fot. Martin Popelar, „All That Jazz, Rock, Blues”
Centrum Sztuki Mościce w Tarnowie zaprasza, w ramach festiwalu Scena Otwarta 2019, na spektakl All That Jazz, Rock, Blues Narodowego Teatru Morawsko-Śląskiego. Po spektaklu odbędzie się spotkanie z artystami.
O spektaklu:
To porywająca fuzja trzech różnorodnych stylów choreograficznych, muzycznych i dramaturgicznych. Poszczególne części spektaklu, które przygotowali znakomici choreografowie: Itzik Galili, Johan Inger i Regina Hofmanová zabiorą widzów w różne czasy i miejsca: począwszy od egzotycznej Kuby i muzykę Péreza Prado, przez amerykańskie dzielnice i charakterystyczny głos Toma Waitsa, po argentyńskie ulice i tango Astora Piazzolli.
Après Rasage
Tango argentyńskie wiąże się z szeregiem mitów i stereotypów: nieśmiertelna pasja, pragnienie, czerwone róże w zębach. Wszyscy jesteśmy otoczeni takimi stereotypami, a ja staram się je obserwować z nieco innej perspektywy, umieszczając wszystko w innym kontekście, pełnym rytuałów i gestów, w których wszystko wydaje się czarne lub białe. Ale Après Rasage to coś więcej. W istocie chodzi o mężczyzn, męskość i różne jej aspekty, które mogą wydawać się śmieszne, niepokojące, a nawet uspokajające. Pytanie brzmi: dlaczego? I dlaczego straciliśmy zdolność czytania między wierszami…?
W swojej choreografii Après Rasage Regina Hofmanová precyzyjnie obserwuje ludzką mowę niewerbalną. Stoi ona na granicy ruchu i tańca. Wykorzystuje rekwizyty, słowa, okrzyki oraz specjalnie oświetlenia zaprojektowane przez Daniela Tesařa, który wyczarował wiele fascynujących obrazów i nastrojów. (…) / www.tanecniaktuality.cz
Choreografia: Regina Hofmanová
Muzyka: Ástor Piazzolla
Scenografia: Renata Weidlichová
Projekt oświetlenia: Daniel Tesař
Rain Dogs
Piosenki Toma Waitsa opowiadają namacalne historie. Dlatego też udało mi się stworzyć określone sytuacje na bazie historii z tych piosenek. Jednak tym, co spodobało mi się bardziej był pomysł, aby uczynić treść trochę bardziej abstrakcyjną, a tym samym, coraz bardziej zbliżoną do tematu piosenki w swojej istocie – mówi choreograf Johan Inger.
Choreografia: Johan Inger
Muzyka: Tom Waits
Scenografia: Johan Inger
Projekt oświetlenia: Peter Lundin
O Balcão de Amor
Tkając marzenia i rzeczywistość, przeszłość i teraźniejszość, Galili zaprasza widzów do refleksji nad tym, co pozostaje ukryte w ślepej rzeczywistości. Łączy ekspresyjne ruchy z przejmującymi lub poetyckimi obrazami, często tworzonymi dzięki zaprojektowanemu przez siebie oświetleniu; przekształca swoje doświadczenie i postrzeganie świata w spektakl, który jest uniwersalny i ludzki. Jego nieustające intensywne badania nad interakcją ruchów z tekstami, wyświetlanymi lub mówionymi – jak w solowym utworze Little Tiny Bite – czyni go wyjątkowym choreografem na scenie międzynarodowej. Słownictwo ruchowe Galiliego jest bardzo energiczne, czasem nawet akrobatyczne.
