Na zdjęciu: Atsushi Takenouchi. Fot. Hiroko Komiya
Spektakle butoh Atsushiego Takenouchiego, choć nie mieszczą się w tradycyjnej formule linearnej opowieści, zawsze są pewną historią – uniwersalną, ale i naszą własną. Minimalistyczne w formie, pełne są metafor dotykających odwiecznych praw, którymi rządzi się życie. To czyste doświadczenie, w którym ogranicza nas tylko własna wyobraźnia. Tym razem odkrywać będziemy nieznane przestrzenie bezimiennej wyspy. Razem z artystą, unosząc się na miękkich falach dźwięków tworzonych na żywo przez Hiroko Komiya, wyruszymy w daleką podróż. Dokąd? Tego dowiemy się podczas spektaklu. Artysta zapowiada go krótkim wierszem:
Bezimienna wyspa
Spotkać wyspę, przejść bezdrożną drogę
Zagubić się w łańcuchach grzbietów górskich.
Rzeka lśniąca blaskiem gwiazd przepływa przez wioski, lasy i doliny, wpadając do morza o wschodzie słońca.
Nagle przychodzi mi na myśl, że moje ciało, unoszone na fali pamięci lśniących cząsteczek i rzucone na plażę, jest także wyspą narodzoną z tego morza.
Atsushi Takenouchi
Poza pokazem, artysta poprowadzu trzydniowe warsztaty butoh w Butohsferze w dniach 22 – 24 listopada oraz spotka się z widzami 26 listopada i opowie nieco więcej o swojej drodze butoh.
Butoh jest w spektrum zainteresowania fundacji od wielu lat. Zapraszam japońskich mistrzów tego tańca, a w Butohsferze udostępniam liczne publikacje – zarówno polskojęzyczne, np. „Świat butoh Kazuo Ohno” czy „Wizję ciała” wydane dzięki wsparciu Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Instytutu Muzyki i Tańca, jak izagraniczne pozyskane dzięki współpracy z archiwami Studia Kazuo Ohno. Jako japonistka staram się choć trochę przybliżyć polskiej publiczności tę niezwykłą sztukę – mówi Anita Zdrojewska, prezeska Fundacji POMPKA i organizatorka wydarzeń.
Atsushi Takenouchi – dołączył do grupy „Hoppo-Butoh-ha“ na Hokkaido w 1980. Jego ostatnie wspólne przedstawienie z grupą – Takazashiki (1984) – było opracowane przez twórcę butoh, Tatsumiego Hijikatę. Swoją własną drogę „JINEN Butoh“ rozpoczął w 1986. Stworzył m.in. spektakle solowe Itteki i Ginkan łączące uniwersalny obraz natury, czasów odległych i impresji chwili, spotkania z ludźmi i otoczeniem. Z projektem JINEN odbył w Japonii trzyletnią podróż, wykonując w tym czasie 600 improwizacji (1996-1999). Wówczas też uczył się u współtwórcy butoh, Kazuo Ohno i jego syna – Yoshito. Od 2002 przebywał głównie w Europie, współpracując z tancerzami i aktorami z Francji, Polski, USA i innych krajów. Występował na festiwalu w Awinionie, na Paris Butoh Festival i New York Butoh Festival, na których prezentował woje prace solowe. Ostatnia praca artysty, Ridden by Nature, realizowana była na Alasce i na Hawajach. Jest film artystyczny o środowisku naturalnym, który zdobył m.in. nagrodę „Best of the Fest” na Martinique International Film Festival.
Hiroko Komiya – obrazy pochodzące z powietrza, otaczającej nas przestrzeni czy tworzone przez ciało, przekształca w dźwięki – bez stałej linii melodycznej czy rytmu. Są one całkiem proste, pojedyncze, towarzyszą nam podobnie jak pogoda czy najbliższe otoczenie. Używa zarówno wody i materiałów naturalnych, takich jak kamień, bambus, piach, liście, muszle, jak i dzwonków, bębenków czy perkusji. Od 1996, pod okiem grającego na tabli Masahiro Besso, uczyła się grania na „instrumentach perkusyjnych” używanych w tradycyjnej muzyce hinduskiej. W 1999 rozpoczęła współpracę z tancerzem butoh Atsushim Takenouchim. W czasie warsztatów JINEN Butoh podejmuje interakcję z oddechem i ruchem uczestników. Komponuje muzykę dla tancerzy, aktorów, a także na potrzeby zajęć z dziećmi i dorosłymi z niepełnosprawnościami w Japonii, Francji, USA czy Polsce. Używa też głosu w jego podstawowej, naturalnej formie. Od 2002 roku pracowała nad głosem z pieśniarzem plemiennym, poetą i perkusistą Jean C. Dussin (pieśni inuickie, afrykańskie, celtyckie, w kręgu).
