Tarnów/VI Festiwal Scena Otwarta: Compagnie Hervé Koubi „Dzikie noce lub pierwsze poranki świata”

Zdjęcie: Tarnów/VI Festiwal Scena Otwarta: Compagnie Hervé Koubi „Dzikie noce lub pierwsze poranki świata”

Fot. Michel Cavalca

Wersja do druku

Udostępnij

VI Międzynarodowy Festiwal Teatrów Tańca SCENA OTWARTA to cykliczne zdarzenie, które w tej edycji ukazuje teatr tańca w bogatym kontekście polskiej i światowej kultury. Gromadzi w jednym miejscu wybitne a także nowatorskie zespoły i artystów z całego świata popularyzując dokonania teatru tańca. Program VI Sceny Otwartej obejmuje spektakle teatru tańca prezentujące światowej sławy polskich i zagranicznych choreografów. W tym roku wystąpią  tancerze z Teatru Beijing Dance/LDTX (Chiny), Compagnie Hervé Koubi (Francja), Kieleckiego Teatru Tańca, Polskiego Baletu Narodowego. Compagnie Hervé Koubi pokaże spektakl Dzikie noce lub pierwsze poranki świata.

Hervé Koubi o spektaklu:

Pięć lat spędziłem pomiędzy Algierią i Francją, z obu stron Morza Śródziemnego, tego morza, które jest u początków wszystkich ludów wykorzenionych i wygnanych. Morza, które stanowi najważniejsze i nierozerwalnie wspólne pochodzenie wszystkich tych, których nazywa się mieszkańcami basenu Morza Śródziemnego. Podczas gdy na próżno usiłowałem odnaleźć wspomnienia na ziemi moich przodków, to w Algierii raczej nawiązałem nowe więzi, więzi niesłychane, które pozwoliły mi lepiej zrozumieć, skąd pochodzę, a być może i to, kim jestem. Spotkałem przyjaciół sztuki, świadków historii, która dla mnie pozostawała zaginiona. Spotkałem tych, których lubię nazywać swoimi odnalezionymi braćmi. Odkryłem tam drugiego człowieka, wyjechałem stamtąd, złakniony tajemnicy, po to, by nakreślić kontury nowej przygody.

Spektakl Dzikie noce lub pierwsze poranki świata ma swoje źródło w tej bogatej i niemożliwej do pominięcia historii basenu Morza Śródziemnego. Zdecydowałem się podążyć tą drogą świadczącą o mojej chęci wyjścia w kierunku drugiego, innego, nieznanego człowieka, na przekór rzeczywistości kreowanej przez media, które wykorzystują wszelkie niejasności i dyktują zbyt często myślenie o nas i innych w kategoriach: „my” – ludzie cywilizowani, a nas sąsiedzi – dzicy, nieokrzesani. Media koncentrują się na ukazywaniu, zamiast etymologicznego sensu słowa „barbaros” („dziki”), jego pejoratywnego znaczenia, jako określenia osoby pozbawionej wszelkich cywilizowanych odruchów i bezzasadnie używającej przemocy. Z pewnością ważne jest, by wiedzieć, skąd się pochodzi, by wiedzieć, dokąd się zmierza, ale istotna jest również świadomość, z jakiej pozycji się o tym mówi, co w obecnym kontekście wydaje mi się koniecznością. Myślę również, że powinniśmy wszyscy wierzyć w uniwersalność wszystkich kultur, podzielonych, pomieszanych, a przy tym zarazem ściśle ze sobą powiązanych, tak jak i my musimy wierzyć w przyszłość, która, według mnie, może być tylko wspólna. Dzikie noce lub pierwsze poranki świata są zatem jak odbicie się z dna morza, kiedy jesteśmy zanurzeni w ciemnych głębinach, by móc lepiej wydostać się na powierzchnię. Chodzi o to, by wyjść z ciemności, odrzucić obskurantyzm swojego myślenia, żeby odnaleźć światło w historii, którą wspólnie dzielimy.

