Stany Wyścnione. Fot. Ola Osowicz.
Autorski format kameralnych spotkań odbywających się po spektaklach opracowany i praktykowany w Veem House for Performance w Amsterdamie. Spotkania mają kameralny i nieformalny charakter, zaproszeni goście mają szansę w atmosferze swobodnej rozmowy wymienić się spostrzeżeniami dotyczącymi obejrzanego spektaklu. Uczestnicy spotykają się wokół nakrytego papierowym obrusem stołu, na którym każdy może zapisać myśli wywołane rozmową. Mezze kończy się wspólnym odczytaniem tego, co zostało napisane na obrusie.
O spektaklu 15-16 października
Wstęp wolny, obowiązują zapisy.
Po spotkaniu Anna Nowicka zaprasza do udziału w bezpłatnym warsztacie.
Inne wydarzenie tej odsłony Aktywizmu tańca:
Warsztaty z Bonnie Bucker (15-16 października)
***
Aktywizm tańca. Przestrzenie choreografii
Kuratorki: Maria Stokłosa/Magdalena Ptasznik/Eleonora Zdebiak.
Cykl sześciu prac polskich choreografów: Alexa Baczyńskiego-Jenkinsa, Oli Maciejewskiej, Anny Nowickiej, Magdaleny Ptasznik, Marii Stokłosy i Marty Ziółek. Prezentacji przedstawień towarzyszyć będą kameralne rozmowy, otwarte autorskie warsztaty z twórcami oraz seria tekstów ukazująca się w „Dwutgodnik.com”.
Aktywizm tańca
Mówiąc o choreografii, w kontekście zaproszonych spektakli, odnosimy się do pojęcia aktywizmu – stanowiskagłoszącego pierwszeństwo aktywności i zmiany przed trwałością i stałością. Aktywizm nie odnosi się tutaj do społecznego, politycznego zaangażowania poprzez podejmowanie konkretnej tematyki. Mamy na myśli postawę skupioną na prowokowaniu ruchu i wprowadzaniu w ruch. Choreografia, którą chcemy prezentować przyjmuje jako warunek zmienność i niestabilność. Nie poddaje się jednej konwencji teatralnej, lecz poszukuje i proponuje sposoby ucieleśniania, podążające za logiką konsekwentnych dociekań. Dąży do poszerzania granic form tworzących znaczenia. Prowokuje i aktywuje odmienne sposoby postrzegania i doświadczania ruchu, a przez to ciała, przestrzeni, czasu, przedmiotu i ich wzajemnych relacji. Proponujemy przeniesienie uwagi z tego, co ruch w tańcu może reprezentować, oznaczać, na to jak to robi – jak się formuje i manifestuje, jak ulega zmianie i jak zmienia. Zastanawiamy się jakie są obecnie możliwe pola funkcjonowania choreografii.
Przestrzenie choreografii
Celem prezentowanego cyklu nie jest (prze)formułowanie definicji tańca, lecz zadanie pytania o to, czym taniec może być i co może robić, jaką siłę performatywną manifestuje. Chcemy także bardziej świadomie wprowadzić w obieg i rozwinąć pojęcie choreografii.
Choreografia, dosłownie oznaczająca zapisywanie tańca, jest obecnie zawłaszczana przez różne dziedziny – od nauk społecznych, po nauki ścisłe i przyrodnicze. W naukach biologicznych mówi się np. o choreografii molekularnej i komórkowej, w fizyce o tzw. n-body choreography, programiści rozwinęli Web Service Choreography Interface – specyfikację, pozwalającą na opisywanie dynamiki interakcji pomiędzy usługami internetowymi. Andrew Hewitt, w książce Social Choreography: Ideology as Performance in Dance and Everyday Movement odnosi się do choreografii jako metody praktykowania ideologii, natomiast powstały we Frankfurcie Institute of Social Choreography bada, w jaki sposób choreografia może przyczyniać się do powstawania nieszablonowych praktyk i systemów społecznych.
W relacji z tańcem choreografia często pozostaje w roli drugoplanowej. Przykładem tego mogą być dopiero niedawno powstałe szkoły choreografii, które przyjmują studentów również bez profesjonalnego wykształcenia tanecznego. Dla nas interesujące jest przeniesienie uwagi z tańca na procesy i praktyki choreograficzne. Choreografię postrzegamy jako technologię działań, komponującą kierunki/ przejawy ruchu w określonych warunkach – nawigującą procesy, formującą akcje, ramującą zdarzenia, organizującą ruch elementów, składających się na tworzoną sytuację.
Proponowany przez nas cykl stawia pojęcie choreografii w centrum uwagi.
AKTYWIZM TAŃCA to przestrzeń dla choreografii.
Rezerwacje biletów: 22 379 33 33
Patronat medialny: taniecPOLSKA.pl, Dwutygodnik.com
