Festiwal „Butohpolis”. Plakat – materiały własne organizatora.
Już po raz szósty organizatorzy festiwalu Butohpolis zapraszają na cykl spotkań z różnymi formami butoh i sztuki w duchu butoh. Tematami przewodnimi tegorocznej edycji są butoh i muzyka, nowe sztuki rytualne oraz ekologia głęboka, a w programie znalazły się spektakle tańca butoh oraz performance art polskich i zagranicznych artystów, film, video-art, wystawa grafik cyfrowych, wykład oraz spotkanie z artystami. Wydarzenie ma miejsce w Warszawie w dniach 25 kwietnia – 18 maja 2024.
Twórcy o spektaklach:
Contemporary Waves
Spektakl został zbudowany z muzyki stworzonej już przez Dantego Tanziego. Zainspirowany Morzem Śródziemnym performans jest zaproszeniem do rozszyfrowania rzeczywistości, udoskonalenia wewnętrznego spojrzenia, dostrzeżenia wspólnego horyzontu poza chaosem. Morze Śródziemne, jedno z miejsc, w których powstały jedne z najstarszych cywilizacji świata, stało się dziś sceną dramatu uchodźców i migrantów uciekających lub emigrantów, aby przetrwać. Mogą istnieć różne sposoby spotkania między tańcem butoh, hieratycznym i duchowym, a tym utworem, chaotycznym i chwiejnym. Ale tylko od wrażliwości tych, którzy tańczą, zależy, czy i jak to spotkanie stanie się możliwe, koncentrując się na katartycznych i prowokacyjnych aspektach.
LUAN MUCHADO – artysta pochodzenia włosko-brazylijskiego, studiował teatr na University of Arts of Paraná oraz zarządzanie informacją w dziedzinie technologii informatycznych na Uniwersytecie Federalnym w Rio de Janeiro. Mieszkał w Nowym Jorku, z produkcjami prowadzonego przez siebie zespołu Paris Blues – założonego w 2012 r. brał udział w festiwalach na całym świecie. Przeniósł się do Włoch, gdzie tworzył nowe projekty i bywał na festiwalach w całej Europie. Obecnie mieszka w Amsterdamie.
Przejrzystość – immersyjny spektakl ciało-dźwięk
Performans: Limen Butoh – Sylwia Hanff
Muzyka: Alexandre Yterce
Wideo: Damian Żak
Spektakl jest drugą częścią tryptyku z muzyką Alexandre’a Yterce’a. Powstał do utworu Au cœur en feu du ciel obscur – Naissance (W płonącym sercu ciemnego nieba – Narodziny), skomponowanego dla Sylwii Hanff. Pierwsza część, Wojny. Święta krew Śniących, miała premierę na Festiwalu En Chair Et En Son w Paryżu w 2022 roku.
PRZEJRZYSTOŚĆ.
W ciemności ciała widzę więcej
Kropla krwi wpadająca w pustkę
Nie wiemy, co zrobić z naszą nadzieją
Czy chcesz przeciąć mnie na pół, żeby zobaczyć nieskończoność?
Czy chcesz przeciąć mnie na pół, żeby zobaczyć światło?
Immersja w swoim pierwotnym znaczeniu to efekt zanurzenia ciała w wodzie – angażujące zmysły, synestetyczne poszerzanie pola percepcji. Obecnie dominująca wizualna sztuka immersyjna to stan zanurzenia się w cyfrowej rzeczywistości tworzący wirtualne ciało. Główną ideą projektu Limen Butoh jest stworzenie przestrzeni, która tak rozumianemu immersyjnemu teatrowi przeciwstawia immersyjność muzyki elektroakustycznej/akusmatycznej, która spowoduje obudzenia ciała dzięki wibracji dźwięku.
SYLWIA HANFF – pionierka i najbardziej rozpoznawalna polska performerka butoh (butoh uczyła się u największych mistrzów; tańca współczesnego i orientalnego uczyła się na wielu międzynarodowych warsztatach tańca w Polsce, Wielkiej Brytanii, Niemczech), reżyserka, choreografka, instruktorka improwizacji tańca i symboliki ciała, nauczycielka jogi, menadżerka kultury. Od 22 lat prowadzi współpracę międzynarodową, organizuje wydarzenia artystyczne, a także zaprasza zagranicznych artystów do udziału w swoich projektach. Na scenie od 27 lat, do tej pory wystąpiła w ponad 40 spektaklach teatrów instytucjonalnych i niezależnych. Od 2002 r. prowadzi Teatr Limen Butoh, w którym stworzyła 25 autorskich spektakli solowych i zespołowych oraz wiele etiud i improwizacji. Występuje w Polsce i za granicą (USA, Japonia, Francja, Włochy, Holandia, Łotwa, Norwegia, Bułgaria). Została opisana w książce J. Majewskiej The Body Revolving Stage. New Dance in New Poland (Instytut Teatralny, 2011) oraz w książce Obecni ciałem. Warsztat polskich tancerzy Magdaleny Zamorskiej. Stypendystka Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
White Goat Ritual
White Goat Ritual (Rytuał Białej Kozy) łączy taniec butoh, muzykę elektroniczną czerpiąca z etnomuzykologicznych archiwów z Europy Wschodniej i wielkoformatowe projekcje, które eksperymentują z formułą rozszerzonej rzeczywistości rytuału. Główną treścią projektu jest eksploracja symbolu kozy, która reprezentuje przezwyciężanie niepewności, zaradność i wytrwałość w obliczu przeszkód. W niektórych kulturach koza jest również związana z płodnością, okultyzmem i kontaktem ze śmiercią czy mrokiem. Główną ideą projektu jest stworzenie immersyjnego krajobrazu i umieszczenie w nim momentów o znaczeniu rytualnym. Ten unikalny mariaż form powstał w wyniku spotkania dwóch artystek, Agaty Sokół oraz Zosi Hołubowskiej, zaowocowawszy performansem ruchowo-dźwiękowym queerującym słowiańską tradycję. W 2022 roku artystki połączyły siły z Joanną Zabielską, aby rozszerzyć performans o projekcje, tworząc skany 3D i filmy wideo w Symposium Lindabrunn. Zabielska wprowadziła do projektu ideę glitch jako wiodącą estetykę, kładącą akcent na queerową naturę projektu. Glitch zaprasza do wizualnego rozdźwięku, który podkreśla element świętej aktywności poza strukturą ego. AI, nie rozpoznając jednostek artystycznych jako dwóch odrębnych podmiotów, tworzy z nich kolektywny ciało-umysł. Efekt przywołuje ideę pandroginizmu.
Bio grupy: White Goat Ritual (Rytuał Białej Kozy) wyłonił się ze spotkania dwóch artystek, Agaty Sokół i Zosi Hołubowskiej, wspieranych na późniejszym etapie przez Joannę Zabielską. Został rozwinięty przez Zosię i Agatę poprzez serię improwizowanych performansów, inspirowanych słowiańską tradycją, zaprezentowanych na następujących festiwalach/wydarzeniach: Fala Occult Dźwięku (Warszawa 2021), Ars Cameralis (Katowice 2021), Warszawska Noc Muzeów (2022), Kultursommer Wien (Wiedeń 2022). W 2022 roku do duetu dołączyła Zabielska, która dodała warstwę wizualną w postaci wielkoformatowych projekcji, które zostały pokazane jako work-in-progress na wystawie „木漏れ日” (2023) w BUoY, Tokio.
