerszym kontekście, sztuka w ogóle (klasyczna, współczesna i kampowa) jest dziś w kulturze odizolowanym wątkiem, którego jego w założeniu główny konsument – zwykła widownia – nie kocha, nie lubi i nie szanuje. Artyści wszystkich dziedzin i wszystkich nurtów sztuki wysokiej tworzą więc sami dla siebie, swoich producentów, oraz dla wąskiego grona koneserów, nieudolnie, acz heroicznie próbując przekonać wszystkich dookoła, że ma to jakikolwiek sens. Można powiedzieć, że sztuka per se stała się narracją nieproszoną, narracją „obcego”. Co powstanie/zostanie ze zderzenia dwóch nieznoszących się wzajemnie kulturowych prądów z żywiołem zwykłych przechodniów?
koncept, choreografia, reżyseria: Rafał Dziemidok
światło, przestrzeń, kostiumy: Ewa Garniec
adaptacja muzyczna: Oliver Schneller
produkcja: Marta Zientkowska
wykonawcy: Florian Bücking, Bartosz Figurski, Rafał Dziemidok, Magdalena Jędra, Tatiana Kamieniecka, Raisa Kröger
premiera: 20.09. 2014 w Warszawie w ramach Festiwalu WarSoVie.
Projekt wspierany przez Culture.pl
Prezentacja spektaklu Piotruś i wilk. Reinterpretacja w Prusimie odbywa się w ramach projektu Piotruś i wilk. Reinterpretacja, realizowanego we współpracy z Instytutem Muzyki i Tańca w ramach programu Scena dla tańca 2016.
O projekcie:
W projekcie Piotruś i Wilk. Reinterpretacja narracja ta zostaje zderzona z metodami pracy i gustami typowymi dla sztuki współczesnej (deformacja, redukcja, potoczność). Czy jest możliwe współistnienie klasyczności i współczesności w jednym przedstawieniu, skoro najczęściej wszystkie atrybuty sztuki klasycznej są przez sztukę współczesną negowane? Ponadto jako twórcy, ale i jako „obywatele kultury”, realizatorzy odnoszą wrażenie, że sztuka w ogóle (klasyczna, jak i współczesna) jest dziś w kulturze odizolowanym wątkiem, którego w założeniu główny konsument – zwykła widownia – nie kocha, nie lubi i nie szanuje. Można powiedzieć, że sztuka nieużytkowa stała się narracją nieproszoną, narracją „obcego“. Co powstanie/zostanie ze zderzenia dwóch nieznoszących się wzajemnie kulturowych prądów z żywiołem zwykłych przechodniów? Piotruś i Wilk. Reinterpretacja stawia te pytania w różnych krajach, miastach, społecznościach, otrzymując za każdym razem inne odpowiedzi. Od swojej premiery w 2014 projekt był zrealizowany w różnych przestrzeniach publicznych: w Bilbao, Wilnie, Tartu i Magdeburgu, za każdym razem z innymi wykonawcami, po 5-dniowym okresie prób/warsztatów. Ostatnia wersja projektu realizowana była w szklarni miejskiej w Magdeburgu jako przedpołudniowe przedstawienie rodzinne (dla widzów w każdym wieku). Właśnie tę wersję spektaklu (z tą samą obsadą) twórcy chcą pokazać latem 2016 roku w 5 miastach Wielkopolski w ramach jednej trasy. We wszystkich tych ośrodkach realizowany był wcześniej projekt Wielkopolska – Rewolucje (www.wielkopolska-rewolucje.pl), który w spektakularny sposób wprowadził do nich dyskurs współczesnego teatru i tańca. Dla tych miejsc i ich lokalnych społeczności jest to rodzaj świadomej kontynuacji programowej, dla twórców natomiast – szansa na kolejną konfrontację przedstawienia z jeszcze inną widownią.
Pomysłodawca/twórca projektu: Rafał Dziemidok
Kuratorka/producentka: Marta Zientkowska
Więcej informacji: www.scenadlatanca.pl
