Fot. J. Multarzyński
Dzieło pochodzi z XVIII wieku i można je zakwalifikować jako baletową komedię o sielankowym wydźwięku, tak modnym we Francji tuż przed rewolucją 1789 roku. Urokliwa historia opowiedziana za pomocą klasycznego tańca i mimiki, niezmiennie silnie oddziałuje na publiczność, w wielu fragmentach rozbawiając ją do łez.
Jest to komiczna sielanka, której muzyka oparta jest na tańcach i pieśniach ludowych pochodzących z końca osiemnastego wieku. Akcja jest zręcznie skonstruowana, posiada prostą treść o bardzo francuskim charakterze, która osnuta wokół miłości, przekazuje prawdę o życiu, wyśmiewając słabości ludzkiego charakteru.
Postaci Lisy i Colina pozwalają stworzyć role o ogromnej wyrazistości oparte na wysokiej technice tańca klasycznego. Wykonawcy tych ról powinni posiadać silną indywidualność – wszak cecha ta w balecie jest decydującym czynnikiem. Matka Simone jest postacią wręcz wymarzoną dla tancerza (wykonuje ją zwykle mężczyzna), ale ze względu na swoją groteskowość bardzo trudną, w której powinno się wykazać nie tylko kunsztem aktorskim, ale pełnym klasy humorem i dowcipem. Sceny zbiorowe urzekają plastyką ruchu, eksponując sielankowo-pastoralny charakter dzieła.
Choreografia: Natalia Fedorowa
Scenografia: Ilona Binarsch
Kostiumy: Ryszard Kaja
Libretto: Jean Dauberval
Opracowanie Muzyczne: Ferdinand Herold i Peter Ludwig Hertel
