Fot. Patrycja Płanik.
Spektakl-protest hiszpańskiej performerki Angéliki Liddell, która swoją sceniczną obecność opiera na prostych, lecz niezwykle intensywnych działaniach. W trakcie 60 minut przedstawienia oglądamy Liddel, która tańczy, pije, kaleczy się, śmieje się, miota przekleństwa. Ten zestaw prostych gestów w połączeniu z poetyckimi tekstami autorstwa Angeliki Liddell układa się w niezwykle klarowną wypowiedź artystki, która w bezkompromisowy sposób ujawnia opresyjność współczesnej kultury, zdominowanej przez powszechną przemoc seksualną wobec kobiet. Angélica Liddell to bez wątpienia jedno z najważniejszych objawień w światowym teatrze ostatnich lat.
reżyseria, scenografia i kostiumy: Angélica Liddell
reżyseria światła: Carlos Marquerie
wideo: Vicente Rubio
technik oświetleniowiec: Octavio Gómez
menedżer sceny: África Rodríguez
kierownictwo techniczne: Marc Bartoló
asystent produkcji: Mamen Adeva
producent wykonawczy: Gumersindo Puche
obsada:
Angélica Liddell
premiera: 13 kwietnia 2005
czas trwania: 60 minut (bez przerwy)
producent: Iaquinandi, S.L.
koproducent: Museo Nacional Centro de Arte Reina Sofía w Madrycie
ANGÉLICA LIDDELL (ur. 1966 w Figueres) – nazwisko doskonale znane na najważniejszych europejskich festiwalach. Zdobywczyni Leone d’argento per il Teatro (Srebrnego Lwa Teatralnego) na Biennale Sztuki w Wenecji w 2013 roku.
Czołowa hiszpańska performerka, dramatopisarka, aktorka i reżyserka. Ukończyła studia psychologiczne i sztuk dramatycznych. W roku 1993 założyła w Madrycie Atra Bilis Teatro. Do tej pory wystawiła z nim dwadzieścia dwa przedstawienia. Poza tekstami stricte teatralnymi pisze również poezję i prozę. Jako artystka awangardowa, radykalna i bezkompromisowa początkowo była spychana na margines głównego nurtu, lecz gdy pokazała swe prace poza rodzinną Hiszpanią, bardzo szybko została dostrzeżona i doceniona. Obecnie spektakle Liddell grane są w całej Europie, a także poza jej granicami. Jej teksty przełożono na wiele języków. Awinion, Paryż, Wiedeń – to miejsca, w których najczęściej można zobaczyć słynną performerkę.
„Liddell posiadła sztukę zaskakiwania nas wciąż nowymi pomysłami. Każda z jej sztuk odkrywa nowe horyzonty, znajduje nowe słowa dla bólu społecznego i osobistego. Nie można jednoznacznie zaklasyfikować jej prac: teatr, performans, choreografia, wideo i muzyka są w nich nierozerwalnie połączone. Liddell «wystawia» słowa i ciała, swoje i aktorów, tancerzy akrobatów czy muzyków, którzy jej towarzyszą. Od 20 lat balansuje na cienkiej linie pomiędzy rzeczywistością i fikcją, dokumentem i osobistym wyznaniem, żywiołowością i skupieniem, wściekłością i współczuciem. Dla niej scena jest miejscem, w którym naprawdę nieustannie naraża się na niebezpieczeństwo”. [Omar Willey, „The Seattlest”]
Wszystkie jej prace z ostatnich lat: El año de Ricardo (Rok Ryszarda), La casa de la fuerza (Dom siły), Maldito sea el hombre que confía en el hombre (Przeklęty mąż, który pokłada ufność w człowieku) oraz Todo el cielo sobre la tierra: El síndrome de Wendy (Całe niebo ponad ziemią: Syndrom Wandy) miały swoje premiery na Festival d’Avignon, na Wiener Festwochen czy w Odéon Théâtre de l’Europe w Paryżu i były koprodukowane przez te instytucje. Angélica Liddell jest dosłownie obsypana nagrodami. Najnowsze to wspomniany już Srebrny Lew Teatralny na Biennale w Wenecji („za umiejętność przekładania sztuki per formatywnej na scenę teatralną. Za swój teatr oporu […]”), a także Narodowa Nagroda dla Literatury Dramatycznej 2012 za La casa de la fuerza, przyznana przez Ministerstwo Edukacji, Kultury i Sportu Hiszpanii. Z wielu wcześniejszych nagród do najważniejszych należą: Casa de América Innovative Playwriting Award (2003), Lope de Vega Award (2007) czy Valle-Inclán Award (2008).
