fot. materiały organizatora
Czy czas pandemii płynący w widmie lockdownu i zdigitalizowanych kontaktów doprowadzi nas do kryzysu dotyku i bliskości? A może wprost przeciwnie. Wyczuleni na to, co tu i teraz nauczymy się budować autentyczne relacje z innymi i z samymi sobą?
Temat postanowiła zbadać Zofia Komasa, artystka debiutująca na polu reżyserii.
O spektaklu:
Zaczęłam interesować się tematem dotyku już parę lat temu. Obserwowałam sukces zjawiska typu cuddle bars w Japonii, gdzie człowiek bardziej skupia się na bliskości niż na czysto „przyjemnościowym” spełnieniu fizycznym. Pandemia pomogła mi odkryć dotyk w zupełnie innym wymiarze. Takim, którego właśnie się bałam i od którego chciałam odejść. Dzięki pandemii oswajam się i wraz z naszą grupą artystów próbuję odnajdywać zupełnie inne formy dotykania siebie w świecie wirtualnym. Chciałabym zaprosić Was do świata kruchości i delikatności, do świata samego dotyku. Dołącz i dotknij siebie i nas – mówi reżyserka.
Do tej pory Zofia Komasa działała jako producentka, projektantka i kostiumografka. Doświadczenie fabularne zdobywała pod okiem najlepszych kostiumografów na planie Miasta 44 i Dzwonów wojny. Na swoim koncie ma również kilka muzycznych wideoklipów. Tworzyła kostiumy do teledysków m.in. Dawida Podsiadło czy Doroty Masłowskiej.
Jej nowy performans powstał we współpracy z aktorami Adamem Gąseckim, Hanną Jurczak i Joanną Płóciennik; łączy teatr ruchu, taniec i improwizację z dźwiękiem i sztuką wizualną. Wideo do Dotyku stworzył Luke Juszcz, a muzykę Mary Komasa.
Twórcy performansu badają różne obszary zmysłu dotyku, zabierając uczestników w świat komunikacji niewerbalnej. W tym świecie spotkanie nabiera nowego znaczenia, a dotyk staje się kluczem do zrozumienia, nie tylko tego, co indywidualne, ale przede wszystkim tego, co wspólne. Jest to droga, którą artyści obrali w badaniu ludzkich potrzeb i granic, sposobów wyrażania oraz poznawania siebie i swojego ciała, fizycznej i mentalnej świadomości.
Projekt jest poszukiwaniem odpowiedzi na pytania: Czym jest dotyk? Jak kształtuje człowieka i jego relacje? W jaki sposób możemy doświadczać dotyku? Co nas dotyka? W jaki sposób dotyk zmienia się pod wpływem czasu, przestrzeni czy perspektywy?
reżyseria: Zofia Urszula Komasa
performerzy: Adam Gąsecki, Hanna Jurczak i Joanna Płóciennik
wideo: Luke Juszcz
konsultacja muzyczna: Mary Komasa
laboratorium praktyk siostrzeństwa: Magda Fejdasz i Weronika Pelczyńska
produkcja: Fundacja Sztuka Ciała
partnerzy: Stowarzyszenie Pedagogów Teatru, Stowarzyszenie Sztuka Nowa, PROM Kultury Saska Kępa, Centrum w Ruchu
Udział w wydarzeniu jest bezpłatny.
Z powodu obostrzeń i ograniczeń liczby miejsc obowiązują zapisy na: kontakt@sztukaciala.com
Projekt jest współfinansowany przez Biuro Kultury m.st. Warszawy w ramach konkursu Kreacja.
Więcej o spektaklu: http://sztukaciala.com/dotyk/
Wydarzenie: FB
Zofia Urszula Komasa – reżyserka, performerka, kostiumografka, warszawianka. Absolwentka warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych na Wydziale Scenografii oraz Accademia di Belli Arti di Brera w Mediolanie, kulturoznawstwa w Szkole Wyższej Psychologii Społecznej oraz – w 2019 roku – reżyserii alternatywnej na praskiej Akademii Sztuk Scenicznych (DAMU). Jej prace można było obejrzeć m.in na festiwalach – 4+4 w Pradze, Waermflasche w Berlinie, PLACCC w Budapeszcie czy Aussicht w Hamburgu. W Warszawie pokazała swój performans Photo.synthesis w Ogrodzie Botanicznym przy okazji imprezy „Rozkwit”. Jej ostatnia premiera (Last) odbyła się w Galerii 18a w Warszawie, gdzie pełniła funkcję producenta kreatywnego. Pracuje od 10 lat w branży modowej, reklamowej oraz filmowej jako kostiumograf. Od kilku lat współtworzy, konsultuje oraz tworzy spektakle, instalacje artystyczne, performanse, performatywne wystawy. Ciało ludzkie, blizny, historie ciała, człowiek – to główny temat jej pracy artystycznej.
Fundacja Sztuka Ciała to warszawska grupa, która od dziesięciu lat realizuje projekty artystyczne i edukacyjne, bazując na pantomimie i teatrze ruchu. Misją fundacji jest tworzenie teatru będącego miejscem autentycznego spotkania, w którym wychodzi się od doświadczenia ciała, używając różnorodnych (artystycznych) środków wyrazu. To teatr bez siedziby – teatr wychodzący do widza. W roku 2018 w ramach wygranej w Konkursie im. Jana Dormana Instytutu Teatralnego im. Zbigniewa Raszewskiego grupa zagrała ponad 25 spektakli w reż. Marii Seweryn na salach gimnastycznych polskich szkół. Występowała w zakładzie poprawczym, domu samotnej matki, domach pomocy społecznej, Centrum Zdrowia Dziecka oraz na skwerach wielu warszawskich dzielnic – spośród 11 spektakli w repertuarze grupy aż 9 było prezentowanych w plenerze. W 2020 roku Sztuka Ciała podjęła współpracę z Teatrem Akt, w wyniku której powstało widowisko plenerowe Pędy inspirowane książką Urszuli Zajączkowskiej Patyki i badyle oraz obserwacją cyklu życia roślin. Do spektaklu została stworzona muzyka w oparciu o elektroniczne brzmienia oraz przetwornik – urządzenie transformujące pole elektromagnetyczne roślin na dźwięki. Nowa produkcja Sztuki Ciała łączy w sobie atrakcyjne, wielkoformatowe kostiumy, nowe technologie oraz przesłanie dotyczące naszego połączenia z naturą. Sztuka Ciała stawia sobie za cel działania niewymagające specjalnej infrastruktury, a bazujące na współpracach i potencjałach zainteresowanych podmiotów. Ważne dla grupy jest działanie dla społeczności i ze społecznością, z uwzględnieniem jej konkretnych potrzeb i możliwości, które jako wspólne, silne przeżycie poświęcone ważnemu dla różnych odbiorców tematowi integruje i zaciera granice między nimi.
