Fot. Martin Argyroglo.
W ramach cyklu Aktywizm tańca. Przestrzenie choreografii Nowy Teatr zaprasza na spektakl Loïe Fuller: Research w choreografii Oli Maciejewskiej. Artystka bada granice ludzkiej autonomii i autonomię obiektu w ruchu. Na Loïe Fuller: Research składają się dwa ćwiczenia. Zwracają uwagę na podobieństwo relacji między rzeźbiarzem (człowiekiem) a rzeźbą (nie-człowiekiem). Dotyczą materialnej autonomii ludzkiego ciała i autonomii artefaktu (strój do tańca) oraz ich ciągłej relacji, podobnej do aktu tworzenia rzeźby. Fizyczne ćwiczenie nadaje kształt ruchowi, który pojawia się w relacji między ludzkim ciałem a obiektem (tutaj: strojem do tańca). Ćwiczenie nie ma na celu wzmocnienia relacji z obiektami, lecz przedstawia formy, które mają uwidocznić tę relację.
W 2015 roku stworzyła wersję zatytułowaną Bombyx Mori, skupiającą się na postaci Loïe Fuller: Research i pojęciu ruchu w tańcu gdzie ciało, dźwięk i trzy przedmioty w ruchu opowiadaja historie o spotkaniu potwora z hybrydem w brzuchu zjawy.
Wykonanie: Ola Maciejewska
Współpraca artystyczna: Judith Schoneveld
Na zamówienie: TENT Rotterdam
Przy wsparciu: Zeebelt Theatre
Bilety: 35/25 zł, pakiet podwójny (Ania Nowak i Ola Maciejewska): 60/40 zł.
***
Aktywizm tańca. Przestrzenie choreografii
Kuratorki: Maria Stokłosa/Magdalena Ptasznik/Eleonora Zdebiak.
Cykl siedmiu prac polskich choreografów: Alexa Baczyńskiego-Jenkinsa, Ani Nowak, Oli Maciejewskiej, Anny Nowickiej, Magdaleny Ptasznik, Marii Stokłosy i Marty Ziółek. Prezentacji przedstawień towarzyszyć będą kameralne rozmowy, otwarte autorskie warsztaty z twórcami oraz seria tekstów ukazująca się w „Dwutgodnik.com”.
Aktywizm tańca
Mówiąc o choreografii, w kontekście zaproszonych spektakli, odnosimy się do pojęcia aktywizmu – stanowiskagłoszącego pierwszeństwo aktywności i zmiany przed trwałością i stałością. Aktywizm nie odnosi się tutaj do społecznego, politycznego zaangażowania poprzez podejmowanie konkretnej tematyki. Mamy na myśli postawę skupioną na prowokowaniu ruchu i wprowadzaniu w ruch. Choreografia, którą chcemy prezentować przyjmuje jako warunek zmienność i niestabilność. Nie poddaje się jednej konwencji teatralnej, lecz poszukuje i proponuje sposoby ucieleśniania, podążające za logiką konsekwentnych dociekań. Dąży do poszerzania granic form tworzących znaczenia. Prowokuje i aktywuje odmienne sposoby postrzegania i doświadczania ruchu, a przez to ciała, przestrzeni, czasu, przedmiotu i ich wzajemnych relacji. Proponujemy przeniesienie uwagi z tego, co ruch w tańcu może reprezentować, oznaczać, na to jak to robi – jak się formuje i manifestuje, jak ulega zmianie i jak zmienia. Zastanawiamy się jakie są obecnie możliwe pola funkcjonowania choreografii.
Przestrzenie choreografii
Celem prezentowanego cyklu nie jest (prze)formułowanie definicji tańca, lecz zadanie pytania o to, czym taniec może być i co może robić, jaką siłę performatywną manifestuje. Chcemy także bardziej świadomie wprowadzić w obieg i rozwinąć pojęcie choreografii.
Choreografia, dosłownie oznaczająca zapisywanie tańca, jest obecnie zawłaszczana przez różne dziedziny – od nauk społecznych, po nauki ścisłe i przyrodnicze. W naukach biologicznych mówi się np. o choreografii molekularnej i komórkowej, w fizyce o tzw. n-body choreography, programiści rozwinęli Web Service Choreography Interface – specyfikację, pozwalającą na opisywanie dynamiki interakcji pomiędzy usługami internetowymi. Andrew Hewitt, w książce Social Choreography: Ideology as Performance in Dance and Everyday Movement odnosi się do choreografii jako metody praktykowania ideologii, natomiast powstały we Frankfurcie Institute of Social Choreography bada, w jaki sposób choreografia może przyczyniać się do powstawania nieszablonowych praktyk i systemów społecznych.
W relacji z tańcem choreografia często pozostaje w roli drugoplanowej. Przykładem tego mogą być dopiero niedawno powstałe szkoły choreografii, które przyjmują studentów również bez profesjonalnego wykształcenia tanecznego. Dla nas interesujące jest przeniesienie uwagi z tańca na procesy i praktyki choreograficzne. Choreografię postrzegamy jako technologię działań, komponującą kierunki/ przejawy ruchu w określonych warunkach – nawigującą procesy, formującą akcje, ramującą zdarzenia, organizującą ruch elementów, składających się na tworzoną sytuację.
Proponowany przez nas cykl stawia pojęcie choreografii w centrum uwagi.
AKTYWIZM TAŃCA to przestrzeń dla choreografii.
Patronat medialny: taniecPOLSKA.pl, Dwutygodnik.com