Program zamyka energetyczny spektakl Itzika Galiliego O Balcão de Amor z muzyką Péreza Prady. Choreograf przenosi na scenę wielu różnych typów i facetów wraz z chwytliwymi rytmami kubańskiego mamba. Różnią się od siebie kostiumami i charakterystycznymi ruchami, ale wszystkich łączy czyste szczęście podczas tańca. Czasami przypominało mi to programy rozrywkowe w komercyjnych stacjach telewizyjnych, np. na samym początku, kiedy sztywny młody człowiek z charakterystycznymi okularami próbuje zabłysnąć w świetle reflektorów, ale ono wciąż od niego ucieka, więc na końcu jego chwałę zdobywa ktoś inny. Świat tańca według Galiliego jest nie tylko przyjemny, ale także ciekawy motorycznie i pomysłowy. Świadczy o tym końcowy duet akrobatyczny złożony z wielu czystych gagów ruchowych. W dobrym tego słowa znaczeniu Barbora Šulcová i Stéphane Aubry wystawiają się tutaj. / Roman Vašek, www.operaplus.cz
Choreografia: Itzik Galili
Muzyka: Pérez Prado
Projekt oświetlenia: Itzik Galili
Czas trwania całego spektaklu: 2 godz. 15 minut (w tym 2 przerwy)
Cena biletu: 45 zł (normalny), 40 zł (ulgowy/ II sektor/ pufy), 230 zł (karnet)
Bilety w cenie 1 zł dla działaczy opozycji antykomunistycznej i osób represjonowanych z powodów politycznych
Sprzedaż biletów: on-line na www.csm.tarnow.pl, www.scenaotwarta.pl i w kasie CSM ul. Traugutta 1, Tarnów, tel. +48 14 633 46 04
Twórcy:
Regina Hofmanová – przed przystąpieniem do studiów magisterskich w dziedzinie choreografii ukończyła wydział tłumaczeń ustnych i pisemnych na Uniwersytecie Karola w Pradze. Podczas studiów brała udział w wielu międzynarodowych warsztatach oraz uczestniczyła w letnich programach w Laban Centre w Londynie. Ukończyła Central Film School w Londynie, jest autorką krótkometrażowych filmów tanecznych. Była producentką niezależnych spektakli wystawianych w Czechach i w innych krajach. Jako choreografka i reżyserka ruchu scenicznego pracowała przy produkcjach operowych, w tym Voják a tanečnice, Dama pikowa, Kandyd Bernsteina i Śmierć Klinghoffera w Praskim Teatrze Narodowym. Artystka współpracuje z aktorami, śpiewakami, tancerzami tanga argentyńskiego, łyżwiarzami figurowymi i osobami niepełnosprawnymi umysłowo. W swoim procesie twórczym korzysta z codziennych gestów i wielu stylów tanecznych, w tym współczesnego, jazzu, teatru muzycznego, tanga argentyńskiego i Bollywood. Często używa stereotypów, aby zwrócić uwagę na świadome i podświadome banały oraz ukryte aspekty podświadomości. Jej prace w dużej mierze wykorzystują humor, rekwizyty i głos.
Johan Inger – ukończył naukę tańca w Royal Swedish Ballet School oraz National Ballet School w Kanadzie. Od 1985 do 1990 roku tańczył ze Szwedzkim Królewskim Baletem w Sztokholmie. W 1990 roku dołączył do Nederlands Dans Theater I. Jako choreograf zadebiutował 5 lat później spektaklem Mellantidl stworzonym dla Nederlands Dans Theater II. Spektakl był częścią Holland Dance Festival i odniósł natychmiastowy sukces – przyniósł Ingerowi nagrodę Philip Morris Finest Selection Award 1996 w kategorii taniec współczesny, a w 2001 roku artystę nominowano do Laurence Olivier Award w kategorii Najlepsza Nowa Produkcja Taneczna. Inger stworzył wiele spektakli dla Nederlands Dans Theatre (m.in.: Sammanfall, Couple of Moments, Round Corners, Out of breath, Dream Play, Walking Mad, Dissolve in this – z okazji jubileuszu 50-lecia zespołu, Tone Bone Kone, I New Then, B.R.I.S.A., Sunset Logic, One and One). Gdy Inger opuścił Nederlands Dans Theatre, objął kierownictwo artystyczne nad Cullberg Ballet w Sztokholmie (jego choreografie dla tego zespołu to np. Home and Home, Phases, In Two, Within Now, As if, Negro con Flores, Blanco, Position of Elsewhere czy Point of eclipse). W 2011 roku Inger stworzył oparty na muzyce Toma Waitsa Rain Dogs dla Basel Ballett w Szwajcarii, który publiczność przyjęła z entuzjazmem. W 2013 roku powstał Tempus Fugit dla Basel Ballet w Szwajcarii. Dwa lata później Inger zaprezentował swą Carmen w Compaňia Nacional de Danza w Madrycie i kolejny pełnowymiarowy wieczorny program oparty na Sacre du printemps z udziałem Szwedzkiego Baletu Królewskiego w Sztokholmie. W marcu 2016 roku spektakl Bliss dla Aterballetto został nagrodzony Danza & Danza Prize 2016 za najlepszą włoską produkcję. Jego najnowsza choreografia – utwór Peer Gynt stworzony dla Basel Ballet – miał swą premierę w maju 2017 roku. Johan Inger jest laureatem nagrody Złoty Teatr Tańca 2000, a także nagrody za osiągnięcia od Stichting Dansersfonds’79. W 2013 roku otrzymał prestiżową nagrodę Carina Ari za ogólnoświatową promocję szwedzkiej sztuki i tańca.
