Fot. Ola Osowicz.
W ramach cyklu Aktywizm tańca. Przestrrzenie choreografii Nowy Teatr zaprasza na pokaz spektaklu Stany Wyśnione Anny Nowickiej. W przedstawieniu czwórka performerów zabiera widzów w podroż w sferę podświadomości. Zagłębiają się w świat zmysłów i wyobraźni. Proces śnienia pozwala odkrywać nieprzewidywalne, zaskakujące obrazy, stające się podstawą praktyki ruchowej i stanowiące trzon spektaklu. To wielowarstwowy spektakl, w którym rzeczywistość przeplata się z fikcją, a performerzy zwinnie nawigują pomiędzy realnym a wymarzonym, widzialnym a niewidzialnym, przypatrując się swoim dziełom i bawiąc się ze wzrokiem widowni. Stany Wyśnione poruszają temat intymności doświadczenia i stawiają pytanie o to, co się dzieje w momencie jego upublicznienia.
Dzień później, 17 października o godz. 16.00, organizatorzy zapraszają na spotkanie towarzyszące spektaklowi.
Tego samego dnia po spotkaniu, o godz. 17.00, Anna Nowicka poprowadzi warsztaty, na które wstęp jest wolny.
Inne wydarzenie tej odsłony Aktywizmu tańca:
Warsztaty z Bonnie Bucker (15-16 października)
Anna Nowicka – absolwentka eksperymentalnej szkoły tańca SEAD w Salzburgu, Ernst-Busch / HZT w Berlinie oraz wydziału psychologii Uniwersytetu Warszawskiego. Jej artystyczne poszukiwania skupiają się na relacji pomiędzy śniącym ciałem a ciałem tańczącym, a zwłaszcza na zagadnieniach choreografii wyobrażonego. W ramach swojej praktyki zgłębia wielorakie perspektywy patrzenia oraz możliwości wykorzystania różnych punktów widzenia jako narzędzi do odkrywania i ujawniania wszelkich możliwych, z pozoru oku niedostępnych, obrazów. Choreografowanie postrzega jako nieustanne badanie związku i napięcia między procesem twórczym a jego rezultatem (rozumianym także jako poszukiwań produkt uboczny).
Koncept, choreografia: Anna Nowicka
Wykonanie, współpraca artystyczna: Burkhard Körner, Aleksandra Osowicz, Weronika Pelczyńska
Dramaturgia: Eleonora Zdebiak
Muzyka: Wojtek Urbański
Kostiumy: Kiss the future – Tanja Padan
Strona wizualna: Aleksandra Osowicz
W dialogu z: Bonnie Buckner
Realizacja techniczna: Łukasz Kędzierski
Produkcja: Art Stations Foundation by Grażyna Kulczyk
Przy wsparciu: VARP – PA – Fundusz Wyszehradzki / L1 association (HU); Hayka design store, Centrum w Ruchu
Projekt współfinansowany przez Urząd Miasta Lublana i Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego
Bilety: 35/ 25/20 zł
***
Aktywizm tańca. Przestrzenie choreografii
Kuratorki: Maria Stokłosa/Magdalena Ptasznik/Eleonora Zdebiak.
Cykl sześciu prac polskich choreografów: Alexa Baczyńskiego-Jenkinsa, Oli Maciejewskiej, Anny Nowickiej, Magdaleny Ptasznik, Marii Stokłosy i Marty Ziółek. Prezentacji przedstawień towarzyszyć będą kameralne rozmowy, otwarte autorskie warsztaty z twórcami oraz seria tekstów ukazująca się w „Dwutgodnik.com”.
Aktywizm tańca
Mówiąc o choreografii, w kontekście zaproszonych spektakli, odnosimy się do pojęcia aktywizmu – stanowiskagłoszącego pierwszeństwo aktywności i zmiany przed trwałością i stałością. Aktywizm nie odnosi się tutaj do społecznego, politycznego zaangażowania poprzez podejmowanie konkretnej tematyki. Mamy na myśli postawę skupioną na prowokowaniu ruchu i wprowadzaniu w ruch. Choreografia, którą chcemy prezentować przyjmuje jako warunek zmienność i niestabilność. Nie poddaje się jednej konwencji teatralnej, lecz poszukuje i proponuje sposoby ucieleśniania, podążające za logiką konsekwentnych dociekań. Dąży do poszerzania granic form tworzących znaczenia. Prowokuje i aktywuje odmienne sposoby postrzegania i doświadczania ruchu, a przez to ciała, przestrzeni, czasu, przedmiotu i ich wzajemnych relacji. Proponujemy przeniesienie uwagi z tego, co ruch w tańcu może reprezentować, oznaczać, na to jak to robi – jak się formuje i manifestuje, jak ulega zmianie i jak zmienia. Zastanawiamy się jakie są obecnie możliwe pola funkcjonowania choreografii.
Przestrzenie choreografii
Celem prezentowanego cyklu nie jest (prze)formułowanie definicji tańca, lecz zadanie pytania o to, czym taniec może być i co może robić, jaką siłę performatywną manifestuje. Chcemy także bardziej świadomie wprowadzić w obieg i rozwinąć pojęcie choreografii.
Choreografia, dosłownie oznaczająca zapisywanie tańca, jest obecnie zawłaszczana przez różne dziedziny – od nauk społecznych, po nauki ścisłe i przyrodnicze. W naukach biologicznych mówi się np. o choreografii molekularnej i komórkowej, w fizyce o tzw. n-body choreography, programiści rozwinęli Web Service Choreography Interface – specyfikację, pozwalającą na opisywanie dynamiki interakcji pomiędzy usługami internetowymi. Andrew Hewitt, w książce Social Choreography: Ideology as Performance in Dance and Everyday Movement odnosi się do choreografii jako metody praktykowania ideologii, natomiast powstały we Frankfurcie Institute of Social Choreography bada, w jaki sposób choreografia może przyczyniać się do powstawania nieszablonowych praktyk i systemów społecznych.
W relacji z tańcem choreografia często pozostaje w roli drugoplanowej. Przykładem tego mogą być dopiero niedawno powstałe szkoły choreografii, które przyjmują studentów również bez profesjonalnego wykształcenia tanecznego. Dla nas interesujące jest przeniesienie uwagi z tańca na procesy i praktyki choreograficzne. Choreografię postrzegamy jako technologię działań, komponującą kierunki/ przejawy ruchu w określonych warunkach – nawigującą procesy, formującą akcje, ramującą zdarzenia, organizującą ruch elementów, składających się na tworzoną sytuację.
Proponowany przez nas cykl stawia pojęcie choreografii w centrum uwagi.
AKTYWIZM TAŃCA to przestrzeń dla choreografii.
Rezerwacje biletów: 22 379 33 33
Patronat medialny: taniecPOLSKA.pl, Dwutygodnik.com
