Anna Piotrowska, fot. Paweł Wyszomirski
Polska Sieć Tańca to pierwsza, sformalizowana sieć centrów wspierających sztukę tańca, opierająca się na współpracy dwunastu ośrodków w całej Polsce. W jej ramach w Centrum Sztuki Mościce w Tarnowie, w ramach Festiwalu Sztuki ArtFest 2019 zostanie pokazany spektakl fascynat odśrodkowy_dwatrzycztery w choreografii i reżyserii Anny Piotrowskiej. Jest to tryptyk, składający się ze spektakli: ce_real mothers (Anna Piotrowska, Małgorzata Piotrowska), kompozycja_trzecia rzeczywistość (Joanna Chitruszko, Anna Piotrowska, gitara basowa: Aleksandra Piotrowska) oraz ziemia niczyja (Anna Piotrowska, Kamil Bończyk, Alexey Torgunakov, beatboxing: Dominik „Domix” Franusik; scenografia: Adam Królikowski).
O spektaklu:
Tryptyk pt. fascynat odśrodkowy_dwatrzycztery jest koprodukcją Centrum Sztuki Tańca i Fundacji_eferte, stworzonym przez Annę Piotrowską na jej 44 urodziny. Głównym powodem stworzenia tryptyku była chęć zmierzenia się przede wszystkim z zagadnieniem kompozycji poprzez ustawienia i relacje liczbowe w przestrzeni, które zostały zgłębione o aspekt relacji, sztuki i filozofii. Głównym wątkiem projektu choreograficznego Anny Piotrowskiej odśrodkowy fascynat_dwatrzycztery była fascynacja kompozycją, która zaistniała w trzech formach choreograficznych: duecie, trio i kwartecie. Istotne jest to, że choreograf tworzył dzieła od środka, zajmując się nie tylko kompozycją, ale też relacjami w jej wewnętrznej perspektywie. Co ważne, zostały w nim poruszone różne osobiste i formalne aspekty relacji i obecności w relacji.
W pierwszej i drugiej części po raz pierwszy wystąpiły córki Anny Piotrowskiej, Aleksandra i Małgorzata. To bardzo ważny moment nie tylko osobisty, ale też ogromna ciekawość Piotrowskiej jako artystki, na relację rodzinną w profesjonalnym świecie. Ciekawi, jak pasje i rozumienie świata przekładają się na pracę z córkami, które od zawsze były za kulisami w tym świecie.
Kolejne ważne spotkanie artystyczne to kompozycja_trzecia rzeczywistość z Joanną Chitruszko, z którą wcześniej Piotrowska zrealizowała trzy spektakle: kwadrat w szafie, zmianAA pogody i PRZY PRZY hedonistyczna uprzykrzona historia przyjemności.
Tutaj ważna jest wzajemna fascynacja, wierność i wiara w to, co poprzez sztukę wspólnie artystki tworzą.
Ostatnia propozycja to kwartet, który poprzez udział choreografki staje się też bardzo osobisty. Spektakl stworzony został z codzienności pracy tancerza, ruchowca, performera, z systematycznego obcowania w studiu tanecznym i w życiu artystycznym, tworząc przez 4 lata zespół Rozbark. „ziema niczyja” rodzi się z totalnej obecności tancerza, który jest w stanie pustki i na małym obszarze, tworzy siebie w relacjach bez relacji. Odśrodkową konfigurację osobowości tworzą: Anna Piotrowska, Kamil Bończyk, Alexey Torgunakov i muzycznie Dominik „Domix” Franusik.
