ŚREM: Polski Teatr Tańca: DESERT – chor. Paulina Wycichowska

Spektakl Desert Polskiego Teatru Tańca w choreografii Pauliny Wycichowskiej inspirowany jest Małym Księciem Antoine’a de Saint-Exupéry’ego. Odejmuje próbę spojrzenia na tę poetycką i baśniową opowieść z perspektywy osoby dorosłej. Wyobrażenie książkowych postaci i ich wzajemnych relacji staje się bardziej złożone i niejednoznaczne. Poszczególne wątki spotkań łączy metaforyczne miejsce przestrzeni i umysłu – Pustynia, która stawia bohaterów i widza przed konfrontacją z Samotnością.

Z materiałów PTT – pisze Agata Siwiak, współpracująca przy dramaturgii spektaklu:

„Mały Książę Antoine’a de Saint-Exupery’ego nosi wszelkie znamiona gatunkowe baśni: realność miesza się tu z magią, zwierzęta i rośliny stają się pełnoprawnymi bohaterami z własną wizją świata i bliskości, a cała narracja jest osnuta wokół wędrówki głownego bohatera. Przestrzenią podróży jest Pustynia – miejsce silnie nacechowane symbolicznie, historycznie, budujące ciągi skojarzeń i metafor. Pustynia jako stan ducha, szansa na konfrontację z samotnością i głęboko ukrywanymi pragnieniami, lękami i marzeniami. To także miejsce spotkań Ja–Inny i potencjał oswojenia Innego/Obcego, spojrzenia na jego ułomności z czułością i akceptacją. Jak w każdej baśni, nasz bohater spotka w podroży Mędrca (w Małym Księciu symbolizuje go Żmija), tajemniczą postać, która posiadła wielką wiedzę, doświadczenie i niezwykły dar zmieniania ludzkiego życia.

Spektakl Pauliny Wycichowskiej jest próbą dojrzałej, niekiedy ostrej, bo odartej ze stereotypów i jednoznaczności, lektury książki Antoine’a de Saint-Exupery’ego. Artystka wskazuje na pułapki, w które wpada Mały Książę, odrzucając kolejne szanse budowania przyjaźni z napotykanymi postaciami. To pochopna ocena, brak współczucia i cierpliwości oraz pogarda dla ludzkich słabości uniemożliwiają mu budowanie związków i duchowo-emocjonalną harmonię. Zastosowany przez Paulinę Wycichowską psychologiczny mechanizm interpretacyjny buduje nową perspektywę dla odczytania postaci Narratora-Pilota: Mały Książę jest w istocie niedojrzałą częścią, „wewnętrznym dzieckiem” Pilota. Samotność na Pustyni okazuje się dla Narratora szansą na odbycie symbolicznej podroży w głąb siebie: porzucenia idealnej (a więc nierealnej) wizji miłości symbolizowanej przez Różę na rzecz dojrzałości. Dojrzałości, osiągnąwszy ktorą rozumiemy, że nic nie jest jednoznaczne: ludzie są zarazem piękni i brzydcy, niewinni i okrutni, pragnący miłości i jednocześnie przed nią uciekający. Wizualną metaforą tych sprzeczności jest w spektaklu „figura niemożliwa” – operujący złudzeniem optycznym płaski rysunek, ktory sprawia wrażenie trojwymiarowości, jednak konstrukcjajego trójwymiarowego odpowiednika jest niemożliwa…”

Realizacja projektu odbywa się w ramach Stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego „Młoda Polska” dla Pauliny Wycichowskiej.

Tu do obejrzenia fragment z prób: http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=3Z_fAUsOCxY

Realizatorzy
choreografia: Paulina Wycichowska
muzyka: Szymon Brzóska
współpraca dramaturgiczna: Agata Siwiak
scenografia: Piotr Tetlak
kostiumy: Adriana Cygankiewicz
video: Daniel Stryjecki
W spektaklu wykorzystano: wiersz Walta Whitmana w przekładzie Andrzeja Szuby To ty jesteś
tą nową istotą, która ma się ku mnie? oraz fragmenty Małego Księcia Antoine de Saint-Exupery w przekładzie Jana Szwykowskiego i Innego świata Gustawa Herlinga-Grudzińskiego.
Utwor Vesperi Szymona Brzoski w wykonaniu Mosaic String Quartet (Nowy Jork)
Realizacja artystyczna i techniczna: Polski Teatr Tańca.
Premiera spektaklu powstała w ramach cyklu D’Arte – Dalkia Artystycznie

Premiera: 25.11.2011.