Warszawa: Sztuka Nowa „ORFEO’70″ – reż. Dawid Żakowski

Zdjęcie: Warszawa: Sztuka Nowa „ORFEO’70″ – reż. Dawid Żakowski

Kamil Piotr Adamus i Dawid Żakowski, "ORFEO'70" materiały promocyjne organizatora

Stowarzyszenie Sztuka Nowa we współpracy z Mazowieckim Instytutem Kultury w Warszawie zaprasza na autobiograficzny performans ORFEO70 w wykonaniu Kamila Adamusa i reżyserii Dawida Żakowskiego.

 

Wersja do druku

Udostępnij

Matka i syn. Dwie historie i dwa światy. Osobiste doświadczenia związane z socjalizmem i emigracją, połączone mitem o Orfeuszu i Eurydyce.

W spektaklu Orfeo’70 jednostkowa opowieść splata się ze społecznym doświadczeniem, intymne przeżycie zyskuje ukojenie w zbiorowej potrzebie wspólnotya a teatr i pieśń stają się przestrzenią komunikacji. Kamil Piotr Adamus z reżyserem, Dawidem Żakowskim, sięgają po mit o Orfeuszu i Eurydyce, tradycyjne pieśni żałobne oraz po współczesne narzędzia performatywne i dramaturgiczne, by stworzyć opowieść o poszukiwaniu ukojenia. Spektakl został oparty na prawdziwej historii dziewczynki, kobiety, matki, nauczycielki  – bohaterki jakich wiele; wyciągniętej z jednego z tysięcy podobnych rodzinnych albumów Polaków. Narratorem snutej opowieści jest syn kobiety – współczesny Orfeusz.

Na spektakl składają się dwie historie. Pierwsza z nich, poświęcona postaci Eurydyki, opowiada o losach Elżbiety Zet. Osierocona we wczesnym dzieciństwie Eurydyka/Elżbieta Zet dorasta w sierocińcu w Biskupcu Warmińskim w czasach PRL-u, w czasach, gdy idee socjalizmu dla wielu były budulcem osobistej mitologii, osią osobistego światopoglądu.

„Stojąc w kolejce do Lenina, najdłuższej kolejce mojego żywota, czułam w sobie rytm pociągowych kół tłuczących o szyny, szyny, które tu w Sowieckim Sojuzu były szersze niźli u nas, w Polszy. Wszystko bowiem było tu, w Kraju Rad, szersze niźli u nas: pola, zwane stepami, lasy zwane liesami, a nawet i twarze ludzkie: ewidentnym faktem pozostanie, że Valdimir Illijicz Lenin miał najszersze czoło na ziemiach północnej hemisfery: stąd też horyzont myśli i czynów jego pozostanie nieodgadniony”– powie Elżbieta jakiś czas przed tym, zanim targnie się na swoje życie.

Druga historia to losy syna Elżbiety Zet. Początkowo przypominają one stereotypową biografię przedstawiciela polskiej emigracji zarobkowej – Francja, Wielka Brytania, Niemcy, Grecja, Wielka Brytania. Stopniowo jednak przekształca się ona w refleksję nad zachodnim systemem wartości: utratą więzi międzyludzkich, wygasaniem pamięci, martwotą języka. Orfeusz/syn Elżbiety Zet po latach tułaczki powraca na ziemie polskie, aby zmagać się z utratą swej matki Eurydyki/Elżbiety Zet.

Ścieranie się wielu języków i kultur dostrzeżone przez niego w trakcie emigracji wpływa na swoiste odczytanie Polski, tak w sensie przemian historycznych, jak i umiejętności mówienia na tematy osobiste

„W każdym typie kultury, istnieją pytania, na które nie jest w stanie odpowiedzieć filozofia i nauki przyrodnicze: są to pytania egzystencjalne, dotyczące sensu życia, istoty świata, wspólnoty, wartości, za którymi powinniśmy się bezwarunkowo opowiadać etc. Tej wiedzy – do której, jak powiedziałem wcześniej – można metonimicznie przylegać, dostarczają mity, nawet w zdegradowanej i przetworzonej postaci. Dzięki mitom, także tworzonym w ramach popkultury, po prostu samo określamy się w sferze bezwarunkowych wartości, a także szukamy wspólnoty, która podziela z nami tę pewność” – pisze Leszek Kołakowski w swojej „Obecności mitu”.

Spektakl operuje wieloma rodzajami dyskursu użytymi w celu poszukiwania słowa, obrazu i pisma służącym przywróceniu pamięci tego, co utracone. To stąpanie po przyczynach, objawach i skutkach kryzysu egzystencjalnego, który oddziałuje na jednostkę oraz na cały system rodzinny i społeczny.

Realizatorzy:

Wykonanie: Kamil Adamus
Reżyseria: Dawid Żakowski
Dramaturgia: Kamil Adamus/ Dawid Żakowski
Wizualizacje: Robert Rabiej
Światła: Tadeusz Perkowski
Dźwięk: Adam Jankowski
Produkcja: Iwa Ostrowska/ Sztuka Nowa

Szczegóły o wydarzeniu: https://fb.me/e/3TY9CkR4c

Bilety: kicket.com

Pokaz spektaklu odbywa się w ramach projektu Repertuar Sztuki Nowej 2023-25, realizowanego dzięki wsparciu finansowemu m.st. Warszawa.

Spektakl Orfeo’70 miał swoją premierę jesienią 2016 roku.

KALENDARIUM

ARCHIWUM WYSTAWIEŃ

godz. 19:00

Warszawa: Mazowiecki Instytut Kultury, ul. Elektoralna 12

inne wydarzenia

W ramach naszej witryny stosujemy pliki cookies w celu świadczenia Państwu usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb.

Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Państwa urządzeniu końcowym.

Kliknij tutaj, aby dowiedzieć się więcej.

Close