Fot. materiały organizatorów
Nauczyciel improwizacji kontaktowej poprowadzi w Warszawie intensywny warsztat ruchu wynikających z połączeń powięziowych Od percepcji do techniki – i z powrotem. Poziom warsztatu jest podstawowy, co oznacza, że wymagana będzie praktyczna znajomość prostych kontaktowych zasad dotyczących oddawania ciężaru, obserwowania punktu kontaktu, upadania etc. Bardzo mile widziane będą również osoby z innymi niż kontaktowe doświadczeniami ruchowymi.
Koszt: 260-360 złotych (tyle, ile możesz), przy wpłacie bezzwrotnej zaliczki w wysokości 100 zł do 15 lutego 2016 roku; 300-400 złotych (tyle, ile możesz), przy wpłacie zaliczki po tym terminie.
Zgłoszenia i pytania: Andrzej Woźniak – kinspiracje@gmail.com.
Poruszanie się z powięzi wnosi niezwykłą jakość lekkości i przepuszczalności, zarówno na poziomie fizycznym, jak i emocjonalnym. Zmienia naszą relację z przestrzenią wewnątrz ciała oraz tą otaczającą nas, pozwala również w inny sposób doświadczać upływu czasu. Jedną z najciekawszych rzeczy na temat powięzi jest to, że odgrywają one kluczową rolę jednocześnie w ruchu i w percepcji. Powięzi umożliwiają ciału poruszanie się płynnie i w wydajny sposób poprzez przekazywanie sił oraz informacji trójwymiarowo i bez zakłóceń poprzez swoją niezwykłą elastyczność i zdolność do koordynowania akcji mięśni. Powięzi są głęboko połączone zarówno z propriocepcją (odczuwaniem własnego ruchu i własnej pozycji w przestrzeni), jak i intercepcji (odczuwaniem przestrzeni w obrębie własnego ciała, impulsów ruchowych, własnych nastrojów czy organów). Oznacza to, że powięzi pozwalają odczuwać nie tylko fizyczną płaszczyznę własnego ruchu, ale dają również istotny komunikat zwrotny na temat ruchowego porozumienia z partnerem_ką.
Adrian Russi podróżuje po całej Europie, a czasami jeszcze dale,j aby uczyć improwizacji oraz improwizacji kontaktowej i pokazywać je na scenie. Jest głęboko zaangażowany w improwizację kontaktową od 1992 i od tego czasu poświęcił jej większość swojego życia. Studiował nowy taniec w “bewegungs-art” we Freiburgu a później kontynuował swoją naukę studiując m.in ze Stevem Paxtonem, Nancy Stark Smith czy Nitą Little. W swojej pracy nauczycielskiej wykorzystuje również swoje własne badania ruchu a także inspiracje wyniesione ze sztuk walki i terapii czaszkowo-krzyżowej. Ucząc, koncentruje się na technice improwizacji kontaktowej, jak również na aspektach percepcji i kreatywności, będących pochodnymi świadomości ciała. Uważa, że z praktyki improwizacji kontaktowej zyskuje się najwięcej, czerpiąc z niej przyjemność, głęboko angażując się w taniec, a także praktykując obecność i szacunek do innych. Jako performer współpracuje z wieloma różnymi artystami. Jego prace wykorzystują przede wszystkim improwizację, improwizację kontaktową, taniec, teatr tańca, głos i muzykę na żywo.
