W ramach cyklu Aktywizm tańca. Przestrzenie choreografii Nowy Teatr zaprasza do udziału w projekcie MAPA. Gospodarzami będą twórcy prezentowani w ramach cyklu oraz inne osoby zajmujące się choreografią zawodowo. Podczas indywidualnych rozmów, gospodarze opowiedzą, czym jest dla nich choreografia, jak ją postrzegają i praktykują. MAPA odbędzie się we foyer teatru, gdzie piętnastu ekspertów będzie czekać na swoich rozmówców przy stolikach. W ciągu godziny odbędą się cztery piętnastominutowe rundy. Każdy może wyznaczyć swoją trasę spotkań z wybranymi gospodarzami i wybrać, czy chce zadać gospodarzowi pytanie, czy też usłyszeć jej/jego propozycję tematu. MAPA oferuje możliwość odbycia indywidualnej podróży po samodzielnie wyznaczonym szlaku w krajobrazie choreografii.
Lista gospodarzy:
1. Izabela Chlewińska
2. Grzegorz Laszuk
3. Magda Lipska
4. Irad Mazliah
5. Anna Nowak
6. Karolina Kraczkowska i Alex Jenkins
7. Karolina Ochab
8. Aleksandra Osowicz i Weronika Pelczyńska
9. Magdalena Ptasznik
10. Paweł Sakowicz
11. Agnieszka Sosnowska
12. Maria Stokłosa
13. Mateusz Szymanówka
14. Eleonora Zdebiak
15. Maria Zimpel
16. Marta Ziółek
17. Widz Aktywizmu Tańca
Zapisy na bezpośrednio przed wydarzeniem. Początek pierwszej rundy o godz. 20.00.
Liczba miejsc ograniczona. Wstęp wolny!
***
Aktywizm tańca. Przestrzenie choreografii
Kuratorki: Maria Stokłosa/Magdalena Ptasznik/Eleonora Zdebiak.
Cykl siedmiu prac polskich choreografów: Alexa Baczyńskiego-Jenkinsa, Ani Nowak, Oli Maciejewskiej, Anny Nowickiej, Magdaleny Ptasznik, Marii Stokłosy i Marty Ziółek. Prezentacji przedstawień towarzyszyć będą kameralne rozmowy, otwarte autorskie warsztaty z twórcami oraz seria tekstów ukazująca się w „Dwutgodnik.com”.
Aktywizm tańca
Mówiąc o choreografii, w kontekście zaproszonych spektakli, odnosimy się do pojęcia aktywizmu – stanowiskagłoszącego pierwszeństwo aktywności i zmiany przed trwałością i stałością. Aktywizm nie odnosi się tutaj do społecznego, politycznego zaangażowania poprzez podejmowanie konkretnej tematyki. Mamy na myśli postawę skupioną na prowokowaniu ruchu i wprowadzaniu w ruch. Choreografia, którą chcemy prezentować przyjmuje jako warunek zmienność i niestabilność. Nie poddaje się jednej konwencji teatralnej, lecz poszukuje i proponuje sposoby ucieleśniania, podążające za logiką konsekwentnych dociekań. Dąży do poszerzania granic form tworzących znaczenia. Prowokuje i aktywuje odmienne sposoby postrzegania i doświadczania ruchu, a przez to ciała, przestrzeni, czasu, przedmiotu i ich wzajemnych relacji. Proponujemy przeniesienie uwagi z tego, co ruch w tańcu może reprezentować, oznaczać, na to jak to robi – jak się formuje i manifestuje, jak ulega zmianie i jak zmienia. Zastanawiamy się jakie są obecnie możliwe pola funkcjonowania choreografii.
Przestrzenie choreografii
Celem prezentowanego cyklu nie jest (prze)formułowanie definicji tańca, lecz zadanie pytania o to, czym taniec może być i co może robić, jaką siłę performatywną manifestuje. Chcemy także bardziej świadomie wprowadzić w obieg i rozwinąć pojęcie choreografii.
Choreografia, dosłownie oznaczająca zapisywanie tańca, jest obecnie zawłaszczana przez różne dziedziny – od nauk społecznych, po nauki ścisłe i przyrodnicze. W naukach biologicznych mówi się np. o choreografii molekularnej i komórkowej, w fizyce o tzw. n-body choreography, programiści rozwinęli Web Service Choreography Interface – specyfikację, pozwalającą na opisywanie dynamiki interakcji pomiędzy usługami internetowymi. Andrew Hewitt, w książce Social Choreography: Ideology as Performance in Dance and Everyday Movement odnosi się do choreografii jako metody praktykowania ideologii, natomiast powstały we Frankfurcie Institute of Social Choreography bada, w jaki sposób choreografia może przyczyniać się do powstawania nieszablonowych praktyk i systemów społecznych.
W relacji z tańcem choreografia często pozostaje w roli drugoplanowej. Przykładem tego mogą być dopiero niedawno powstałe szkoły choreografii, które przyjmują studentów również bez profesjonalnego wykształcenia tanecznego. Dla nas interesujące jest przeniesienie uwagi z tańca na procesy i praktyki choreograficzne. Choreografię postrzegamy jako technologię działań, komponującą kierunki/ przejawy ruchu w określonych warunkach – nawigującą procesy, formującą akcje, ramującą zdarzenia, organizującą ruch elementów, składających się na tworzoną sytuację.
Proponowany przez nas cykl stawia pojęcie choreografii w centrum uwagi.
AKTYWIZM TAŃCA to przestrzeń dla choreografii.
Patronat medialny: taniecPOLSKA.pl, Dwutygodnik.com