Scenografia: Adam Królikowski
Premiera: 24 września 2018, Warszawa, Centrum Sztuki Tańca w Warszawie
Koprodukcja: Centrum Sztuki Tańca w Warszawie / eferte_Fundacja Rozwoju Tańca
Partnerzy: Dom Kultury Kadr / Fundacja Rozwoju Teatru ‘NOWA FALA’ / Fundacja Artystyczna PERFORM
Współpraca: Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski, mufmi
Projekt współfinansowany przez m. st. Warszawa
RELACJA
Artystki o ce_real mothers:
Jak poprzez taniec, ruch, obecność można stworzyć obraz jednej z najgłębszych relacji w marzeniach opartych na ideale. Matka i córka. Trudno tworzyć opis do tak wyjątkowego wydarzenia, jakim jest wspólny, dojrzały spektakl matki i córki. Wcześniej miałyśmy doświadczenie i spotkanie artystyczne w spektaklu Heritage, którego premiera odbyła się podczas Międzynarodowego Festiwalu Solo Duo Dance w Budapeszcie (18 stycznia 2015) w MuTheatre. Małgorzata miała wówczas 13 lat. ce_real mothers jest spełnieniem naszych marzeń sprzed dwóch lat. Pomysł przez cały ten czas dojrzewał. Naszą uważność na siebie i relację, którą tworzymy, eksplorowałyśmy przy każdym naszym spotkaniu w studio i nie tylko. Tym bardziej zagranie premiery było dla nas ważne, ponieważ Małgorzata 23 września skończyła 16 lat, a 24 września Anna skończyła 44 lata. Spektakl nasz jest zwieńczeniem poczucia tego, co jest między nami. Jaką mamy we wspólnym świecie własną przestrzeń. Jakie są podobieństwa w postrzeganiu każdej z nas z osobna. Nie jest to typowy spektakl mówiący o relacji, o problemach, o sprawach. Zbudowany jest na autentycznej bliskości fizycznej, eksplorowanej od samych narodzin Gosi. Niezwykłym prezentem dla nas jest muzyka, którą skomponowała dla nas Aleksandra Piotrowska, która scala nasz osobliwy trójkąt artystyczny.
Występują: Anna Piotrowska, Małgorzata Piotrowska
Czas trwania: 25 min
SZTUKA
kompozycja_trzecia rzeczywistość
„Kontrast jest konieczny, by istniały rzeczy i powstać mogła trzecia rzeczywistość”
Hans Bellmer
Poszukiwania do spektaklu obejmuje temat ciała, instalacji, w stanach gęstości i zawieszeń, wydobywając kompozycję wyobrażeń w zmieniających się żywych obrazach. Intrygująca wydaje się postać artysty Hansa Bellmera, ekscentrycznego samotnika z oryginalną fantazją, który zafascynowany był m.in. surrealizmem. Hans Bellmer znany głównie z serii rzeźbiarskich instalacji „Lalka” – fascynujących lalkowych kompozycji to urodzony w Katowicach w 1902 roku niemiecki malarz, rzeźbiarz i grafik. Jak mówi sam Bellmer: „Myślę, że różne sposoby ekspresji – postawa, ruch, gest, działanie, dźwięk, słowo, wyobraźnia, ustawienie przedmiotów – biorą się z tego samego mechanizmu, i że ich źródło ma podobną strukturę. Podstawowym rodzajem ekspresji, jeśli nie będzie komunikacja, to będzie refleks. Jakiej potrzebie, jakiemu cielesnemu pragnieniu może on odpowiadać? (…). Dziwna hybryda powstaje z połączenia rzeczywistych i nierealnych elementów, rodzi się ona z przyzwoleń i zakazów obydwu tych elementów, z których jeden o tyle zyskuje na rzeczywistości, o ile drugi się jej zrzeka.”