Itzik Galili – stworzył ponad 90 prac dla międzynarodowych zespołów tanecznych na całym świecie, zdobywając uznanie jako ważny głos w dziedzinie choreografii. Jego twórczość łączy ekspresyjne ruchy z przejmującymi lub poetyckimi obrazami, często tworzonymi dzięki zaprojektowanemu przez siebie oświetleniu. Przekształca swoje doświadczenie i postrzeganie świata w spektakl, który jest uniwersalny i ludzki. Słownictwo ruchowe Galiliego jest bardzo energiczne, czasem nawet akrobatyczne. Dzięki bardzo subtelnym, znaczącym gestom jest w stanie przekazać ekspresję lub zmiany w relacjach między ludźmi. Urodzony w Izraelu Galili przeprowadził się do Holandii i założył własną firmę projektową w Amsterdamie. Został dyrektorem artystycznym nowo założonego zespołu tanecznego w Groningen, NND / Galili Dance, który pod jego kierownictwem wyrobił sobie rozpoznawalną markę. Powrócił do Amsterdamu jako współzałożyciel i dyrektor artystyczny zespołu tańca współczesnego. W 2006 roku Itzik Galili został pasowany na rycerza Królewskiego Zakonu Domu Oranje Nassau przez królową Beatrix z Holandii za wkład w taniec holenderski. W 2009 roku jego dzieło A Linha Curva (stworzone dla Balé da Cidade de São Paulo) zostało zaprezentowane premierowo przez Rambert Dance Company w Sadler’s Wells, było nominowane do 3 nagród w Wielkiej Brytanii: Knights of Illumination (za projekt oświetlenia), Critics’ Circle (dla najlepszej nowoczesnej choreografii) oraz Laurence Olivier (dla najlepszej nowej produkcji). Od 2011 roku Galili jest gościnnym choreografem na międzynarodowej scenie tanecznej.
Narodowy Teatr Morawsko-Śląski w Ostrawie – największy i najstarszy profesjonalny teatr w regionie morawsko-śląskim. Na 2 scenach regularnie występują 4 zespoły artystyczne – operowy, dramatyczny, operetkowy/musicalowy i baletowy. Na przestrzeni dziejów z miejscem tym związane były postaci istotne dla kultury europejskiej i światowej: malował tu Oskar Kokoschka, występowali Igor Strawiński, Siergiej Prokofiew i Paul Hindemith, a w 1964 roku Merce Cunningham, John Cage i Robert Rauschenberg. Tradycje zespołu baletowego NDM sięgają 1919 roku, co czyni go jednym z najstarszych w Czechach. Pierwszym ważnym dla historii szefem zespołu był włoski baletmistrz Achille Viscusi (1919-1923), który stworzył pierwszy zespół tańca artystycznego w Ostrawie. Od roku 2013 zespołem kieruje Lenka Dřímalová. W ostatnich pięciu latach zespół baletowy NDM współpracował z czołowymi światowymi choreografami: Jiřím Kyliánem, Ohadem Naharinem, Yourim Vámosem, Paulem Chalmerem, Johanem Ingerem, Itzikiem Galilim, Mario Schröderem czy Jackiem Przybyłowiczem. Członkowie zespołu są regularnie nominowani do nagrody Thalia za wybitne osiągnięcia artystyczne w Czechach. Aktualnie zespół baletowy NDM składa się z 36 tancerzy oraz 6 stałych rezydentów. Poza artystami z Czech, w zespole pracują tancerze z 13 krajów.
Nagrody
Największym i najbardziej medialnym sukcesem Baletu NDM jest nominacja do nagrody Thalia 2017 za wybitny występ sceniczny w 2017 roku dla Barbory Šulcovej za rolę solową w choreografii O Balcão de Amor. Stéphane Aubry otrzymał nominację za swoją solówkę w tej samej choreografii. Doroczną nagrodę w głosowaniu OPERA PLUS 2017 na najlepszą choreografię i spektakl taneczny z udziałem czeskich i zagranicznych tancerzy w produkcjach wystawionych w Republice Czeskiej w ubiegłym roku otrzymała choreografia Reginy Hofmanovej – Après Rasage oraz choreografia Itzika Galiliego – O Balcão de Amor. Barbora Šulcová została nominowany za najlepszy występ taneczny. Doroczne nagrody Opera Plus są w rzeczywistości jedynymi nagrodami przyznawanymi przez rodzimą publiczność w Czechach. W pierwszej edycji nagrody Jantar – Morawsko-Śląskiej Nagrody Kulturalnej ufundowanej przez magazyn kulturalny „Ostravan.cz” – doceniono ponownie Barborę Šulcovą w uznaniu za zrozumienie lekkiego stylu muzycznego choreografa Itzika Galiliego w O Balcão de Amor.