Kim byli ci Dzicy przybyli z Północy, tajemniczy „ludzie morza”, których zbrodnie opisują Biblia, kroniki i starożytne zabytki, nie wspominając o tym, kim byli ani skąd przybywali? Kim byli owi inni dzicy ze Wschodu, geniusze mrocznych czasów, Persowie, Jonowie, Scytowie i Babilończycy, muzułmańscy Arabowie? Jakiej nieznanej, zapomnianej, odzyskanej, zasymilowanej lub zatartej historii jesteśmy dziedzicami? Ludy stepowe lub budowniczy grobowców, uznający lub nie wierzący w żadnych bogów, pacyfiści czy wojownicy, pokonani, a zarazem płodni… Istnieją tysiące sposobów, by pokazać fałszywy obraz tamtych społeczeństw…

Inny, obcy wzbudza i zawsze wzbudzał strach, strach podszyty wyobraźnią, wraz z wszystkim tym, co ujawnia w konfrontacji niewiedzę i frustrację. Decyduję się zatem przedstawić tutaj ten odziedziczony po przodkach strach przed obcym, aby poszukać i odsłonić wszystko to, co w uzasadniony sposób należy do wiedzy ukrytej, do bogactwa dzikich kultur, a zarazem aby zakwestionować „kilka uprzedzeń mocno zakorzenionych w naszych umysłach przyzwyczajonych do odczytywania przeznaczenia całej ludzkości, mając na oczach klapki, pozwalające dostrzegać tylko i wyłącznie kulturę zachodnią.” (cytat Aline Kiner – pisarka i historyczka). Nie chodzi mi o to, by dokonywać rehabilitacji historii w związku z wymienionymi obcymi ludami, ani by pisać jej apologię, ale o to, by rzucić na nią właściwe światło i postarać się owych dzikich ukazać w interesujący sposób, jako naszych przodków.

Pewna nuta orientalizmu podsyciła moje reflekcje i wyobrażenia o Oriencie, co ukazałem w sztuce Ce que la jour doit à la nuit a inspiracją dla Les Nuits Barbares ou les premiers matins du monde stały się: dzikie wesele Jeana Cocteau (obrazkowe alegoryczne dzieło Jeana Cocteau, odkryte w murze obwodowym muzeum w Menton, mieście usytuowanym dokładnie nad brzegiem Morza Śródziemnego) a także zachodnia i orientalna muzyka sakralna, wspaniałe ślady pozostawione przez kultury Wandalów, Persów, Gotów, Celtów, Hunów i muzułmańskich Arabów. Zdecydowałem się skierować swój wzrok na to, co wydaje mi się najpiękniejsze, na pomieszanie kultur, religii, sakrum w przeciągu historii, aby mogło mi to pomóc w zarysowaniu i ujawnieniu fundamentów wspólnej geografii, na której dziś od jednego do drugiego końca świata się opieramy, najczęściej o tym nie wiedząc. Chcę również pochwycić historię, otworzyć oczy, przeniknąć istotę innego, pobiec za Wolnością i przypomnieć sobie, że słowo „dziki” wymawia się również „Amazigh”, co oznacza „człowiek wolny”.

Choreografia: Hervé Koubi with input of dancers
Asystent choreografa : Guillaume Gabriel, Carl Portal
Tancerze: Lazhar Berrouag, Nasreddine Djerrad, Abdelghani Ferradji, Fayçal Hamlat, Nassim Hendi, Amine
Maamar Kouadri, Giovanni Martinat , Riad Mendjel, Mourad Messaoud, Issa Sanou, Mustapha Zahem, Adel Zouba
Muzyka: Wagner – Mozart – Faure – Traditionnal Algerian Music
Opracowanie muzyczne: Maxime Bodson
Oświetlenie: Lionel Buzonie
Kostiumy: Guillaume Gabriel assisted by Claudine G-Delattre

Po spektaklu:  Spotkanie z artystami w foyer.

Bilety: 

sektor A – 30 zł, sektor B – 20 zł – zakup w kasie CSM lub ON-LINE

Istnieje możliwość zakupienia KARNETU na wszystkie wydarzenia w cenie – 100 zł (sektor A), 70 zł (sektor B) – zakup tylko w kasie CSM

Informacje i rezerwacja: CSM (żółty punkt)
czynny: od pon. do pt. w godz. 10:00 – 20:00, od soboty do niedzieli w godz. 15:00 – 20:00
ul. Traugutta 1, Tarnów, tel: +48 14 633 46 04

Do pobrania:

PROGRAM FESTIWALU

Strona festiwalu:  www.scenaotwarta.pl

 

Międzynarodowy Festiwal Teatrów  Tańca Scena Otwarta  finansowany z budżetu Województwa Małopolskiego oraz współfinansowany z budżetu Miasta Tarnowa.

Scena Otwarta 2016 logo (miniaturka)Małopolska logo (miniaturka)

KALENDARIUM

ARCHIWUM WYSTAWIEŃ

godz. 19:00

Tarnów: Centrum Sztuki Mościce, ul. Traugutta 1

W ramach naszej witryny stosujemy pliki cookies w celu świadczenia Państwu usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb.

Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Państwa urządzeniu końcowym.

Kliknij tutaj, aby dowiedzieć się więcej.

Close