Występują: Joanna Chitruszko, Anna Piotrowska, Aleksandra Piotrowska
Czas trwania: 30 min
FILOZOFIA
ziemia niczyja
„To, co charakteryzuje artystów współpracujących razem z Anną Piotrowską, to totalna akceptacja różnorodności, która zapisana jest i studiowana w ciele. Każde ciało jest inne, indywidualne, niepowtarzalne, a to co łączy artystów to pasja i wiara w kreatywność i proces tworzenia. Sztuka jest podróżą w głąb siebie, szukamy wspólnej energetycznej przestrzeni twórczej. Poszukujemy tożsamości energetycznej, społecznej i artystycznej. Interesuje nas m.in. definiowanie i redefiniowanie pojęcia „ciała industrialnego”, uwikłanego w historię i znaczenia. Nie bez powodu Śląsk kojarzony jest często ze specyficzną aurą sentymentalizmu, przełamaną miejscami bezkompromisowym realizmem. Ta sama atmosfera zdaje się towarzyszyć klimatowi pracy z ciałem w artystycznych dokonaniach Piotrowskiej.”
Anna Duda
Charakterystyczne dla „ciała industrialnego” staje się właśnie swoiste bycie na pograniczu i chęć zrozumienia swojej własnej tożsamości. W tym wypadku powiązanie „ciała industrialnego” z pamięcią miejsca przywiodło choreografkę do ziemi niczyjej, która z jednej strony ma ogromny potencjał, nienaruszalność i odrębność, z drugiej skłania do nostalgii i do rozważań o samotności nie tylko ludzi, ale też miejsc, tworzących bezkompromisowy realizm.
Występują: Anna Piotrowska, Kamil Bończyk, Alexey Torgunakov, Dominik „Domix” Franusik
Czas trwania: 60 min
Anna Piotrowska
Tancerka, choreografka, reżyserka, nauczycielka tańca współczesnego, Fundatorka i Prezes Zarządu Fundacji Rozwoju Tańca eferte, założycielka „mufmi” teatr tańca w Warszawie (1995). Od 1996 roku stworzyła 110 autorskich choreografii i przedstawień. Kierownik artystyczny (2014-2018) w Teatrze ROZBARK. Pomysłodawczyni i koordynatorka wielu ogólnopolskich i międzynarodowych programów edukacyjno-kulturalnych: PolemiQi, Atak przestrzeni, Kierunek, (Europa_Warszawa).taniec, SoloDuo_Polska, laboratorium choreografii, British 4 Polish Dance i in.
Laureatka SoloDuo Dance Festival (Budapeszt 2005/2006), wielokrotna jurorka SoloDuo. Stypendystka British Council Awards 2004 Young Polish Arts Entrepreneur. Producentka przedstawień teatru tańca. Jurorka Doliny Kreatywnej programu TVP2 w dziedzinach taniec i animacja kultury. Jurorka Międzynarodowego Konkursu Choreograficznego Uczniów Szkół Baletowych.
***
Polska Sieć Tańca to pierwsza, sformalizowana sieć centrów wspierających sztukę tańca, opierająca się na współpracy dwunastu ośrodków w całej Polsce. Sieć wspiera cyrkulację rodzimych produkcji oraz wymianę artystyczną w naszym kraju, a jej otwartość zarówno na instytucjonalne teatry, jak i na niezależnych twórców, daje szansę na zaprezentowanie polskiej sztuki tańca w całej jej różnorodności.
W 2019 roku PST tworzą centra założycielskie Sieci: Lubelski Teatru Tańca, Kielecki Teatr Tańca, Teatr Tańca i Ruchu ROZBARK, Krakowskie Centrum Choreograficzne, program Stary Browar Nowy Taniec, Regionalne Centrum Kultur Pogranicza, oraz nowi partnerzy: Fundacji Polka dot, Centrum Sztuki Mościce, Krotoszyński Ośrodek Kultury, Suwalski Ośrodek Kultury, Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski oraz Centrum Sztuki Tańca we współpracy z Mazowieckim Instytutem Kultury.
Kierownikiem i pomysłodawcą Polskiej Sieci Tańca jest Maciej Kuźmiński.
Głównym organizatorem Polskiej Sieci Tańca od 2019 roku jest Instytut Muzyki i Tańca.
Więcej informacji na stronie: www.pst.info.pl
Kalendarz wydarzeń
